ภายในอ่างอาบน้ำขนาดไม่ใหญ่มากนัก แต่สามารถให้ร่างหญิงสาวทั้งสองนั่งซ้อนกันได้ คนหนึ่งเอนพิงร่างอุ่น ๆ อย่างสุขกายสบายใจ เพราะนอกจากจะได้แช่น้ำในอุณหภูมิที่ทำให้ผ่อนคลายแล้ว ยังมีอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นจากคนด้านหลังอีกด้วย เกิดเป็นเธอนั้นสบายเสียนี้กระไร
"เธอนี่ดีกับฉันจังเลยนะ"
"เธอกำลังหลงเรารู้ไหมขวดแก้ว" เสียงอันอ่อนโยนจากคนด้านหลังทำขวดแก้วเบ้ปากอย่างนึกมันเขี้ยว ก็เธอนั้นหลงตัวเองหนักกว่ามนุษย์เสียอีก
"ฮ่า ๆ น่าหมั่นไส้ชะมัด เธอนี่ชอบพูดอะไรแบบนี้ตลอดเลย เธอน่ะมันหลงตัวเอง..."
"ก็เราพูดจริง ๆ นี่นา"
"ยังไม่หยุดอีก ถ้ายังไม่หยุดพูดฉันหยิกเธอจริง ๆ ด้วย"
"ลองหยิกดูสิ เราจะจูบกลับ"
"ชิ!!" ขวดแก้วเบ้ปากอีกครั้งก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วนอนซบอีกคนเอาไว้ บู้บี้ใช้มือทั้งสองข้างประคองใบหน้าของสาวสวยให้หันมาทางเธอพร้อมกับที่เธอก็โน้มตัวเข้าไปประทับริมฝีปากเข้าด้วยกัน รสจูบของสาวสวยต่างดาวนั้นอ่อนโยนและนุ่มนวลอย่างเช่นทุกครั้งจนขวดแก้วไม่อยากหยุดเพียงแค่นี้เลยจริง ๆ แต่เธอก็ต้องผละริมฝีปากออก เพราะความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย
"ยังไม่ได้หยิกเลย จูบทำไม"
"เราเป็นแฟนกันไหม"
"มนุษย์ต่างดาวรู้จักคำว่าแฟนด้วยเหรอ"
"ก็เรียนรู้จากเธอนั่นแหละ"
"ตลกชะมัด ที่ฉันจะคบกับมนุษย์ต่างดาวเนี่ย"
"ไม่ได้เหรอ เรามีอะไรกันแล้วนะ โรมีเนี่ยนจะไม่มีเซ็กซ์กับคนอื่นนอกจากคนที่รักเลยนะรู้ไหม"
"เธอนี่โรแมนติกจังนะ แต่ฉันจะยังไม่คบกับเธอจนกว่าฉันจะรู้เรื่องทุกอย่าง ถ้าเธอให้ฉันรอ เธอก็ต้องรอเหมือนกัน"
"เธอจะไปมีอะไรกับคนอื่นไหมขวดแก้ว"
"จะบ้าเหรอ เธอจะให้ฉันไปมีอะไรกับใครได้ เธออยู่กับฉันตลอดเวลาขนาดนี้ จะมีก็แต่กับเธอน่ะสิ!" บู้บี้ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกเล็กน้อย และก้มลงพรมจูบที่ไหล่เปลือยอย่างแผ่วเบาราวกับต้องการทะนุถนอมเรือนร่างของว่าที่คนรักเอาไว้
"เรารักเธอนะขวดแก้ว รักมาก ๆ เลย"
"รู้แล้ว...เธอบอกรักฉันบ่อยมากเลยนะ"
"ถึงรู้แล้วเราก็อยากบอก"
"อะ ๆ แล้วแต่เธอเถอะ เออนี่...บู้บี้ ฉันขอถามอะไรอย่างสิ"
"อะไรเหรอ" ขวดแก้วเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะจับมือข้างขวาของร่างด้านหลังขึ้นมา พลางกับมองสำรวจด้วยความสงสัย
"เธอบอกว่า ถ้าโรมีเนี่ยนมีเซ็กซ์กับมนุษย์ จะทำให้ท้องได้ใช่ไหม แล้วฉันจะท้องได้ยังไง ในเมื่อเธอก็ใช้นิ้วทำเหมือนกับที่ผู้หญิงทั่วไปเขาทำกัน เธอไม่มีไอ้นั่นเหมือนผู้ชายซะหน่อย"
"ก็ถ้าโรมีเนี่ยนพร้อมที่จะผสมพันธุ์ น้ำเชื้อจะถูกปล่อยออกมาที่ปลายนิ้ว ซึ่งที่ปลายนิ้วของโรมีเนียนจะมีท่อน้ำเชื้อขนาดเล็กมาก ๆ มันจะขยายออกเฉพาะตอนที่ต้องการผสมพันธุ์น่ะ" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ต่อมความสงสัยของขวดแก้วยิ่งทำให้เธอฉงนหนักเข้าไปอีก เพราะเมื่อลองมองสำรวจที่ปลายนิ้วแล้ว มันก็เหมือนนิ้วของมนุษย์ปกติทั่วไป ไม่ได้มีส่วนใดที่แตกต่างแม้แต่น้อย
"เดี๋ยวนะ งั้นก็หมายความว่าแค่เธอสอดนิ้วเข้ามา ฉันก็มีสิทธิ์ท้องสิ!!"
"เปล่า มันไม่ง่ายขนาดนั้น เราบอกแล้วไง ว่ามันจะขยายออกเฉพาะตอนที่ต้องการผสมพันธุ์ ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือ มันจะมีลักษณะคล้ายกับก๊อกน้ำที่สามารถเปิดปิดเพื่อปล่อยเชื้อได้"
"จริงอะ!?"
"จริงสิ"
"ทำไมอะ ฉันนึกว่ามันจะเหมือนอวัยวะเพศของผู้ชาย ที่สามารถปล่อยน้ำเชื้อออกมาได้เลยเมื่อสำเร็จความใคร่"
"ไม่ได้ โรมีเนี่ยนไม่ปล่อยน้ำเชื้อพร่ำเพรื่อหรอกนะ เพราะนั่นคือชีวิตหนึ่งชีวิตเลย น้ำเชื้อของโรมีเนี่ยนมีค่ามากเพราะเราสามารถผสมพันธุ์ได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น มันคล้าย ๆ กับว่า โรมีเนี่ยนทุกตัวจะมีเมล็ดพันธุ์ตัวละหนึ่งเมล็ด เราต่างก็ต้องตามหาพื้นดินที่เหมาะแก่การหว่านเมล็ด เพื่อที่เมล็ดพันธุ์นั้นจะได้เติบโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพจากความรักของพวกเรา เราต้องมอบให้กับคนที่รักและพร้อมที่จะสร้างครอบครัวด้วยกันจริง ๆ"
"งั้นก็หมายความว่า ถ้าฉันยังไม่พร้อม หรือฉันไม่อนุญาต ฉันก็จะไม่มีลูกงั้นสิ"
"ใช่" สิ้นคำตอบ ขวดแก้วจึงพลิกตัวกลับมาเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าสาวสวยต่างดาวพูดเรื่องจริงหรือไม่ ซึ่งแสงหัวใจของเจ้าตัวก็ยังคงทอประกายเป็นสีชมพู ไม่ได้แปรเปลี่ยน นั่นก็หมายความว่า...สิ่งที่พูดมาทั้งหมด ล้วนออกมาจากใจทั้งสิ้น
โรมีเนี่ยนนี่ซื่อสัตย์กว่ามนุษย์อีกแฮะ...
"แล้วถ้าสมมติว่า ฉันจะไม่มีลูกกับเธอ แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะทรมานไหม"
"ทรมานสิ แต่ทรมานทางใจนะ เพราะนั่นหมายความว่า เธอไม่ได้รักเรามากพอที่จะสร้างครอบครัวกันน่ะ"
"ไม่เกี่ยวนะบู้บี้ ฉันรักเธอจริง ๆ นะ แต่ฉันแค่ไม่อยากมีลูก"
"ถ้าเธอรักเรามากพอ เธอจะอยากมีลูกกับเรา" ขวดแก้วเบ้ปากเล็กน้อย ฟังอย่างไรก็รู้สึกว่าสาวสวยต่างดาวนี่หลงตัวเองเสียนี้กระไร
"ไปนอนกันเถอะ นี่จะตี 3 แล้วนะ"
"เดี๋ยว ฉันขอถามอีกเรื่อง"
"ได้สิ" บู้บี้ผงกศีรษะหงึก ๆ
"เอ่อ...โรมีเนี่ยนจะเสร็จได้เหมือนมนุษย์ไหม"
"เสร็จ?" เธอว่าพลางกับเลิกคิ้วขึ้นด้วยความฉงน
"เอ่อ...หมายถึงว่า...มันจะรู้สึกถึงจุดสุดยอด มันจะมีความสุขมาก ๆ จนรู้สึกล่องลอย อะไรประมาณเนี้ย เข้าใจปะ"
"ก็...เสร็จนะ ถ้าเธอเสร็จ เราก็เสร็จ ถ้าเธอมีความสุข เราก็มีความสุข"
"ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันหมายถึงว่า สำเร็จความใครน่ะ" บู้บี้อมยิ้ม ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จนระยะห่างของทั้งสองเหลือเพียงแค่หนึ่งฝ่ามือ ขวดแก้วจะผละตัวออกเล็กน้อยเพราะความสวยของอีกคนมันทำให้เธอรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด
"เราก็หมายความว่าอย่างนั้นแหละ เพียงแค่ร่างกายเราเชื่อมกันให้เป็นหนึ่งเดียว เราจะรู้สึกได้เหมือนกับที่เธอรู้สึก ถ้าเธอเจ็บเราก็เจ็บ ถ้าเธอสุขเราก็สุข ถ้าเธอเสร็จเราก็เสร็จ เพราะเราเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่เราแค่ไม่แสดงออกน่ะ ว่าเรารู้สึกยังไง เพราะเราชอบตอนที่เธอแสดงความรู้สึกออกมามากกว่า ตอนนั้นเธอเซ็กซี่จนเราอยากโฟกัสแค่หน้าเธอ แค่นั้นเลย"
สิ้นคำพูดของสาวสวยต่างดาว จู่ ๆ ใบหน้าของขวดแก้วก็ร้อนผ่าวมากขึ้นเป็นเท่าตัว ราวกับว่าคำพูดนั้นคือมนตร์สะกดที่ทำให้เธอหลงใหลคนตรงหน้าได้แบบไม่อาจต้านทานได้ เธอจึงรีบผละออก ก่อนจะรีบก้าวออกจากอ่างอาบน้ำโดยพลัน ไม่เช่นนั้น...อ่างอาบน้ำอาจจะเป็นวิมานแห่งความสุขของพวกเธอหลังจากนี้ก็เป็นได้
"ไปนอนแล้วนะ!"
"ขวดแก้ว รอด้วย!!"
เมื่อทั้งสองสวมเสื้อผ้าพร้อมที่จะเข้านอนแล้วนั้น สาวสวยต่างดาวจึงเดินไปที่โซฟาแล้วล้มตัวลงนอนทันที ขวดแก้วเดินไปคว้าผ้าห่มมาไว้ในมือแล้วถือเดินไปที่โซฟา เธอยืนมองอีกคนสักพัก ก่อนจะก้าวขาขึ้นไปคร่อมร่างบู้บี้ช้า ๆ แล้วโน้มลงนอนทับร่างพร้อมกับซบไปที่ซอกคอของบู้บี้เอาไว้
"ขวดแก้ว ทำไมไม่ไปนอนบนเตียงล่ะ"
"อยากนอนแบบนี้ไม่ได้เหรอ"
"นั่นไง...เธอกำลังหลงเรา"
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม หลงไม่ได้หรือไง" ขวดแก้วเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับใช้มือตบใบหน้าอีกคนเบา ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา
"เธอจะหลงเราจนโงหัวไม่ขึ้น"
"รู้จักคำนี้ด้วยเหรอ"
"รู้สิ...เราเก่งนะ"
"เก่งจังเลยนะคะคุณบู้บี้ ทำให้ฉันลืมความทุกข์ทั้งหมด ยังไม่พอ ยังมาทำให้ฉันหลงคุณอีก ถ้าเธอหายไปฉันจะตามไปเผาถึงโรมีนัสเลยคอยดู!"
"เธอไม่ได้เผาเราหรอก เพราะตอนนี้เราเองก็หลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วล่ะ"
"ฮิฮิ เพราะฉันสวยไง" เมื่อพูดจบขวดแก้วลุกขึ้นมานั่งคร่อมร่างของสาวสวยเอาไว้แล้วเสยผมของเธอก่อนจะก้มลงจูบอีกคนอย่างอ่อนโยน แขนทั้งสองข้างของบู้บี้จับที่เอวของเธอเอาไว้ ก่อนจะค่อย ๆ สอดเข้าไปในเสื้อช้า ๆ ขวดแก้วจึงฟาดไปที่มือที่กำลังซุกซนอยู่ทันที
"คืนนี้ไม่ให้ทำ"
"อ้าว...ทำไมอะ"
"เหมือนเมนส์จะมา"
"เมนส์? ใครอะ?"
"ประจำเดือนน่ะ มันคืออาการเจ็บปวดของผู้หญิงในทุก ๆ เดือน ที่เลือดจะออกตรงนั้น เข้าใจปะ เพราะงั้นเธอทำไม่ได้"
"ขวดแก้ว...แล้วเธอเริ่มทำไม"
"ฉันแค่จูบเธอ ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย ไปนอนบนเตียงกัน"
"เราไปนอนบนเตียงได้เหรอ"
"โอ๊ย! เมื่อคืนก็นอนด้วยกันแล้วไหม ปะ ฉันง่วงแล้ว" พูดจบ ขวดแก้วคว้าหมับที่ข้อมือ และจูงสาวสวยต่างดาวไปที่เตียง ซึ่งบู้บี้ก็เดินตามเธอไปอย่างว่าง่ายทั้งที่หัวใจของเธอเรืองแสงเป็นสีแดงเข้มไปแล้ว ทว่า...มันก็จางลงจนเป็นสีชมพูในที่สุด
วันรุ่งขึ้น
"ฮือ ๆ บู้บี้...ฉันปวดท้องอ่า ฮือ ๆ" ขวดแก้วร้องไห้งอแงตั้งแต่เช้า เมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าเธอเป็นประจำเดือนอย่างที่คิดเอาไว้
"ไหวไหม ลุกมากินข้าวกินยานะขวดแก้ว"
"ฮือ ๆ ไม่กิน ลุกไม่ไหว"
"เราต้องทำยังไงอ่า โรมีเนี่ยนไม่มีอาการแบบนี้นะ"
"ขอมือเธอก็พอนะ ๆ วางที่ท้องฉันที ฮือ ๆ"
"มือเราเหรอ ทำไมอะ"
"วางไว้เถอะน่า!" บู้บี้แสดงสีหน้าฉงน ก่อนจะวางมือลงที่ท้องของขวดแก้วอย่างว่าง่าย ทว่าเธอก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่ออีกคนฟาดที่แขนเธออย่างแรง
เพี้ยะ!!
"อ๊ะ! อะไรขวดแก้ว ทำร้ายเราทำไม!?"
"ทำมืออุ่น ๆ สิ!! มือเย็นแบบนี้จะให้ฉันหนาวตายหรือไง!!!"
"ขะ...ขอโทษ ก็เราไม่รู้นี่นา ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นล่ะ"
"ฮือ...บู้บี้...ปวดท้องอ่า…" บู้บี้เห็นอีกคนเหวี่ยงให้เธออย่างหัวเสียเมื่อสักครู่ แต่ตอนนี้กลับร้องไห้งอแงเหมือนเด็ก ๆ ทำเอาเธอยกมือมาเกาศีรษะด้วยความงงงวย แล้วค่อย ๆ วางมือลงที่ท้องของขวดแก้วอีกครั้งอย่างแผ่วเบา
"อืม...อุ่นจัง...เอาไว้ตรงนี้ ห้ามเอาออกนะ"
"เข้าใจแล้ว" เมื่อมืออุ่น ๆ วางแนบลงที่ท้อง อีกคนที่ร้องไห้งอแงก็สงบลงทันที แล้วค่อย ๆ หลับไปอีกครั้ง บู้บี้จึงนั่งมองพร้อมกับอมยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู
"อารมณ์มนุษย์นี่เข้าถึงยากชะมัด"
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ขวดแก้วรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพบว่ามีอีกคนที่นั่งหลับอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับมืออุ่น ๆ ที่วางพาดที่หน้าท้องของเธอ เธอจึงอมยิ้มออกมาก่อนจะค่อย ๆ จับมือของบู้บี้ออกอย่างเบามือ แล้วใช้แขนยันร่างของตัวเองลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
"ขอบคุณนะบู้บี้" เธอยิ้มให้อีกคนที่ยังหลับตาพริ้มก่อนจะลุกออกไปอาบน้ำ
ปุด ๆ ….~
เสียงหม้อข้าวต้มที่กำลังเดือดได้ที่ถูกปรุงรสด้วยสาวสวยนักเขียน ก่อนจะมีมืออุ่น ๆ สองข้างคล้องมาที่หน้าท้องของเธอ จนเธอถึงกับสะดุ้ง
"บู้บี้ ตกใจหมด!"
"ปวดท้องอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ให้เราทำให้กินล่ะ"
"ก็ฉันเห็นเธอหลับอยู่นี่นา เลยไม่อยากรบกวนเธอ"
"ปลุกเราก็ได้นี่ขวดแก้ว ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา เราจะทำยังไง"
"ไม่เป็นหรอกน่า ดีขึ้นแล้ว เพราะมือของเธอนั่นแหละ ขอบคุณนะ" บู้บี้อมยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งที่ขวดแก้วพูด เธอจึงเอาคางมาเกยที่บ่าของสาวสวยแล้วสอดมือเข้าไปใต้เสื้อวางที่หน้าท้องของขวดแก้วอีกครั้ง
"อุ่นไหม"
"อืม...อุ่นดี ทำให้ร้อนได้อีกปะ"
"ได้สิ" อุณภูมิที่มือเริ่มสูงขึ้นช้า ๆ จนขวดแก้วรีบฟาดแขนของบู้บี้รัว ๆ
"พอ ๆ ร้อนไป!!"
"สุดแค่นี้แหละ ประมาณนี้ทนได้หรือเปล่า"
"ลดลงอีกนิด มันร้อนไป ท้องฉันก็สุกกันพอดี"
"ประมาณนี้ล่ะ"
"อืม เท่านี้แหละ แต่ถอยออกไปก่อนได้ไหม ฉันทำกับข้าวอยู่"
"ไม่" ขวดแก้วถอนหายใจด้วยความเอือม ก่อนจะพยายามเดินไปหยิบชามมาใส่ข้าวต้ม ซึ่งก็มีร่างอีกคนเดินตามเธอไปติด ๆ พร้อมกับมือที่ยังวางอยู่หน้าท้องอย่างนั้นไม่ปล่อย ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มีอีกคนเดินตามติดราวกับเป็นเงา ทำเอาขวดแก้วถึงกับคิ้วกระตุกด้วยความหงุดหงิด
"บู้บี้!!!"
"จ๋า"
"จ๋าบ้าอะไร!!! ออกไป!!! เกะกะ!!!" เมื่อโดนสาวสวยตวาดกลับมา บู้บี้จึงรีบชักมือออกอย่างว่าง่าย
บรรยากาศบนโต๊ะกินข้าวเต็มไปด้วยความอึดอัด ไม่มีการพูดคุยใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อขวดแก้วกินข้าวเสร็จเธอก็กลับไปนอนทันทีโดยไม่พูดไม่จาทำเอาบู้บี้ถึงกับทำตัวไม่ถูก
ปิ๊บ ๆ
"เรียกฉันมีอะไรให้ช่วยคะ"
"บีอี มนุษย์ที่เป็นประจำเดือนเราต้องทำยังไง มันคืออาการที่ขวดแก้วทรมานทุกเดือนใช่ไหม"
"นี่คุณเรียกฉันมาถามเรื่องนี้เหรอ"
"ตอบมาเถอะน่า"
"เวลาเป็นประจำเดือน อารมณ์มนุษย์จะแปรปรวน"
"ว่าแล้วเชียว แล้วเราต้องทำยังไง"
"ประคบร้อนที่หน้าท้องอย่างที่ทำถูกต้องแล้วค่ะ แล้วก็เอาใจใส่เขาเป็นพิเศษ"
"เฮ้อ...นี่เราเอาใจใส่เค้าไม่พอเหรอ"
"เจ้านายคะ ไม่สมกับเป็นคุณเลย"
"ทำไมถึงว่าอย่างนั้นล่ะบีอี"
"คุณหงอยเหมือนสัตว์เลี้ยงเลยล่ะ ฮ่า ๆ"
ปิ๊บ ๆ
"เฮ้ย!! ด่าเสร็จก็ไปทั้งแบบนี้ก็ได้เหรอ!! เราจะทำโทษเธอบีอี!! เฮ้!!"
"หนวกหู!!!" บู้บี้ตบไปที่ข้อมือของตัวเองอย่างหัวเสียก่อนจะมีเสียงดังออกมาจากในห้องจนเธอถึงกับสะดุ้งโหยง
"แล้วเราต้องทำยังไงต่อเนี่ย ฮือ ๆ"
