ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ
"อือ…"
ทอฝันงัวเงียลุกขึ้นจากที่นอนในเช้าวันใหม่พร้อมกับเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก ก่อนจะบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสายซ้ายที ขวาที
"อ้าว พี่คีตาไปไหนแต่เช้าเลยเนี่ย"
เมื่อมองไปรอบ ๆ ห้อง ไม่เห็นร่างของใครข้างกาย เธอจึงสะบัดศีรษะเรียกสติตัวเองสักพักแล้วจึงลุกเดินออกจากเตียงเพื่อไปเข้าห้องน้ำด้วยสภาพที่สะลึมสะลือ
"ว๊าก!!!! ไอ้พี่คีย์!!!!"
คืนก่อน
"หน้าคุ้น ๆ แฮะ...เหมือนใครนะ…"
คีตาหรี่ตาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะเดินไปหยิบปากกาในกระเป๋า แล้วกลับมานั่งมองหน้ารุ่นน้องอีกครั้ง จากนั้นเธอก็เริ่มละเลงผลงานศิลปะลงบนใบหน้าพลางกับหัวเราะคิกคักชอบใจที่ได้แกล้งรุ่นน้อง อยากหลับลึกดีนัก
"ฮ่า ๆ ๆ ว่าแล้วหน้าคุ้น ๆ หน้าเหมือนหมากระเป๋านี่เอง ฮ่า ๆ คิกคิก ฮ่า ๆ"
ใบหน้าของทอฝันเต็มไปด้วยรอยปากกาที่คีตาละเลงวาดอย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่ได้มีเพียงแค่ปากกาน้ำเงินเท่านั้น แต่มีปากกาสีอื่น ๆ ด้วย ไม่ว่าจะเป็นสีแดง สีดำ และสีเขียว ราวกับเป็นศิลปินวาดภาพเหมือน แต่ดันเป็นรูปลูกหมา ทำเอาเจ้าตัวหัวเราะออกมาด้วยความสะใจจนน้ำหูน้ำตาเล็ด ถึงกับต้องกุมท้องตัวเองเอาไว้
"ฝันดีนะหมากระเป๋า คิกคิก" พูดจบคีตาจึงประคองร่างรุ่นน้องให้นอนหนุนหมอนช้า ๆ แต่ก็ยังไม่วายแอบขำเมื่อเห็นใบหน้าของรุ่นน้องที่เธอเป็นคนแกล้งเองกับมือ เธอจึงรีบวิ่งไปปิดไฟทันที ก่อนที่จะเสียน้ำตาจากการหัวเราะมากไปกว่านี้
"โอ๊ย!!! พี่คีตา!! ทำกับน้องฝันแบบนี้ได้ยังไง!!!"
มันน่าโมโหไหมล่ะ ที่ตื่นเช้ามาใบหน้าตัวเองกลายเป็นหมากระเป๋าไปแล้ว ทอฝันพยายามล้างหน้าด้วยความยากลำบาก ปากก็บ่นออกมาไม่หยุด เมื่อบนใบหน้าไม่หลงเหลือรอยปากกา เธอถึงกับถอนหายใจเฮือก
"ฮึ่ย...ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังมาดหน้านิ่งของพี่คีตาจะกวนประสาทขนาดนี้ แถมยังหื่นอีก ต้องเป็นคนแบบไหนกันนะถึงกล้าแกล้งคนที่เพิ่งรู้จักกันแบบนี้เนี่ย"
"บ่นอะไรคะ"
"แหก!!! ตกใจหมด!!!" เมื่อจู่ ๆ คีตาก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องน้ำ ทอฝันถึงกับสะดุ้งโหยงไปทั้งตัวด้วยความตกใจ หากกระโดดถีบได้เธอคงทำไปแล้ว พี่คีตานะพี่คีตา!
"ฮ่า ๆ ล้างหน้าแล้วเหรอ ว้า...หมากระเป๋ากลายร่างแล้ว"
"พี่คีตา!! พี่แกล้งหนูทำไมอะ"
"ก็ตัวเล็ก ๆ เหมือนหมากระเป๋ามันน่าแกล้งดีนี่นา"
"ระวังเถอะ! แกล้งหนูบ่อย ๆ ระวังจะหลงรักหนูนะคะ"
"บอกแล้วไง พี่ไม่นิยมหมากระเป๋า"
"โอ๊ย!! หยาบคายที่สุด ออกไปเลย หนูจะอาบน้ำ!!"
"อาบด้วยหน่อยสิ" คีตาไม่ว่าเปล่า เธอเดินเข้ามาในห้องน้ำอย่างหน้าตาเฉย พร้อมกับเลิกเสื้อขึ้นทำท่าจะถอด ทอฝันจึงรีบดันร่างของเธอออกจากห้องน้ำแล้วปิดประตูทันที
ปึ้ง!! ปึ้ง!! ปึ้ง!!
"น้องฝัน!! เปิดประตู!! พี่จะอาบน้ำด้วย!!"
"เงียบไปเลยนะพี่คีตา!!"
"ขออาบด้วยหน่อย!!"
"ไม่ค่ะ!!!"
"เปิดให้หน่อย!!!"
"ไม่!!!"
"ตอนพี่โป๊พี่เซ็กซี่มากเลยน้า!!"
"โอ๊ยพี่คีตา!! อย่ามากวนหนู!!"
"ขออาบน้ำด้วยหน่อยค่า!!"
"ไอ้พี่คีย์!!!"
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ"
ทอฝันถึงกับกำหมัดต่อยอากาศด้วยความโมโห เพราะคนด้านนอกเอาแต่กวนประสาทเธอไม่เลิก
'โอ๊ยไอ้พี่คีย์บ้า!! เบื้องหลังเป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย!! ต้องเป็นฉันสิที่อ่อยพี่ ไม่ใช่ให้พี่มาอ่อยฉัน!! ฮือ ๆ'
แก๊ก!!
"แหก!!!"
ทันทีที่ทอฝันเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอคีตายืนนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอยู่หน้าห้องน้ำ เธอถึงกับอุทานลั่นและสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
"ฮ่า ๆ ๆ"
"โอ๊ยพี่คีย์!!! เลิกแกล้งหนูสักทีเถอะ!!!"
"ไม่เรียกคีตาแล้วเหรอคะ"
"ไม่ค่ะ!! คีตาเอาไว้เรียกตอนพี่ทำตัวน่ารัก ตอนพี่นิสัยเสียหนูจะเรียกพี่แบบนี้ มันเหมาะกับพี่ตอนนี้มาก!!"
"เรียกคีตาไม่ถนัด เรียกที่รักก็ได้นะคะ" คีตาขยิบตาข้างหนึ่งเป็นการโปรยเสน่ห์ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี ทอฝันถึงกับหน้าเหวอแล้วรีบปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น
'กรี๊ด!!!! ตายไปเลยค่ะ!! พี่คีตาคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแน่ ๆ ถึงกล้าทำอะไรแบบนี้กับฉัน โอ๊ย!! เป็นบุญของทอฝันยิ่งนักที่ได้เห็นมุมนี้ของเขา แฟนคลับของพี่คีตาจะต้องกรีดร้องด้วยความอิจฉา โฮะ ๆ ๆ'
"ยังปวดตามตัวอยู่ไหม"
"ดีขึ้นแล้วค่ะ"
"เปิดให้พี่ดูหน่อยสิ ว่ามีรอยฟกช้ำหรือเปล่า"
"พี่คีย์! หนูบอกไปแล้วไงว่ามันอยู่ก้น"
"อยู่ก้นแล้วเปิดให้ดูไม่ได้เหรอคะ"
"โอ๊ย!! จะบ้าเหรอคะ!!? พี่เลิกกวนหนูสักที หนูจะทาครีม!!"
คีตาหลุดขำพรืดที่ทำให้รุ่นน้องมองค้อนกลับมาได้ ภาพมือกีตาร์สาวแสนเท่บนเวทีคนนั้นกับตอนนี้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ถึงเจ้าตัวจะกวนประสาทมากแค่ไหน อย่างไรเสียก็ได้เป็นคนโปรดของทอฝันอยู่วันยังค่ำ
"แต่งตัวจะออกไปไหนเหรอ"
"ไปดูหนังหอเพื่อนค่ะ"
"คนที่มาส่งเมื่อวานน่ะเหรอ"
"ใช่ค่ะ"
"เพื่อนหรือแฟน"
"เพื่อนค่ะเพื่อน!!"
"อ๋อ...อืม"
เมื่อได้ยินคำตอบ คีตาเบือนหน้าหลบไปอีกทางก่อนจะยิ้มร่าออกมา เธอเดินไปเปิดกระเป๋ากีตาร์โปร่งแล้วถือมานั่งดีดอยู่บนเตียง โดยหันหน้ามาทางรุ่นน้องที่กำลังละเลงสกินแคร์ลงบนใบหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ
ทอฝันเหลือบมองดูอีกคนผ่านกระจกพร้อมกับเม้มปากเอาไว้แน่น ผมของคีตาถูกเสยเบี่ยงไปทางเดียว เธอสวมเสื้อแขนกุดสีขาวตัวโคร่ง พร้อมกับกางเกงยีนส์ขาด ๆ ทำให้ดูเท่บาดใจ รวมถึงคิ้วที่คมเข้มแม้ไม่ได้ผ่านการแต่งหน้า ปากกระจับอมชมพูที่ขยับเม้มก่อนจะขบกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ จนทอฝันที่แอบมองถึงกับใจสั่น
'โอ๊ย...พี่คีตาดีเหลือเกิน...กระชากใจทอฝันยิ่งนัก อยากพลีกายเป็นเมียจริง ๆ'
"มองอะไร ไหนบอกจะทาครีม" เมื่อคีตาหยุดเล่นแล้วเงยหน้าขึ้นมา ทอฝันถึงกับสะดุ้งโหยง
"กะ...ก็พี่เล่นกีตาร์รบกวนสมาธิหนูอะ"
"แค่ทาครีมต้องใช้สมาธิขนาดนั้นเลยหรือไง นึกว่าแอบมองพี่เพราะหลงใหลในตัวพี่ซะอีก"
"จะบ้าเหรอคะ!? หลงตัวเอง ขี้แกล้ง แถมยังหื่น ใครจะไปหลงใหลในตัวพี่กัน" เมื่อได้ยินแบบนั้นคีตาจึงวางกีตาร์ลงบนเตียงแล้วก้าวเข้าไปหารุ่นน้อง ก่อนจะใช้แขนทั้งสองข้างค้ำกับโต๊ะเครื่องแป้งคร่อมตัวทอฝันเอาไว้ แล้วเอาคางมาเกยที่บ่าพร้อมกับมองหน้าทอฝันผ่านกระจก
"ไม่ใช่แค่นั้นนะ พี่ยังเซ็กซี่ แล้วก็เด็ดมากด้วย ถ้าได้ลอง หนูติดใจแน่…" คีตาพูดข้าง ๆ หูอย่างยั่วยวน ก่อนจะยักคิ้วและอมยิ้มออกมา แล้วเธอก็ไปคว้ากีตาร์เดินออกนอกห้องอย่างอารมณ์ดี แต่ทอฝันกลับนั่งตาค้างเพราะสติหลุดจากการกระทำเมื่อสักครู่ไปเสียแล้ว
"อ๊าย!!!!!"
เสียงกรีดร้องที่แม้จะใช้หมอนปิดหน้าเอาไว้ แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังรบกวนคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างนนนทีอยู่ดี เพราะทอฝันนั้นแทบคลั่งเมื่อคิดถึงประโยคยั่วยวนใจของสาวสวยที่เธอคลั่งไคล้ ทำเอานนนทีมองคิ้วขมวดด้วยความเอือมระอา
"เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!!!"
"นนนี่!!!!"
"อะไร!!!?"
"โอ๊ยแก!! ฉันหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว อยู่กับพี่คีตาไม่กี่วัน ความดันฉันก็พุ่งสูงติดเพดานแล้วมั้ง ถ้าได้อยู่นานกว่านี้ ฉันจะไม่ตายอย่างสงบเลยเหรอวะ!!"
"ทำไมวะ"
"ฉันตั้งใจจะอ่อยพี่เขา แต่ฉันโดนพี่เขาอ่อยอยู่ตลอดเวลาเลย ฉัน!!! ใจ!! จะ!!! ขาด!! แล้ว!!" ทอฝันจับหมอนฟาดศีรษะตัวเองราวกับคนบ้า บ้างก็กรีดร้องใส่หมอน บ้างก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง นนนทีได้แต่ยืนเกาศีรษะมองเพื่อนรักด้วยความเอือมระอา
"เฮ้อ...สติหลุดไปแล้วเพื่อนฉัน นี่อาการแกหนักแล้วนะ"
"เฮือก!! หนูอยากเป็นเมียพี่เขา!!!"
"เลิก!! เพ้อ!! เจ้อ!! สัก!! ที!!" นนนทีไม่ว่าเปล่า เขาคว้าหมอนข้างมาได้ก็ฟาดใส่เพื่อนรักตามพยางค์ที่พูดด้วยความโมโห ที่ทอฝันเอาแต่เพ้อเจ้อไม่หยุด
"แว๊ก!! นนนี่!!!"
"คราวนี้ฉันนี่แหละที่จะเป็นคนถีบแกตกเตียงเนี่ย!! จะดูไหมหนังเนี่ย!! ถ้าไม่ดูก็กลับห้องไปเลยไป!!"
"ดู ๆ ๆ โอ๊ย ก็ฉันเสียอาการนี่!! แกไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบฉันแกไม่เข้าใจหรอก!!"
"เฮ้อ!! ฉันอยากให้พี่คีย์รู้จริง ๆ ว่าแกคลั่งไคล้พี่เขามากขนาดไหน ฉันอยากรู้ว่าพี่เขาจะมีปฏิกิริยายังไง"
"พี่เขาอาจจะกระโดดคุบฉันเลยก็ได้ วะฮะฮ่า!!!"
"กระโดดถีบน่ะสิ!! โรคจิตก็ไม่ปาน!!"
"อย่ามาว่าฉันนะ!!"
"เหอะ!! ดูหนังแอ็กชันนะวันนี้ ดูหนังรักจนเลี่ยนแล้ว"
"อยากดูหนังผีอะ"
"แกกลัวผีไม่ใช่หรือไง"
"ดูกับแกหรอกน่า แถมมีเพื่อนนอนด้วยฉันไม่กลัวหรอก"
"ดูหนังผีทีไรเป็นเรื่องทุกที ถ้าฉันเป็นผู้ชายแกคงเสียตัวเพราะดูหนังผีเนี่ยแหละ แถมชอบละเมออะไรแปลก ๆ อีก"
"เลิกเป็นแล้วน่า...นั่นมันตั้งแต่ ม.ต้นแล้วไหม"
"แน่ใจเหรอว่าเลิกเป็น ไม่ใช่เพราะเลิกดูหรือไง"
"เออน่า ไม่เป็นหรอก ฉันไม่กลัวแล้ว ฉันอยากดู"
"เออ ๆ ดูก็ดู เดี๋ยวฉันเลือกเอง ไม่กลัวแน่นะ"
"ไม่กลัวแน่นอน ล้านเปอร์!"
23:13 น.
ครืน!! เปรี้ยง!!
"แง...เมื่อไหร่พี่คีตาจะกลับอะ ใจคอจะเข้าหอมานอนแค่นั้นเหรอ ฮือ ๆ หนูกลัว…"
เสียงฟ้าร้องโครมครามราวกับว่าพายุก้อนใหญ่กำลังจะกระหน่ำลงมาในอีกไม่นาน ทั้งแสงวูบวาบของฟ้าแลบทำให้ทอฝันหวาดผวาจนต้องนั่งกอดหมอนและสั่นเทาไปทั้งตัว ข้างกายก็ไร้ผู้ใดอยู่เคียงข้าง อยากให้พี่คีตาอยู่ตรงนี้กับเธอเหลือเกิน เผื่อจะช่วยให้เธออุ่นใจขึ้นมาบ้าง แต่กลับไม่มีทีท่าว่าสาวสวยมือกีตาร์จะรีบกลับหอ ผ้าม่านที่พลิ้วไหวก็ยิ่งสร้างบรรยากาศให้ดูน่ากลัวมากกว่าเดิม
แก๊ก!!
"กรี๊ด!!!!"
"เฮ้ย!!!!"
ทันทีที่คีตาเปิดประตูห้องเข้ามา ทอฝันถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจแล้วนอนขดตัวสั่นเทาพร้อมกับนำผ้าห่มมาคลุมโปงเอาไว้อยู่บนเตียง คีตาก็ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยเช่นกัน เมื่อจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดจากรุ่นน้อง ก่อนจะเดินเข้าไปวางกระเป๋ากีตาร์ที่ผนังห้องแล้วยืนมองอีกคนด้วยความเป็นห่วง
"ฮือ ๆ นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ นะโม นะโม นะโมตัสสะ ภะคะวะโต"
เสียงร้องคร่ำครวญพร้อมกับเสียงสวดมนต์แบบผิด ๆ ถูก ๆ ดังออกมาจากร่างใต้ผ้าห่มไม่ขาดสาย คีตาจึงเข้าใจได้ทันทีว่า รุ่นน้องของเธอกำลังกลัวผีอยู่แน่นอน เธอจึงอมยิ้มออกมาแล้วเดินย่องเข้าไปหาช้า ๆ
เมื่อคีตาเปิดผ้าห่มออก เห็นร่างเล็กนอนพนมมือขดตัวอย่างสั่นเทา พร้อมกับร้องไห้ออกมาราวกับคนขาดสติ จากที่ตั้งใจจะแกล้งเสียหน่อย ถึงกับหัวใจอ่อนยวบลงทันที เธอจึงค่อย ๆ เอื้อมมือไปสัมผัสศีรษะของรุ่นน้องอย่างช้า ๆ
"กรี๊ด!!!"
"น้องฝัน!! พี่เอง!! พี่คีตาเองค่ะ"
"ฮือ ๆ ๆ พี่คีตา!! หนูกลัว!! ฮือ ๆ ฮึก ๆ ฮือ!!"
ทอฝันดึงรุ่นพี่เข้ามากอดด้วยความตกใจพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก คีตาก็ได้แต่กอดปลอบและลูบศีรษะอยู่อย่างนั้น
"โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะคะ ไม่ต้องกลัว พี่กลับมาแล้วนะ"
"ฮือ ๆ ๆ ฮึก ๆ ๆ ฮือ…"
"ชู่ว...จุ๊ ๆ ๆ ไม่ร้องนะคนเก่ง พี่อยู่นี่แล้วนะ"
"ฮือ...ทำ...ทำไมกลับดึก ฮึก! จัง คะ ฮึก!"
"พี่ไปแกะเพลงใหม่บ้านคริสมาค่ะ เรดเปเปอร์มีเพลงใหม่แล้วนะ อยากฟังไหมเอ่ย"
"ฮึก! อยากค่ะ ฮึก ๆ"
คีตาอมยิ้มออกมาพลางลูบศีรษะปลอบขวัญหญิงสาวที่กอดเธอแน่นพร้อมกับซบหน้าอกเธออยู่ เธอจึงค่อย ๆ ผลักร่างเล็กออกช้า ๆ แล้วนั่งลงบนเตียง ก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองข้างไปประคองใบหน้าของรุ่นน้องเอาไว้อย่างอ่อนโยน
"ไหนใครอยากฟังเพลงเรดเปเปอร์น้า...ถ้าไม่หยุดร้องไห้ อดฟังนะจะบอกให้"
"ฮึก ๆ"
ทอฝันยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับเด็ก ๆ คีตาจึงใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา ซึ่งการกระทำของเธอและน้ำเสียงที่พูดในตอนนี้ช่างอ่อนโยนเสียนี้กระไร
"หยุดร้องไห้ก่อนนะ พี่ถึงจะร้องเพลงให้ฟัง"
"หยุดแล้วค่ะ ฮึก!"
"มานี่มา มากอดพี่นะคะคนเก่ง"
คีตายืนขึ้นพร้อมกับดึงร่างอีกคนเข้าไปกอดเอาไว้อีกครั้ง ซึ่งทอฝันก็ได้แต่ซบลงที่หน้าท้องคนตัวสูงเอาไว้ จนเวลาผ่านไปไม่นานนัก เธอก็เริ่มสงบลง เป็นเพราะความอ่อนโยนของรุ่นพี่โดยแท้ ที่ช่วยให้เธออุ่นใจ แม้จะยังรู้สึกกลัวอยู่ก็ตาม อย่างน้อยพี่คีตาก็อยู่ตรงนี้กับเธอแล้ว...
'พี่คีตา...ก็มีมุมที่อบอุ่นเหมือนกันนี่นา'
"ดีขึ้นหรือยังคะ"
"ดีขึ้นแล้วค่ะ"
"ถ้าดีขึ้นแล้วทำมือโอเคแล้วยิ้มให้พี่ดูหน่อยสิคะ"
เมื่อคีตาผละออกจากอ้อมกอด มือน้อย ๆ ชูขึ้นทำสัญลักษณ์โอเคและเผยรอยยิ้มออกมาอย่างว่าง่าย คีตาจึงลูบศีรษะเธออย่างช้า ๆ แล้วกุมมือที่ชูขึ้นเอาไว้
"ต่อไปนี้ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่จะปกป้องหนูเอง จะผีห่าซาตานที่ไหน ก็ทำอะไรหนูไม่ได้ทั้งนั้น"
"ขอบคุณนะคะพี่คีตา"
"มา...เดี๋ยวพี่เล่นกีตาร์ให้ฟังนะ"
คีตาพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปคว้ากีตาร์โปร่งแล้วถือมานั่งบนเตียงข้าง ๆ รุ่นน้องที่มองเธอพลางกับอมยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
นิ้วเรียวข้างซ้ายกดคอร์ดพร้อมกับนิ้วเรียวข้างขวาที่กรีดลงบนสายกีตาร์โดยไม่ใช้ปิ๊ก ปากกระจับอมชมพูขยับเอื้อนเอ่ยคำร้องออกมาจนคนฟังถึงกับเคลิบเคลิ้ม แม้จะเป็นเพลงอกหัก แต่ ณ เวลานี้ทอฝันกลับรู้สึกอุ่นใจ เหมือนถูกปลอบประโลมด้วยเสียงเพลงของคนที่เธอชื่นชอบ จนรอยยิ้มเผยออกมาอย่างสดใส คีตาที่ร้องเพลงไปด้วย พลางมองตารุ่นน้องไปด้วยก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
"คนที่รักเธอข้างเดียวตลอดมา...คนนั้นจะเป็นใคร...ถ้าไม่ใช่ฉัน…"
'พี่คีตา...สามารถทำให้ฉันตกหลุมรักได้แม้จะเล่นเพลงอกหักก็ตาม แต่ทำไมสายตาที่พี่คีตามองมา…เหมือนเพลงนี้ร้องให้ฉันเลยนะ'
"พี่คีตาแต่งเองเหรอคะ"
"อืม...ใช่ค่ะ"
"ชื่อเพลงว่าอะไรเหรอคะ"
"ถ้าไม่ใช่ฉัน"
"เพราะมากเลยค่ะ เสียงพี่คีตาก็เพราะมาก หนูไม่เคยได้ยินพี่ร้องเพลงที่ไหนมาก่อนเลย"
"ถ้าไม่ใช่เรดเปเปอร์ หนูก็คือคนแรกที่พี่ร้องเพลงให้ฟัง และ...หนูก็คือคนแรกที่ได้ฟังเพลงนี้เหมือนกัน" ทอฝันได้ยินแบบนั้นถึงกับอึ้งและรู้สึกดี ราวกับถูกบอกรัก
"ขอบคุณนะคะ…"
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ยินดี พี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ"
"ได้ค่ะ"
คีตาอมยิ้มออกมาพลางเอื้อมมือมาลูบศีรษะอีกครั้ง ก่อนจะเดินถือกีตาร์โปร่งไปวางพิงผนังห้องเอาไว้ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทอฝันที่มองตามพร้อมกับเอื้อมมือน้อย ๆ มากุมที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเอาไว้ เธอรับรู้ได้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นแรงจากการกระทำของรุ่นพี่เมื่อสักครู่
'ที่ผ่านมาฉันก็คลั่งไคล้พี่คีตาอยู่แล้วนะ แต่พอเจอมุมที่อ่อนโยนแบบนี้ของพี่คีตา...ฉันรู้สึกว่าฉันรักคนไม่ผิดจริง ๆ ฉันจะมีสิทธิ์...เป็นคนรักของพี่คีตาบ้างไหมนะ…'
"เป็นไงบ้างคะ ยังกลัวอยู่ไหม"
คีตาถามพลางนั่งลูบศีรษะรุ่นน้องอย่างอ่อนโยน ผ้าห่มที่ปกคลุมถึงต้นคอมีมือน้อย ๆ กำเอาไว้แน่น พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสเมื่อได้รับสัมผัสที่อ่อนโยน จนทำให้เจ้าตัวรู้สึกอุ่นใจ
"ไม่กลัวแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนั้นได้ล่ะ"
"วันนี้หนูไปดูหนังผีกับเพื่อนมาค่ะ ไม่คิดว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ หนูก็เลย…"
"ก็เลยเป็นอย่างที่พี่เห็นใช่ไหมคะ"
"ใช่ค่ะ แฮะ ๆ อีกอย่าง...เพราะเสียงฟ้าร้องด้วย ทำให้หนูกลัวหนักกว่าเดิมอีก"
"พี่อยู่ด้วยไม่ต้องกลัวนะคะ"
"ไม่กลัวแล้วค่ะ"
"ดีมากค่ะ นอนพักผ่อนซะนะ พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรกด้วย เดี๋ยวจะไปเรียนสาย"
"ค่ะ...เอ่อ...พี่คีตาคะ"
"ว่าไงคะ"
"คืนนี้...ช่วยนอนกอดหนูหน่อยได้ไหมคะ"
"หือ? หนูไม่รังเกียจพี่เหรอคะ"
"ทำไมหนูต้องรังเกียจพี่ด้วยคะ"
"ก็พี่เป็นแบบนี้นี่คะ ที่พี่ชอบผู้หญิงน่ะ ไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้พี่เลย"
"ถ้าหนูรังเกียจพี่ หนูไม่ยอมให้พี่คีตานอนห้องเดียวกับหนูหรอกนะคะ แถมเรายังนอนเตียงเดียวกันอีก"
"หมากระเป๋าของพี่ทำไมน่ารักแบบนี้นะ"
คีตาพูดพร้อมกับยีผมรุ่นน้องด้วยความเอ็นดู เจ้าตัวจึงดึงผ้าห่มขึ้นปิดหน้าเอาไว้ด้วยความเขินอาย ก่อนผ้าห่มจะถูกดึงลงมาอยู่ที่คอเช่นเดิม
"ถ้าอยากให้พี่นอนกอดก็ยิ้มหวาน ๆ ให้พี่ดูก่อน"
"งะ...งั้นไม่เป็นไรก็ได้ค่ะ"
"นี่...แค่ยิ้มหวาน ๆ เอง น่านะ…"
เมื่อได้ยินน้ำเสียงกับใบหน้าออดอ้อน ทอฝันจึงอมยิ้มออกมาทันที คีตาจึงหัวเราะที่ลำคอเบา ๆ ก่อนจะลุกเดินไปปิดไฟและเดินกลับมาที่เตียง จากนั้นเธอก็โน้มตัวนอนลงสวมกอดร่างเล็กเอาไว้
"เอ่อ...พี่คีตาคะ"
"หืม?"
"หนู...เอ่อ...หนูกอดพี่ด้วยได้ไหมคะ"
"ได้สิคะ"
เมื่อพูดจบ คีตาวางแขนให้รุ่นน้องหนุนพร้อมกับดึงร่างเข้ามากอดให้แนบแน่นขึ้น ทอฝันก็นอนกอดเธอพร้อมกับซบหน้าลงที่หน้าอกพลางอมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
'พี่คีตาเหมาะที่จะเป็นหลัวของฉันที่สุดเลย ดีต่อใจเหลือเกิน ทั้ง ๆ ที่ภายนอกดูเป็นคนหยิ่ง แถมยังบอกว่าไม่อยากนอนกับคนที่เป็นแฟนคลับแท้ ๆ แต่ยอมนอนกอดตามคำขอ แถมยอมให้เรากอดด้วย ฮือ...ฉันอยากเป็นเมียพี่คีตา...'
"อุ่นไหม"
"ค่ะ"
"ถ้าต้องการอ้อมกอดอุ่น ๆ จากพี่ก็บอกได้เลยนะคะ"
"ขอบคุณมากเลยนะคะ แค่นี้หนูก็ไม่กลัวอะไรแล้วค่ะ"
"ดีมากค่ะ"
"พี่คีตาคะ...เอ่อ…หนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ"
"ถามอะไรคะ ถ้าตอบได้ก็จะตอบนะ"
"คือ...พี่คีตาเคยมีอารมณ์กับคนที่ไม่ใช่แฟนไหมคะ"
"ทำไมถึงถามแบบนี้ หนูมีอารมณ์กับพี่เหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะ!!"
"แล้วหนูถามทำไม"
"หนูแค่อยากรู้ว่าพี่จะมีอารมณ์กับผู้หญิงที่ไม่ใช่เลสเบี้ยนไหม"
"ผู้หญิงกับเลสเบี้ยนภายนอกก็เหมือนกันไหม พี่ก็คนมีความรู้สึกนะคะ ทำไมจะไม่มีล่ะ"
"แล้ว...พี่คีตาเคยมีอะไรกับคนที่ไม่ใช่แฟนไหมคะ"
"ที่ผ่านมา คนที่พี่มีอะไรด้วยก็ไม่ใช่แฟนสักคนนะ แต่พี่จะมีแค่กับคนที่เป็นเลสด้วยกัน หนูไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่ทำอะไรหนูหรอก"
'ฮือ…พี่คีตาขา...หนูก็เป็นเลส หนูอยากเป็นเมียพี่ ฮือ ๆ'
"ทะ...ทำไมถึงมีอะไรกับคนที่ไม่ใช่แฟนล่ะคะพี่คีตา"
"ก็เขามาเสนอ เราก็ต้องสนอง จะฝืนอารมณ์ตัวเองทำไม"
"ทำไมพี่พูดตรงแบบนี้อะ ไม่กลัวหนูไปแบล็คเมล์พี่เหรอ"
"พี่ก็เป็นแบบนี้แหละ รับได้ก็รับ รับไม่ได้พี่ก็ไม่ได้ว่า ถ้าใครจะมาเสนอตัวให้พี่อีก พี่ก็พร้อมสนองให้หมดนั่นแหละ นอนได้แล้ว พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก"
"ค่ะ...ฝันดีนะคะ"
"ฝันดีนะ...หมากระเป๋า"
"เฮ้อ...เรียกอย่างอื่นไม่ได้เหรอคะ"
"เรียกแบบนี้แหละน่ารักแล้ว พี่ชอบหมากระเป๋า"
"เอาเถอะค่ะ แล้วแต่พี่จะเรียกเลย"
ทั้งสองต่างอมยิ้มออกมาที่ได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดของกันและกัน ก่อนดวงตาจะค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ
'เฮ้อ...ฉันรักพี่คีตาจัง...ไม่ว่าพี่คีตาจะเป็นยังไงฉันก็รับได้ทุกอย่าง ฉันขอตกเป็นทาสรักของพี่คีตาแต่เพียงผู้เดียว…'
