เคยไหม กับการตั้งคำถามภายในใจ ว่า "ครอบครัวที่อบอุ่นคืออะไร?"
เคยไหม กับการตั้งคำถามภายในใจ ว่า "ทำไมครอบครัวของเรา จึงไม่เป็นเหมือนกับคนอื่นเขา?"
เคยน้อยเนื้อต่ำใจกับความรู้สึกแบบนี้หรือไม่
หากคุณเคย...ขอเวลาคุณเพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น แวะอ่านบทความนี้อีกสักหน่อย
"ครอบครัวที่อบอุ่นคืออะไร?"
คุณเคยตั้งคำถามกับตัวเองบ้างหรือไม่ หากไม่เคย ขอแสดงความยินดีด้วย เพราะคุณอาจจะได้รับสิ่งนั้นและมีความสุขกับมันแล้ว
แต่หากใครที่ตั้งคำถาม ลองกลับมามองที่ตัวเองดูอีกครั้ง ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราขาดอะไรไปบ้าง
ฉันเชื่อเสมอว่า ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูก และไม่มีลูกคนไหนที่ไม่รักพ่อแม่ ในใจลึก ๆ ทุกคนต่างหวังความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัวเสมอ
เชื่อหรือไม่ว่า ชีวิตที่คุณสร้างเขาขึ้นมา มันขาดกันตั้งแต่ตอนตัดสายสะดือแล้ว นั่นหมายความว่า ชีวิตต่อจากนี้ "มันคือของเขา"
พ่อแม่หลาย ๆ คน อาจเคยผิดพลาด รักลูกไม่ถูกทาง จนกลายเป็นพ่อแม่รังแกฉัน
บ้าง...อาจให้ท้ายลูกมากเกินไป จนลูกไม่รู้ถูกผิด
บ้าง...อาจจะละเลยเกินไป จนลูกรู้สึกขาด
บ้าง...อาจหวังดีเกินไป จนกลายเป็นกักขังเขาออกจากความสุข
บางครั้ง การให้เขาได้มีชีวิตที่ได้ลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง มันอาจจะเป็นบทเรียนที่ดีและมีค่ามากกว่าคำสอนก็ได้
ก่อนที่จะโทษลูกว่าทำไมถึงไม่ได้ดั่งใจ แต่โปรดเข้าใจว่าธรรมชาติของมนุษย์ ยิ่งห้ามเท่าไหร่ แน่นอนว่ายิ่งวิ่งเข้าหา
รู้ว่าสิ่งที่ลูกอยากเรียน มันไม่เวิร์ค แต่ยอมได้ไหม หากนั่นคือความสุขของเขา และมันคือสิ่งที่เขารักจริง ๆ ทุกคนสามารถเรียนรู้ในสิ่งต่าง ๆ ได้ก็จริง แต่มันจะดีกว่า หากได้พัฒนาในสิ่งที่รักจนมันสำเร็จได้ด้วยตัวเขาเอง
รู้ว่าคนที่ลูกเลือก มันไม่ดี แต่หากต้องผิดหวัง นั่นคือบทเรียนที่มีค่าที่สุด ที่จะทำให้เขาแข็งแกร่ง และมีเกราะป้องกันที่ดีขึ้น จะดีกว่าไหม หากเป็นคนที่คอยกอดเขา ในวันที่เขาต้องผิดหวัง
ลองให้เขาหกล้มดูบ้างก็ได้ เพราะในวันที่เขาเป็นเด็ก ตอนที่เขาหกล้ม คุณยังปล่อยให้เขาหัดลุกเองให้เป็น ตอนนี้ก็เช่นกัน
รู้ว่าสิ่งที่ลูกเป็น สังคมไม่มีวันยอมรับ แต่หากคนในบ้านยอมรับในตัวเขาได้ มันคงดี เพราะเขาต้องการแค่คนที่บ้านเท่านั้น
บางครั้งการหวังดีกับลูกมากเกินไป มันเป็นการสร้างระยะห่างระหว่างพ่อแม่ และลูกที่หลาย ๆ บ้านทำพลาดมากที่สุด
ไม่ใช่แค่พ่อแม่ที่เอาแต่โทษว่าลูกดื้อรั้น ไม่ฟังใคร
ไม่ใช่แค่ลูก ที่เอาแต่โทษว่าพ่อแม่นั้นไม่เคยเข้าใจ
การถูกเปรียบเทียบที่ก่อให้เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจจะเกิดขึ้นทันที "ทำไมไม่ดีเหมือนลูกคนอื่น" "ทำไมพ่อแม่ไม่เข้าใจเหมือนคนอื่นบ้าง"
คุณกำลังทำร้ายกันและกันด้วยความต้องการอย่างเลือดเย็นที่สุด
"ครอบครัว" ถือเป็นกำแพงขั้นแรก หากมันไม่แข็งแรง การที่จะต้องไปเผชิญโลกที่โหดร้าย จะเป็นอย่างไร ไม่มีคนคอยซัพพอร์ต ไม่มีคนคอยโอบกอดในวันที่โลกต่างโหดร้ายใส่กัน สุดท้าย ก็อาจจบชีวิตไป ก็มีให้เห็นมามากตามข่าวทั้งสิ่งพิมพ์ และในโซเชียล
สำหรับพ่อแม่ แค่คุณเข้าใจเขา เขาก็พร้อมที่จะมอบความรัก ความสุข และความสำเร็จกับคืนสู่คุณเหมือนกัน
สำหรับลูก การแสดงความรัก ไม่ใช่เรื่องน่าอาย อย่ารอวันที่ท่านไม่อยู่ แล้วจุดธูปเรียกหา บอกว่ารักท่านตอนนั้น คงไม่ได้ยินอีกแล้ว
เริ่มที่ตัวเองก่อน...ครอบครัวที่อบอุ่นนั้นอยู่ไม่ไกลเลย แค่คุณ "กล้าที่จะทำ"
บันทึกหลังกำแพง
- นิลธารา -
