"พอนะคะ หนูขอ" รุ่นพี่มองหน้าอย่างไม่เข้าใจนัก และไม่ฟังตามคำขอแต่อย่างใด เธอก้มหน้าลงและเช็ดไปที่ต้นขาอีกครั้ง จนเจนดาต้องรีบกระชากข้อมือของเธอออก
"น้องเจน...เป็นอะไ.." ยังไม่ทันที่รุ่นพี่จะถามจบก็ถูกดึงเข้าไปประกบปากทันที จนหัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อได้สัมผัสกับริมฝีปากที่ร้อนรุ่ม พร้อมกับลิ้นร้อน ๆ ที่สอดเข้ามาจนร่างถึงกับอ่อนระทวยไปตามแรงดึงอย่างง่ายดาย
ร่างคนตัวเล็กถูกจับพลิกลงไปนอนแนบกับที่นอน มือข้างหนึ่งกดมือของรุ่นพี่เอาไว้ ส่วนมืออีกข้างพยายามปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาอย่างรีบร้อน เมื่อปลดกระดุมได้สำเร็จก็ดึงร่างของรุ่นพี่ให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ปากก็ยังคงจูบกันอย่างดูดดื่มอย่างนั้นไม่ปล่อย ก่อนมือทั้งสองข้างจะถอดเสื้อนักศึกษาออกพร้อมกับดึงบราตัวเก่งลงจนเผยให้เห็นหน้าอกฟูตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า
"อืม...น้องเจน แฮ่ก ๆ"
"หนูห้ามพี่แล้วนะ จะหยุดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วนะพี่ยู แฮ่ก ๆ" ต่างฝ่ายต่างหอบหายใจเพราะรสจูบที่ดูดดื่มเมื่อสักครู่ราวกับกำลังช่วงชิงลมหายใจของกันและกัน ก่อนที่ยูจะเป็นฝ่ายกดท้ายทอยของรุ่นน้องให้ลงมาประกบริมฝีปากเข้าด้วยกันอีกครั้ง
มือเรียวข้างหนึ่งควานหาตะขอกระโปรงนักศึกษาของรุ่นพี่แต่มันช่างเกะกะนัก เธอจึงเลิกกระโปรงทรงเอขึ้นให้มากองอยู่เหนือสะโพก ก่อนจะจับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วใช้นิ้วเกี่ยวผ้าชิ้นน้อยเปิดทางเพื่อที่จะได้สัมผัสกลีบดอกไม้ที่ชุ่มไปด้วยน้ำหวานจนได้ยินเสียงครางจากลำคอของคนใต้ร่าง เธอจึงรีบผละตัวออกแล้วก้มลงเลียชิมน้ำหวานที่ไหลออกมาอย่างดูดดื่ม
"ซี๊ด...อ๊า..." เมื่อลิ้นร้อน ๆ สอดเข้าไปสำรวจความนุ่มภายในจนได้ยินเสียงครางกระเส่า เอวของยูแอ่นลอยรับจังหวะที่ลิ้นตวัดเลียจนเกร็งไปทั้งตัว พร้อมกับมือที่กำผมสีน้ำตาลเอาไว้แน่น
"อ๊า!! เจน...อ๊า!! อื๊อ!! อือ..." มือข้างหนึ่งของยูดึงหมอนมากัดเอาไว้เพราะเสียวจนใจแทบขาด และเธอพยายามที่ตะกดเสียงครางเอาไว้ แต่มันกลับเล็ดลอดออกมาจากลำคอได้ เธอจึงต้องยอมจำนนในที่สุด
"จ...เจน มันส...เสียว อ๊า..."
"ยกสะโพกให้หนูหน่อยค่ะ กระโปรงกับกางเกงในพี่เกะกะมาก"
ยูยกสะโพกของตัวเองขึ้นอย่างว่าง่าย จนกระโปรงทรงเอและแพนตี้ตัวน้อยถูกเปลื้องออกได้สำเร็จตามด้วยบราที่วันนี้ดูไม่มีประโยชน์เอาเสียเลย ก่อนที่อีกคนจะลุกขึ้นมาเปลื้องชุดของตัวเองบ้าง
เจนดามองดูเรือนร่างของรุ่นพี่แบบไม่ละสายตา จนคนที่อยู่ด้านล่างเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย ขาเรียวขาวทั้งสองข้างถูกจับแยกออกจากกันอีกครั้ง ก่อนที่รุ่นน้องจะดันร่างประกบความสาวเข้าด้วยกัน ยูรู้สึกถึงความร้อนวาบที่ความสาวของเธอจนแทบดิ้นพล่านเมื่ออีกคนโยกสะโพกเป็นจังหวะช้า ๆ
ยูมองดูร่างเปลือยเปล่าที่กำลังโยกอยู่ระหว่างขาของเธอ ที่ทั้งตัวเปลี่ยนเป็นสีแดง ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะฤทธิ์ไข้หรือเพราะอารมณ์ที่ปะทุจนเร่าร้อนทวีคูณ ทำให้หัวใจเต้นแรงและรัวราวกับกำลังจะระเบิด ก่อนจะยกมือมาปิดปากเอาไว้เพื่อกันไม่ให้เสียงครางดังแรงไปกว่านี้ แต่ก็ถูกมือเรียวจับออกแล้วกดลงกับที่นอน
"อย่าปิดปากสิคะ แฮ่ก ๆ"
"เจน...อ๊า อ๊า อ๊า!!"
"อ๊า..พี่ไอ...อือ…" ทันทีที่เสียงครางของรุ่นน้องหลุดเป็นชื่อของใครอีกคน ทำให้ยูถึงกับชะงัก เรียกสติกลับมาได้ในทันที
'น้องเจนทำแบบนี้กับฉัน...แต่กลับคิดถึงพี่ไองั้นเหรอ'
ความคิดที่กำลังครอบงำ ทำให้น้ำตาของเธอรินไหลออกมาช้า ๆ เมื่อเจนดาเห็นใบหน้าแดงก่ำของคนที่อยู่เบื้องล่างที่กำลังร้องไห้เธอจึงหยุดชะงักทันที
"พี่ไอ...พี่ร้องไห้ทำไมคะ หนูขอโทษ"
"ไม่ใช่พี่ไอ…" เสียงแหบพร่าตอบกลับมาพร้อมกับเสียงสะอื้น รุ่นน้องถึงกลับตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง
"พี่ยู หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันชินที่เคยเรียกพี่แบบนี้" เจนดาลงไปสวมกอดยูเอาไว้ทันทีเมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้เจ้าตัวร้องไห้ ร่างเปลือยเปล่าที่ร้อนผ่าวแนบลงมาปลอบประโลมคนเบื้องล่างเอาไว้ แต่มันกลับทำให้ยูร้องไห้หนักกว่าเดิม
"หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะ...มันไม่ใช่แบบที่พี่ยูคิดนะ"
"ฮึก ๆ ฮือ...ตอนนี้คิดว่าพี่เป็นใครเหรอเจน…ฮึก ๆ"
"ไม่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ก็คือพี่ยู แต่หนูแค่ติดปาก หนูไม่ได้คิดถึงคนอื่นเลยนะคะ แล้วหนูก็ไม่คิดที่จะทำแบบนี้กับพี่ไอด้วย หนูขอโทษ"
"ทำไมถึงไม่ทำแบบนี้กับพี่ไอ...ฮึก ๆ เจนเห็นพี่เป็นที่ระบายอารมณ์เหรอ ฮึก!" ร่างเล็กสั่นเทา และร้องไห้ไม่หยุด ทำให้เจนดารู้สึกร้อนใจจึงกอดร่างอีกคนให้แน่นขึ้น
"เปล่านะคะ ก็เพราะหนูรักพี่ไง ตอนนี้หนูรู้แล้วว่าหนูรักใคร หนูรู้สึกกับพี่ไอแค่พี่สาวที่แสนดี แต่กับพี่ยู หนูรักพี่มากกว่าพี่สาวจริง ๆ นะ"
"ไม่ใช่เพราะว่าเรามีอะไรกันเหรอ เจนถึงคิดแบบนี้"
"ถึงมันจะมีส่วน แต่มันก็ช่วยทำให้หนูมั่นใจนะคะ ว่าหนูรักพี่ยู หนูจะไม่ทำแบบนี้กับใครอีก"
"สัญญานะ ฮึก ๆ"
"สัญญาค่ะ เราคบกันนะคะพี่ยู"
"มั่นใจเหรอ ว่ารักพี่"
"มั่นใจค่ะ หนูรักพี่ยูนะ"
"ถ้าน้องเจนมั่นใจ...พี่ก็ตกลง" เมื่อได้รับคำตอบที่รอคอย เจนดายิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะซบหน้าไปที่ต้นคอและกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"ขอบคุณนะคะพี่ยู ขอบคุณนะคะ หนูดีใจเป็นบ้าเลย"
"ได้เห็นน้องเจนยิ้มตอนโป๊เนี่ย...พี่จะเป็นบ้าแล้วนะ"
"พูดออกมาแบบไม่อายเลยนะคะพี่ยู...แล้วเรา...ต่อไหม"
"ต่อให้จบสิ…" สิ้นคำตอบจากรุ่นพี่ ทั้งสองหันมาจูบกันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง แล้วเริ่มบทรักต่อจากเดิมอย่างเร่าร้อนจนเสียงครางลั่นไปทั่วทั้งห้อง
ร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันแน่นเมื่อสำเร็จบทรัก ทั้งคู่จึงหยอกล้อกันคิกคักอยู่บนเตียงดูมีความสุขกันมากจนแทบจะลืมว่าป่วย
"มาบ้านน้องเจนทีไร พี่โดนปล้ำทุกทีเลยอะ"
"ก็หนูบอกแล้วไงว่าให้พอ...แต่ครั้งนี้พี่ยูก็ถือว่าสมยอมนะคะ"
"ฮ่า ๆ เราเรียกกันว่ายูกับเจนไหม ไม่ต้องเรียกว่าพี่กับน้องแล้ว เพราะตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนี่"
"ได้ค่ะ เจนรักยูนะคะ"
"คิคิ น่ารักจัง เจนเชื่อไหมว่าตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีใครเรียกชื่อจริงของยูเลยสักครั้ง ที่ผ่านมายูเป็นไอรดามาตลอด ไม่เคยได้เป็นยูวดีเลย เหมือนคนคนนั้นได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว"
"คนที่เจนรัก คือ ยู ยูวดี ชื่อนี้จะอยู่ในใจเจนตลอดไปค่ะ เรียนจบเราไปอยู่ด้วยกันไหมคะ ไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก และใช้ชื่อของยูจริง ๆ"
"พูดจริงเหรอเจน ขอบคุณนะคะ"
"ยูพูดเพราะ ๆ ก็เป็นเหรอเนี่ย ฮ่า ๆ"
"เจนอะ อย่าแซวสิ ก็อยากพูดเพราะ ๆ บ้าง แต่ก็เขินเหมือนกันนะ ฮ่า ๆ"
"เป็นตัวของตัวเองเถอะนะคะ ทำตัวตามสบายเลย ถึงจะไม่พูดเพราะด้วย แต่เจนก็รักยูนะ"
"รักเจนเหมือนกันนะ…"
"ขอจูบอีกหน่อยได้ไหมคะ เหมือนได้ยาดีเลย เมื่อกี้เจนหายปวดหัวเลยนะรู้ไหม"
"ไม่เอาอะ โดนเจนจูบก่อนทีไร ยูเสียการควบคุมทุกทีเลย จูบของเจนมันทำให้ยูดูแย่"
"ฮ่า ๆ ทำไมน่ารักจัง ยูคะ เจนจะเป็นคนบอกพี่ไอเองนะคะว่าเราคบกันแล้ว เจนไม่อยากปิดบังพี่ไอ"
"ขอบคุณนะ หวังว่าพี่ไอจะไม่เกลียดยูนะ"
"เดี๋ยวเจนจะเป็นคนพูดเองค่ะ แต่ตอนนี้ เริ่มปวดหัวอีกแล้วอะ ขอยาหน่อยได้ไหม" เมื่อพูดจบเจนดาก็ดึงยูเข้ามาจูบทันที ทำให้เธอเสียการควบคุมอย่างที่พูด ก่อนที่จะขยับเบียดร่างกายเข้าด้วยกันเพื่อเริ่มบทรักบทต่อไปอีกครั้งจนจบแล้วหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
"เฮ้ย!...พี่ยูกลับไปทำไมไม่ล็อกประตูวะเนี่ย ถ้ามีใครเข้ามาทำอะไรอิหมากูจะซัดให้ตายเลย"
"ไม่มีหรอก มึงอย่าพูดแบบนั้นสิวะอิคางคก"
"มึงเข้าไปดูมันหน่อย กูเข้าห้องน้ำแป๊บ"
"เออ ๆ" เจนพรวางกระเป๋าเรียนไว้ที่โซฟาแล้วเปิดประตูห้องของเพื่อนสาวเข้าไปเพื่อที่จะเข้าไปดูอาการด้วยความเป็นห่วง ทว่าขาทั้งสองข้างก็พาร่างกายหยุดชะงัก
ใบหน้าของเจนพรร้อนผ่าวจนรู้สึกเหมือนถูกไฟเผา เมื่อเธอเห็นร่างสาวสวยสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียง แม้ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยทั้งตัวในและตัวนอกถูกถอดกระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง เธอตกใจจนเกือบจะกรี๊ดออกมา แต่รีบเอามือปิดปากได้ทัน เธอจึงรีบวิ่งออกจากห้องพร้อมกับปิดประตูอย่างรวดเร็ว
"เจนพร มึงเป็นเชี่ยไรวะ ทำหน้าอย่างกับเห็นผี อิหมามันเป็นไงบ้าง"
"อย่า...เข้า...ไป" เจนพรยืนบังประตูเอาไว้ด้วยท่าทีที่ตื่นตระหนก ทำให้กบสงสัยแล้วผลักเพื่อนสาวออกพร้อมกับรีบเปิดประตูทันที
"เชี่ย!!!!"
"อิหมา!! อิเลว!! กูอยากจะทุบมึงจริง ๆ เลย พวกกูเป็นห่วงมึงแทบตาย แต่มึงมานอนกกพี่ยูแบบนี้เนี่ยนะ พี่ก็เหมือนกัน! กบให้พี่มาดูแลเจนดานะคะ ไม่ใช่มาทำแบบนี้" กบเทศนาเพื่อนรักและรุ่นพี่อย่างหัวเสีย จนทั้งสองได้แต่นั่งสำนึกผิดที่โซฟา
"พี่ขอโทษ พี่ผิดเอง"
"ไม่ เจนผิดเอง เจนขอรับผิดชอบทุกอย่างเองค่ะ"
"ไม่ พี่ผิดเอง เพราะพี่บอกจะมาดูแลเจน แต่พี่…"
"โอ๊ย!! เลิกเถียงกันเถอะค่ะ แล้วพี่ยูไม่รีบกลับบ้านเหรอคะ แม่พี่ไม่ห่วงแย่เหรอไง" เจนพรสวนขึ้นทันทีเมื่อสาวสวยทั้งสองเอาแต่พูดปกป้องกันไม่หยุด
"ฤดียังช่วยงานสาขาอยู่เลย พี่ไม่มีรถกลับอะ"
"เดี๋ยวเจนไปส่งเองค่ะ เจนดามันคงขับรถไปส่งพี่ไม่ไหวหรอก คางคกมึงก็อยู่ดูแลเจนดาไปแล้วกัน"
"เฮ้อ...นี่พวกพี่ยังไงกันแล้วเนี่ย ยังไม่ได้คบกันไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่ามึงเป็นคนปล้ำพี่เขาอีกแล้วน่ะอิหมา"
"เออ...เราคบกันแล้ว กูเลือกแล้ว เลิกด่ากูสักที กูสำนึกผิดไม่ทันแล้วนะ"
"มึงแน่ใจแล้วใช่ไหม" เมื่อกบถาม เจนดาจึงหันไปมองหน้ารุ่นพี่ แล้วหันกลับมาตอบเพื่อนรักอย่างชัดถ้อยชัดคำ
"กูรักพี่ยู กูเลือกพี่ยู แล้วกูก็มั่นใจด้วย"
"เออ ทุกคนเคารพในการตัดสินใจของมึง แต่ถ้าพี่ยูป่วยขึ้นมา มึงไม่ได้ไปเหยียบบ้านพี่เขาแน่"
"ไม่เป็นไรหรอกน้องกบ ช่วงหลัง ๆ มาพี่ออกกำลังกายตลอด ไม่ป่วยง่าย ๆ แน่ ไม่ต้องห่วง"
"ให้มันจริงนะคะพี่ยู"
"อืม แน่นอน"
"งั้นเรากลับกันเถอะค่ะพี่ยู เจนดามึงไม่ต้องห่วงนะ กูจะไปส่งพี่ยูให้ถึงบ้านปลอดภัยแน่นอน"
"ขอบคุณนะมึง ไว้เจอกันนะคะ" ทั้งสองได้แต่ยิ้มให้กันและกันด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เพราะเมื่อคิดถึงบทเพลงรักอันเร่าร้อนที่บรรเลงร่วมกัน มันทำให้เธอทั้งสองใบหน้าร้อนผ่าวจนขึ้นสี แต่โชคดีนักที่เพื่อนรักทั้งสองคิดว่าพวกเธอกำลังสำนึกผิด หากรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรกันอยู่คงโดนเทศนายาวเหยียดเป็นแน่
"ขอบคุณมากนะน้องเจนที่มาส่ง"
"ยินดีค่ะพี่ยู ยังไงก็ดีใจด้วยนะคะที่ได้คบกับเจนดาสักที พี่อย่าทำให้เจนดาเสียใจนะคะ ไม่งั้นล่ะน่าดู"
"ไม่ทำแน่นอนค่ะ ว่าแต่เราเถอะ...กับฤดี ถึงขั้นไหนกันแล้วล่ะ" เมื่อรุ่นพี่ถาม เจนพรถึงกับหน้าขึ้นสีแล้วรีบหลบสายตาเพราะความเขิน
"ก็คง...เหมือนกับพี่ยูนั่นแหละค่ะ"
"เพราะงั้นเราก็เลยไม่ด่าพี่เหมือนกบใช่ไหมน้า"
"ฮ่า ๆ ก็พอเข้าใจนะคะ แต่คราวหน้าก็ล็อกประตูด้วยนะคะพี่ยู เจนตกใจจนเกือบจะกรี๊ดออกมาอยู่แล้วเชียว"
"ครั้งหน้าพี่จะระวังนะ แล้วจะไปหาฤดีที่ห้องสาขาไหม"
"ก็ว่าจะแวะไปหาพี่ฤดีอยู่ค่ะ ถ้างั้นเจนขอตัวนะคะ"
"โอเคจ้า ขับรถดี ๆ นะ แล้วก็...อย่าลืมล็อกห้องสาขาด้วย"
"พี่ยู!!!"
ตึก...ตึก...ตึก...
เสียงฝีเท้าของหญิงสาวที่กำลังเดินขึ้นบันไดช้า ๆ เพราะมัวแต่คิดว้าวุ่นในใจ เธอเปิดประตูห้องแล้วตรงไปที่เตียงนอนก่อนจะนั่งลงที่ข้างร่างของแฝดผู้พี่ที่ยังอยู่ในห้วงนิทรา ก่อนเธอจะถอนหายใจเฮือกด้วยความหนักใจ
"พี่ไอ...อย่าเกลียดยูเลยนะ ถึงยูจะดีใจที่ได้คบกับน้องเจนแล้วก็เถอะ แต่ยูก็รู้สึกผิดต่อพี่เหมือนกัน...แล้วต่อไปจะเป็นยังไงนะ น้องจะหวั่นไหวกับพี่ไหมนะพี่ไอ…"
วันรุ่งขึ้น
"สวัสดีค่ะ น้องมุกดา ดีใจนะเนี่ยที่โทรมา"
"สวัสดีค่ะพี่ไอ วันนี้มีเรียนคาบบ่ายไหมคะ"
"ไม่มีค่ะ นี่พี่อยู่ห้องสมุด มาอ่านหนังสือด้วยกันไหมคะ"
"หนูมีเรื่องจะคุยกับพี่ไอพอดีเลย ถ้ายังไง เดี๋ยวหนูไปหานะคะ"
"ได้ค่ะ มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่น้า…"
"ไว้เจอกันนะคะ"
เมื่อเจนดากดวางสายเธอก็ถอนหายใจออกมาทันที พร้อมกับกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น
"ให้พวกกูไปเป็นเพื่อนไหมเจนดา"
"กูขอไปคุยกับพี่ไอตามลำพังนะ"
"มึงแน่ใจนะ ถ้างั้นพวกกูจะไปเป็นเพื่อน แต่จะรอข้างนอก โอเคไหม"
"ขอบคุณนะพวกมึง เฮ้อ...รู้สึกผิดต่อพี่ไอจังวะ แต่กูก็ควรทำให้มันถูกต้อง"
"มึงทำดีแล้วอิหมา อย่าปล่อยเอาไว้นาน เพราะถ้าพี่ไอเขาถลำลึกมากกว่านี้ คนที่เจ็บไม่ได้มีแค่พี่ไอนะ แต่จะมีทั้งมึงแล้วก็พี่ยูด้วย"
"เฮ้อ...เอาวะ"
เมื่อเจนดามาถึงที่ห้องสมุด เธอตรงไปที่หมวดถ่ายภาพอย่างไม่รีรอ เพราะเธอรู้ดีว่าพี่รหัสของเธอจะต้องอยู่ที่นั่นเป็นแน่ ซึ่งมันเป็นอย่างที่เธอคิดไม่มีผิด เธอเห็นรุ่นพี่กำลังนั่งอ่านหนังสือถ่ายภาพกับพื้นอย่างเช่นทุกครั้ง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของรุ่นพี่ และความดีต่าง ๆ ที่ได้รับมาตลอดทำให้ความกล้าที่เธอรวบรวมมานั้น เริ่มจางหายไปทีละน้อย แต่เธอต้องกลั้นใจเรียกรุ่นพี่ออกไป เพราะจุดประสงค์การมาที่นี่ คือการทำเพื่อคนรักของเธอ ในเมื่อเลือกแล้ว เธอก็ต้องทำให้มันถูกต้อง
"พี่ไอคะ…"
"อ้าว น้องมุกดา เก่งจังรู้ว่าพี่อยู่ที่ไหนด้วย"
"ปกติพี่ไอก็อยู่หมวดถ่ายภาพนี่คะ หาพี่ไม่ยากหรอก" เธอว่าพลางกับนั่งลงเคียงข้างกับรุ่นพี่
"นั่นสินะคะ จะว่าไป ก็อยากไปถ่ายรูปกับน้องมุกดาอีกจัง ไว้เราไปอีกไหมคะ ครั้งหน้าไปพวกร้านกาแฟก็ได้นะ เราจะได้ไปกินอะไรอร่อย ๆ ด้วยกัน ดีไหมคะ"
'เห็นใบหน้าที่มีความสุขของพี่ เจนจะทำร้ายพี่ลงได้ยังไง พี่ไอ…' เจนดาเจ็บแปลบในใจเมื่อเธอตั้งใจจะมาบอกเรื่องของเธอที่อาจจะเป็นการทำร้ายหัวใจ แต่อีกคนกลับกำลังมีความสุขอยู่ เจนดาจึงทำได้แค่ก้มหน้า เธอไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้าเสียด้วยซ้ำ
"น้องมุกดาคะ ยังเครียดเรื่องพวกพี่อยู่เหรอ ยิ้มหน่อยน้า เดี๋ยวพี่จะเครียดตามแล้วน้า"
"พี่ไอคะ…"
"ว่าไงคะ"
"คือ…"
"??"
"หนูกับพี่ยู...เราตกลงคบกันแล้วค่ะ"
"งั้นเหรอคะ…" สิ้นเสียงของรุ่นพี่ เจนดาเงยหน้ามองช้า ๆ ก่อนจะเห็นรอยยิ้มของคนที่อยู่ตรงหน้า ที่ยิ้มกว้างและสดใสเหมือนเช่นทุกครั้ง
"พี่ไอ...โอเคเหรอคะ"
"ความจริง พี่ก็เผื่อใจมาบ้างแล้วแหละ แต่ถ้าคนที่น้องมุกดาคบด้วยคือยู พี่ก็ยินดีมาก ๆ เลยค่ะ พี่ดีใจนะ แล้วก็ไม่ต้องคิดมากด้วยนะคะ"
"หนูขอโทษนะคะ ที่หนูเลือกพี่ไอไม่ได้...พี่ไอดีกับหนูมากจริง ๆ แต่หนูกลับทำร้ายความรู้สึกพี่.."
"อย่าพูดแบบนั้นสิคะ ยิ่งเรารู้สึกผิด พี่ยิ่งจะเสียใจนะที่เป็นต้นเหตุ พี่ฝากดูแลยูด้วยนะคะ"
"พี่ไอโอเคจริง ๆ เหรอคะ"
"โอเคสิ พี่ยอมรับได้ทุกเรื่อง แล้วพี่ก็มีความสุขได้กับทุกเรื่องด้วย เราก็รู้ดีนี่นา" ไอตอบด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับเอื้อมมือมาลูบศีรษะของเจนดาจนโยกไปมา
"โล่งอกไปที...หนูเครียดมากเลยนะคะที่จะบอกเรื่องนี้กับพี่ไอ แต่ถ้าหนูไม่บอก พี่ยูเองก็จะเสียใจเหมือนกัน"
"น้องมุกดาทำถูกแล้วนะคะ ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว ก็ควรที่จะแคร์ความรู้สึกเขานะ พี่ยินดีด้วยนะคะ"
"ขอบคุณนะคะพี่ไอ ขอหนูกอดพี่ได้ไหมคะ"
"มาสิคะ" รุ่นพี่อ้าแขนกว้าง รุ่นน้องจึงโน้มตัวเข้าไปกอดเอาไว้แน่น จนล้มกลิ้งไปกับพื้น ก่อนทั้งสองจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
"ฮ่า ๆ ขอโทษนะคะ ดีใจไปหน่อย พี่ไอเป็นพี่สาวที่แสนดีของหนูเลยนะคะ"
"ขอบคุณน้า...พี่เองก็จะขอดูแลน้องมุกดาในฐานะพี่สาวที่แสนดีต่อไปนะคะ"
"ขอบคุณจริง ๆ ค่ะพี่ไอ อิจฉาพี่ยูเลยนะคะ ที่มีพี่สาวดีขนาดนี้ หนูขอฝากตัวเป็นน้องสาวพี่อีกคนด้วยนะคะ"
"ชมกันเกินไปแล้ว"
"หนูพูดจริงนะคะ จะหาคนดี ๆ แบบพี่บนโลกนี้ไม่ได้อีกแล้ว"
"สดใสผิดกับเมื่อก่อนเลยนะคะ ตอนแรกที่เจอกัน เอาแต่ทำหน้าเบื่อโลกใส่พี่อยู่เลย"
"ก็ตอนนั้นไม่สนิทนี่คะ หนูเป็นพวกไม่ชอบเข้าหาใคร เพราะรักษาความสัมพันธ์ไม่เก่งน่ะค่ะ"
"ทำไมถึงว่าอย่างนั้นล่ะคะ"
"ก็สมัย ม.ต้น มีหลายคนที่พยายามจะเข้ามาอยู่กลุ่มกับพวกเราน่ะค่ะ แต่ด้วยความที่หนู เจนพร แล้วก็กบ สนิทกันมากจนไม่มีใครมากั้นกลางได้ เขาก็หายไปทีละคน จนหนูรู้สึกว่า ไม่อยากผูกพันกับใคร ไม่อยากทำความรู้จัก จะได้ไม่ต้องมารักษาความสัมพันธ์เอาไว้ หนูมีสองคนนั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ"
"แต่ตอนนี้เราก็ยอมรับยูแล้วนี่นา ก็ถือว่าเปลี่ยนไปมากแล้วนะคะ"
"ใช่ค่ะ เพราะพวกพี่นั่นแหละ ที่ทำให้หนูเปลี่ยน การรับใครสักคนเข้ามาในชีวิตมันก็ดีเหมือนกันนะคะ"
"นั่นสิน้า พี่ดีใจนะคะ ที่ได้ยินแบบนั้น"
"ถ้างั้น หนูไปหาเพื่อนก่อนนะคะ พอดีสองคนนั้นรออยู่ข้างนอกน่ะค่ะ ไว้เจอกันใหม่นะคะพี่ไอ"
"โอเคค่ะ ไว้เจอกันนะ" เจนดาโบกมือพร้อมกับยิ้มกว้าง ไอจึงหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูรุ่นน้องที่วิ่งออกไปอย่างสดใสไม่ต่างกับเด็กน้อย สักพักฤดีที่ยืนอยู่ข้างหลังชั้นหนังสือและได้ฟังทุกอย่างตั้งแต่ต้น เดินออกมานั่งข้าง ๆ เพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม
"ในที่สุดน้องเจนก็เลือกได้แล้วนะ"
"นั่นสินะ เฮ้อ...น้องมุกดาถือว่าเป็นรักแรกของยูเลย ฉันดีใจด้วยจริง ๆ"
"ตลกดีนะ ทั้งที่ไม่เคยรัก ไม่เคยสนใจใครแท้ ๆ แต่ดันมาชอบคนเดียวกันซะได้ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น แต่น้องเจนก็น่ารักดีนะ"
"อืม...น่ารักมากเลยแหละ ขนาดเมื่อก่อนจะหน้าเหวี่ยงแล้วก็ขี้เบื่อ แต่ฉันก็สัมผัสถึงความน่ารักของน้องได้ ทุกครั้งที่ยิ้มออกมา เหมือนโลกทั้งใบสดใสขึ้นมาทันทีเลย" ไอพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอนหลังพิงไปที่ชั้นวางหนังสือ
"ฉันมีความสุขจริง ๆ ที่ได้รู้จักน้อง"
"ไอ...เลิกหลอกฉันสักทีเถอะ เธอก็รู้ ว่าฉันดูคนออก…" สิ้นคำพูดของฤดี จากเดิมที่ยิ้มจนแก้มแทบปริ แต่ตอนนี้เธอเริ่มที่จะหุบยิ้มช้า ๆ
"เธอนี่นะ...ขี้โกงชะมัด อ่านใจฉันออกอยู่เรื่อยเลย ฮึก!" น้ำใส ๆ เอ่อล้นออกมาจากตาพร้อมกับเสียงสะอื้น ทำให้ฤดีคว้าร่างของเพื่อนสาวเข้ามากอดเอาไว้ ก่อนที่อีกคนจะปล่อยโฮออกมาจนร่างกายสั่นเทา
"ระบายออกมาเถอะนะไอ...ไม่เป็นไรนะ เธอยังมีฉัน"
"ฮือ ๆ ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ ทั้ง ๆ ที่ฉันพยายามทำดีมาตลอดแท้ ๆ ฉันเป็นแค่พี่สาวที่แสนดีสินะ ฮึก ๆ ฮือ ๆ" มือของไอกำเสื้อของฤดีเอาไว้แน่นพร้อมกับซบหน้าร้องไห้ที่หน้าอกของเพื่อนราวกับจะขาดใจ
"ฉันรู้ว่าเธอรักน้อง...แต่คนที่ดีกับคนที่รักมันไม่เหมือนกันหรอกนะไอ เธอสู้เต็มที่แล้ว แล้วเธอก็ไม่ได้แพ้ด้วย อย่างน้อยเธอก็เป็นส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิตน้องเจนนะ ฉันภูมิใจในตัวเธอมากเลยไอ"
"ฮือ ๆ ขอบคุณนะฤดี หลังจากนี้ฉันคงต้องหลบหน้าน้องไปก่อน จนกว่าจะทำใจได้ ฮือ ๆ"
"ฉันคนนี้จะอยู่เคียงข้างเธอเสมอนะ แล้วก็ตลอดไปเลย"
"ฤดีบ้า! ขอบคุณนะ ขอบคุณจริง ๆ"
"ฮ่า ๆ มาว่าฉันทำไมเนี่ย น้ำมูกเธอเลอะเสื้อฉันหมดแล้วนะ"
"โอ๊ย เธอน่ะบ้าที่สุดเลย!" ไอทั้งร้องไห้และหัวเราะออกมา จนฤดีหลุดขำไม่หยุด แต่แขนทั้งสองข้างก็ยังคนกอดปลอบเพื่อนสาวเอาไว้อย่างนั้น จนอีกคนรู้สึกอุ่นใจ
'ไอ...ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่เขาสองคนรักกันจริง ๆ ฉันหวังว่าสักวัน เธอจะยอมรับมันได้นะ…'
'อรุณสวัสดิ์นะยู วันนี้น้องมุกดามาบอกพี่ว่า ยูกับน้องตกลงคบกันแล้วใช่ไหม พี่ดีใจด้วยนะ แล้วก็ยินดีด้วยจริง ๆ ที่เหลือพี่ก็ฝากยูด้วยนะ ดูแลน้องต่อแทนพี่ที ในฐานะพี่สาว พี่ก็อาจจะทำได้ไม่มากเท่าไหร่ เพราะงั้น ที่เหลือก็คงต้องฝากยูแล้วแหละ
แล้วก็ไม่ต้องคิดมากนะ พี่ยังรักยูเหมือนเดิม พี่ไม่โทษ ไม่เกลียดยูด้วย ตามที่เราตกลงกัน คือพี่ต้องยอมรับ ซึ่งยูไม่ต้องห่วงเลย พี่ทำตามข้อตกลงแน่นอน
ขอให้มีความสุขกับคนที่รักมาก ๆ นะยู
อย่าซนให้มาก อย่าให้น้องเหนื่อยใจล่ะ
และที่สำคัญ...อย่าทำให้น้องเสียใจนะ
พี่รั กยู...น
วน จั ทร์ที่ x เดือน x ปี xx
