ความรักดี ๆ นั้นว่าหากยากแล้ว แต่การ "รักษา" ความรักดี ๆ เอาไว้นั้น มันยากยิ่งกว่า
เพราะบางครั้ง เราอาจจะโตไม่พอที่จะรักษาใครเอาไว้ได้ เพียงเพราะความ "ไม่เดียงสา"
เชื่อว่า ไม่ว่าใครต่างก็ต้องการความรักดี ๆ ที่จะช่วยเยียวยาหัวใจในวันที่ล้ม
หรือเป็นดั่งน้ำชโลมหัวใจในวันที่เราเหนื่อยล้า
แต่ความรักดี ๆ นั้นมันหายากราวกับงมเข็มในมหาสมุทร
แต่รู้หรือไม่ ว่าสิ่งที่ยากที่สุดไม่ใช่การหาความรักดี ๆ ให้เจอ แต่มันคือการ "รักษา" ต่างหาก
บางที...เราอาจจะเจอรักที่ดีที่สุดแล้วก็เป็นได้ แต่เรากลับโตไม่พอที่จะรักษารักดี ๆ นี้เอาไว้ได้
เพียงเพราะความไม่เดียงสาของเราเอง...
ความไม่เดียงสา คือความคิดเด็ก ๆ และอารมณ์ที่ยากเกินกว่าจะควบคุมได้ ทำให้คนรักหลายคู่ มักจะจบลงด้วยอารมณ์และความไม่เข้าใจกัน
พอวันเวลาผ่านไป เราคิดว่าเราโตพอที่จะรักษาใครเอาไว้ได้แล้ว เพราะประสบการณ์ชีวิตมันได้สอนอะไรเรามากมาย
แต่ใครเล่าจะรู้ว่า...ยิ่งโตเท่าไร มันกลับยิ่งมีตัวแปรมากมายที่จะทำให้รักไปต่อไม่ได้
เพราะรักอย่างเดียวมันไม่พอ...
ปัจจัยอื่น ๆ มันมีส่วนต่อการรักษาความรักทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น ไลฟ์สไตล์ อุปนิสัย ทัศนคติ ฐานะ ฯลฯ
ซึ่งบางอย่าง เราสามารถปรับเปลี่ยนกันได้ แต่บางอย่างมันก็ใช่ว่าจะปรับเปลี่ยนกันได้ง่าย ๆ
สุดท้ายแล้ว ต่อให้เราจะอายุมากขึ้นเท่าไร แต่ถึงกระนั้นความไม่เดียงสาก็ยังคงอยู่ต่อไป
แต่อาจจะแปรเปลี่ยนไปในรูปแบบต่าง ๆ
จนบางครั้ง...มันอาจจะต้องจบลงแบบเดิมซ้ำ ๆ ราวกับว่าความสูญเสียนั้นจะไม่มีวันสิ้นสุด
เราไม่อาจรู้ได้เลยว่า ความไม่เดียงสาของเรา จะหมดไปเมื่อไร
แต่หากวันหนึ่งเราได้เจอความรักดี ๆ อีกครั้ง ก็ขอให้เราโตพอที่จะรักษาใครเอาไว้ได้
และขอให้เราได้กลายเป็นความรักดี ๆ สำหรับใครสักคนอีกครั้งเช่นกัน...
บันทึกหลังกำแพง
- นิลธารา -
