เช้าวันหนึ่ง ในช่วงเวลาที่มีการจราจรคับคั่ง รถราต่างสัญจรเต็มท้องถนน ผู้คนบ้างก็เร่งรีบไปทำงาน บ้างก็เร่งรีบไปส่งลูกไปโรงเรียนให้ทันเวลา แม้แต่ฉันเองก็เช่นกัน ที่ต้องเร่งรีบไปทำงานอย่างเช่นทุกวัน
ขณะที่ฉันกำลังขับรถอยู่นั้น มีรถยนต์คันหนึ่งขับยูเทิร์นมาปาดหน้าฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันเองต้องเบรกรถอย่างกะทันหัน แต่โชคดีที่ฉันไม่ได้ขับรถเร็วมากนัก จึงทำให้เบรกทันและไม่เกิดอุบัติเหตุ แต่สิ่งที่ฉันทำไปหลังจากนั้น คือการ "บีบแตร" ลากยาวด้วยความโกรธ
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของวันที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า วันนี้ไม่ใช่วันของฉันเลย ทำอะไรก็มีแต่ปัญหา มันดูติดขัดไปเสียหมด นอกจากจะอารมณ์เสียแล้ว ยังทำให้รู้สึกแย่กับตัวเองตลอดทั้งวัน เพียงเพราะ "รู้สึกผิด" ที่ "อารมณ์ร้อน" จนเกินไป
หากลองมองย้อนกลับไป ณ ขณะนั้น ตัวฉันเองก็ไม่ได้ขับรถเร็วอะไรมากนัก ทั้งยังเบรกทัน และที่สำคัญ ฉันสามารถชะลอรถเพื่อให้รถยนต์คันนั้นขับไปก่อนก็ย่อมได้ แต่ฉันกลับให้อารมณ์อยู่เหนื่อยเหตุผลจนทำสิ่งที่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ตลอดทั้งวัน
ตกเย็นวันนั้น ฉันเดินเข้าไปหาแม่ด้วยใบหน้าสลด พร้อมกับพูดว่า
"ไม่ชอบตัวเองวันนี้เลย"
"ทำไมล่ะ?" แม่เอ่ยถาม
"ตอนเช้าใจร้อนเกินไป"
"เรื่องอะไร" แม่ยังคงถามประโยคไม่ต่างจากเดิม เพื่อให้ฉันระบายออกมา ฉันจึงเล่าเรื่องในตอนเช้าให้แม่ฟัง และทิ้งท้ายเอาไว้ว่า
"อันที่จริงก็ให้รถคันนั้นไปก่อนได้นะแม่ แต่ทำไมตอนนั้นถึงใจร้อนจนบีบแตรด่าเขาไปก็ไม่รู้" แม่ยิ้ม และปลอบใจฉันว่า
"ไม่เป็นไรหรอกลูก อย่างน้อยเราก็รู้ตัวว่าตัวเองใจร้อน ต่อไปก็ใจเย็น ๆ นะ ขับรถด้วยความไม่ประมาท"
และเหตุการณ์ในวันนั้น ทำให้ฉันระมัดระวังในการขับรถมากยิ่งขึ้น เผื่อเวลาด้วยการออกจากบ้านให้เช้าขึ้น จะได้ไม่เจอช่วงเวลาที่คนอื่น ๆ ก็เร่งรีบเหมือนกัน
ฉันมักจะนำสิ่งที่ผิดพลาดมาทบทวนอยู่เสมอ และพยายามปรับปรุงตัวเสียใหม่ ถึงมันจะไม่ได้เห็นผลในทันตา แต่อย่างน้อยฉันมั่นใจว่าฉันจะเป็นคนที่ใจเย็นลงกว่าคนเมื่อตอนเช้าอย่างแน่นอน
หากทุกคนใจเย็นในตอนขับรถก็คงจะดีไม่น้อยเลย แล้วคุณล่ะ ลองสังเกตตัวเองดูบ้างไหม ว่าตอนขับรถคุณเป็นอย่างไร เคยปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลหรือเปล่า
อย่าปล่อยให้ความใจร้อนนำพาสิ่งที่เป็นทุกข์ยิ่งกว่าเข้ามาคุณ ลองฝึกให้ตัวเองใจเย็นระหว่างขับรถกันดูนะคะ
บันทึกหลังกำแพง
- นิลธารา -
