UR Love Song | เธอคือเพลงรัก (เร็ว ๆ นี้ที่ readAwrite)

UR Love Song | เธอคือเพลงรัก (เร็ว ๆ นี้ที่ readAwrite)
ตอนที่ 12 ฝันเป็นจริง

"แหม...ช่วยเก็บอาการหน่อยครับเพื่อน" นนนทีพูดพลางกับเบ้ปากเพราะอดหมั่นไส้เพื่อนรักไม่ได้ ก็เธอเอาแต่นั่งเอามือเท้าคางยิ้มไม่หุบพร้อมกับจ้องมองแฟนสาวที่กำลังเล่นกีตาร์อยู่บนเวทีอย่างเคลิบเคลิ้ม
"ก็แฟนฉันสวยนี่นา...พี่คีตาทั้งสวย ทั้งเท่ ทั้งน่ารักและก็มีเสน่ห์ เหมือนเอาความดูดีทั้งหมดมามัดรวมอยู่ในคนคนเดียว เฮ้อ...พี่คีตาทำไมดูดีแบบนี้น้า..."
"ฮ่า ๆ หลงหลัวจนโงหัวไม่ขึ้น นี่ขนาดเพิ่งคบกันวันแรกยังขนาดนี้เลย ถ้าได้กันทุกคืนไม่ใช่จะไม่ไปเรียนเลยหรือไง"
"โอ๊ยนนนี่!! พี่แชมป์จัดการแฟนด้วยนะคะ อย่าให้มันมาปากเสียใส่หนูแบบนี้" ทอฝันชูกำปั้นขึ้นพร้อมกับถลึงตาใส่เพื่อนรัก รุ่นพี่จึงได้แต่ยกมือมาบังปากแอบขำเบา ๆ
"เราก็ไม่ต่างกันหรอกนะ"
"อะไรเล่าตี๋ เค้าก็ตื่นไปเรียนตลอดนะ เค้ามีความรับผิดชอบจะตาย"
"ฉันก็มีความรับผิดชอบเหมือนกันย่ะ!!"
"เอาล่ะ ๆ ไม่ต้องเถียงกันครับ แฟนใครใครก็รักเนอะ ไม่ให้หลงแฟนตัวเองจะให้ไปหลงใครล่ะว่าไหม"
"พูดอีกก็ถูกอีกค่ะพี่แชมป์ คิกคิก"
"เข้าข้างกันจริง ๆ ฉันดีใจด้วยนะฝัน ตอนนี้แกไม่ใช่แห้วน้อยกลอยใจของฉันแล้วสิ"
"เรามาดื่มฉลองกันเถอะ!! แห้วน้อยได้ตายจากทุกคนไปแล้วค่า!!" เมื่อทอฝันชูแก้วขึ้น หนุ่มหล่อทั้งสองจึงหัวเราะออกมาก่อนจะยกแก้วน้ำอัดลมขึ้นไปชนกันดังกริ๊ง ซึ่งมีเพียงแก้วของทอฝันเท่านั้นที่เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ จากนั้นทั้งสามก็ดื่มรวดเดียวหมด
"อ๊า!! ชื่นใจ!!"
"แห้ว!! อย่าดื่มเยอะ เดี๋ยวก็ได้เสียตัวอีกหรอก!!"
"โอ๊ย!! ฉันยังซิง!!"
"หือ!? แล้วคืนนั้นล่ะ!?"
"คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น แต่หลังจากนี้ถ้าจะมีฉันก็พร้อม เพราะฉันได้เป็นแฟนกับพี่คีตาแล้วโว้ย!! คิกคิก"
"ฮ่า ๆ อิโรคจิต ฉันกลัวแกไปปล้ำพี่คีย์มากกว่า แล้วนี่แกไม่ขึ้นไปร้องเพลงหรือไง"
"ไม่อะ ฉันบอกพี่คีตาไปว่าวันนี้จะมาเก็บข้อมูลก่อน เฮ้อ...ได้นั่งชื่นชมพี่คีตามุมนี้มันก็มีความสุขเหมือนกันนะ ถ้าได้ขึ้นไปร้องเพลงคู่กับพี่คีตาฉันจะมีความสุขมากขนาดไหนนะนนนี่ ที่ผ่านมาที่ฉันเอาแต่ผิดหวังมาตลอด ก็คงเพราะฟ้าต้องการให้ฉันรอมาเจอพี่คีตาแน่ ๆ เลย"
"จะว่าไป...เรื่องแกกับพี่คีย์ก็เหมือนพรหมลิขิตเลยนะ ถึงจะมีอุปสรรคไปบ้างก็เถอะ"
"น้องฝันกับคีย์อาจจะเกิดมาคู่กันก็ได้นะ คีย์น่ะ ไม่เคยมีแฟนเลยนะรู้ไหม"
"จริงเหรอคะพี่แชมป์ เมื่อก่อนพี่คีตาเป็นคนยังไงเหรอคะ มีสาว ๆ มาติดเยอะไหม"
"อืม...ก็เยอะพอสมควรนะ แต่ก็ไม่มีใครได้ใช้สถานะว่าแฟนสักคน คีย์ไม่เคยศรัทธาในความรักน่ะ"
"พี่แตงโมก็เคยพูดเหมือนกัน พอจะรู้ไหมคะว่าเพราะอะไร"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ช่างมันเถอะ มันผ่านมาแล้ว ปัจจุบันนี้น้องฝันทำให้คีย์ได้รู้จักความรัก และให้สถานะแฟนคนแรกเลยล่ะ โชคดีมากเลยนะครับรู้ไหม"
"อิจฉาแกว่ะแห้ว พี่คีย์คงเปิดใจให้แกคนเดียวล่ะนะ"
"เฮ้อ...นี่มันนิพพานของฉันชัด ๆ" เธอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะหันไปสบตากับมือกีตาร์สาวสวยที่จ้องมองลงมาทางเธอพอดี ทำเอาต่างฝ่ายต่างรีบหลบสายตาด้วยความเขินอาย
"ก็จบลงไปแล้วนะคะกับเพลงฉันเข้าใจดี ของพวกเราวงเรดเปเปอร์ วันนี้โมมีข่าวดีจะมาบอกทุกคนด้วยล่ะ ตอนนี้เราได้นักร้องนำคนใหม่ของวงแล้ว บอกได้เลยว่าตัวเล็กพริกขี้หนูมาก ๆ โมอยากให้ทุกคนรักและเอ็นดูน้อง เหมือนกับที่รักวงเรดเปเปอร์มาตลอดนะคะ นักร้องคนใหม่ขึ้นมาแนะนำตัวหน่อยเร็ว"
เมื่อสาวหล่อประกาศเชิญนักร้องนำคนใหม่ ทำเอาทอฝันถึงกับหน้าเหวอ เพราะเธอไม่ได้เตรียมตัวมาร้องเพลงในวันนี้น่ะสิ เหล่าแฟนคลับทั้งหลายต่างตื่นเต้นกันยกใหญ่ และเมื่อทอฝันยืนขึ้นและเดินขึ้นไปบนเวทีอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ก็มีเสียงฮือฮาดังตามขึ้นมาทันที
"เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ"
"นั่นน้องตัวเล็กนี่!!!"
"กรี๊ด!!! น้องฝัน!!!" เสียงเรียกชื่อของเธอดังตามมาทุกฝีก้าว กระทั่งทอฝันเดินขึ้นไปยืนบนเวที ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว มันยิ่งทำให้ทอฝันตื่นเต้นมากขึ้นเป็นเท่าตัว
"สะ...สวัสดีค่ะ หนูชื่อฝันนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ" ทอฝันกล่าวแนะนำตัวสั้น ๆ พร้อมกับโค้งตัวลง ทั้งนักดนตรีและแฟนคลับต่างอมยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู เพราะเธอราวกับนางฟ้าตัวน้อย
"น้องฝัน!!! ไอเลิฟยู!!!"
"กรี๊ด!!! น้องตัวเล็ก!!!"
"เอาล่ะ ๆ ใจเย็น ๆ ค่ะ โมเชื่อว่า หลายคนคงรู้จักน้องกันมาบ้างแล้ว เพราะน้องเป็นหวานใจของมือกีตาร์โซโล่ของเรานั่นเองค่ะ และวันนี้ น้องจะมาร้องเพลงรักแรกพบ เพื่อหวนคืนความทรงจำอันหวานชื่นของทั้งสอง ขอเสียงกรี๊ดดัง ๆ ให้กำลังใจน้องฝันกับน้องคีย์ด้วยค่า!!"
เมื่อแตงโมประกาศลั่น เสียงกรีดร้องเชียร์ก็ดังพร้อม ๆ กับเสียงปรบมือ ทำเอาทอฝันและคีตาถึงกับหน้าเหวออีกครั้ง
"พี่โม!! ทำบ้าอะไรเนี่ย คีย์บอกแล้วไงว่าวันนี้น้องยังไม่ร้อง!!" คีตารีบหันไปเอ็ดรุ่นพี่ของเธอทันที เพราะเห็นอาการของแฟนสาวที่ดูท่าว่ายังไม่พร้อมที่จะร้องเพลงตอนนี้ เพราะเธอเขินจนหน้าแดงจากการเปิดตัวต่อหน้าเหล่าแฟนคลับกะทันหันเช่นนี้
"ไหน ๆ มึงก็สมหวังแล้ว เล่นกีตาร์ให้น้องร้อง ให้มันสมกับที่มึงรอน้องมาเป็นปีหน่อยนะ"
แตงโมพูดพร้อมกับเดินมาตบบ่าเธอ ก่อนจะเดินลงเวทีไปอย่างอารมณ์ดี สมาชิกคนอื่น ๆ ก็ยิ้มให้กับพวกเธอทั้งสองและเดินตามลงไปด้วยเช่นกัน ทางเดียวในตอนนี้ คือเธอทั้งสองต้องร้องเพลงคู่กันเท่านั้น
"เต็มที่นะน้องฝัน"
"ขะ...ขอบคุณนะคะพี่คริส"
"น้องฝันคะ หนูร้องไหวไหม"
"เอ่อ...ไหวค่ะ เรามาร้องเพลงด้วยกันนะคะ"
เมื่อได้ยินคำตอบจากแฟนสาว คีตาจึงยิ้มออกมาด้วยกำลังใจที่เต็มเปี่ยม เธอจึงคว้าสายสะพายกีตาร์ไฟฟ้าสีแดงของเธอไปเก็บเข้าที่ ก่อนจะถือกีตาร์โปร่งสีดำด้านขึ้นมาแล้วนั่งบนเก้าอี้ ข้าง ๆ ที่ทอฝันยืนอยู่
ทุกคนต่างจับจ้องมาที่เวทีด้วยดวงตาที่เป็นประกาย สองสาวที่นั่งอยู่บนเวที ดูเขินอายกันเองราวกับกำลังจะร้องเพลงในงานแต่งงาน จนคนดูต่างส่งเสียงร้องแซว ยิ่งทำให้พวกเธอเขินไปกันใหญ่ คีตาจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะคว้าขาตั้งไมค์โครโฟรมาแล้วปรับให้พอดีกับตัวเธอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
"วันหนึ่ง...เราจะเจอเพลงที่เราไม่เคยเปิดฟัง จนกลายมาเป็นหนึ่งในลิสต์เพลงโปรดที่ไม่ว่าจะเปิดฟังกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ...ความรักก็เช่นกันค่ะ คีย์อยากขอบคุณแฟนคลับทุกคนมากเลยนะคะที่ซัพพอร์ตคีย์มาโดยตลอด ขอบคุณที่ช่วยคีย์ตามหาเพลงเพลงหนึ่ง จนได้มาอยู่ในลิสต์เพลงโปรดของคีย์ ตอนนี้...ความฝันของคีย์เป็นจริงแล้วนะคะ น้องตัวเล็กที่ทุกคนช่วยตามหา คือแฟนของคีย์ในวันนี้แล้วค่ะ"
"กรี๊ด!!!!!"
"อ๊าย!!!!!"
สิ้นสุดคำพูดของคีตา ทอฝันถึงกับอึ้ง เธอหันมาสบตากับคนรักของเธอด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันจนน้ำตาเอ่อล้นออกมา คีตาจึงเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาที่แก้มเนียนให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะส่งยิ้มมาให้ ซึ่งการกระทำที่อ่อนโยนของเธอนั้นยิ่งทำให้แฟนสาวตัวเล็กอย่างทอฝันอยากจะโผเข้าไปกอด แต่เธอทำได้เพียงแค่ตั้งสมาธิและกำไมค์โครโฟนที่อยู่ในมือเอาไว้แน่น
เมื่อมือกีตาร์เริ่มกรีดปิ๊กลงบนสาย ทุกอย่างราวกับภาพก่อนหน้าที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 1 ปีที่แล้ว ก่อนคีตาจะหลับตาเคลิบเคลิ้มกับเสียงหวานใสที่เอื้อนเอ่ยคำร้องออกมา จนสะกดทุกคนได้ในทันที
"มีจริงหรือ รักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง แค่แรกเห็นเดินผ่านมาไม่พูดจา ไม่ทักไม่ทาย ไม่รู้ว่าใคร เหตุใดจึงรักกัน...~"



"เชี่ยคีย์!! จะได้ขึ้นโชว์อยู่แล้ว มัวแต่ไปถ่ายรูปสาวที่หน้าเวทีอยู่ได้ เดี๋ยวกูตบคว่ำ!!?" คริสบ่นอย่างหัวเสีย เมื่อลากตัวเพื่อนรักกลับมาที่หลังเวทีได้
"คริส!! มึง!!! หัวใจกูเต้นแรงมาก!!!"
"เดี๋ยว ๆ คีย์มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย หน้าตาตื่นขนาดนั้นน่ะฮะ"
"พี่โม!! น้องคนที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีตอนนี้ ทำให้หัวใจคีย์เต้นแรงมากเลยพี่!! คีย์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย"
"ฮะ!!? คีย์!! มึงตกหลุมรักน้องเขาหรือไง"
คริสถามด้วยความสงสัย เมื่อคีตาดูตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด มือข้างขวากุมหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้ ส่วนมือข้างซ้ายค้ำกับโต๊ะ จนสมาชิกคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ถึงกับมองเธอด้วยความแปลกใจ
"คีย์ อาการมันเป็นยังไงวะ" พู่กันถาม
"กูรู้สึกหวิว ๆ ในท้อง หัวใจกูเต้นแรงจนหายใจลำบาก เมื่อกี้กูเหมือนลอยได้เลยว่ะ"
"ฮ่า ๆ ๆ คีย์น้องรัก!! อาการแบบนี้คือมึงตกหลุมรักแล้วล่ะ"
"ตกหลุมรักเหรอพี่โม"
"ไม่อยากจะเชื่อเลยโว้ย!! เพื่อนกูรักใครเป็นแล้วเหรอเนี่ย ฮ่า ๆ"
"คริส!! มึงก็อย่าไปแซวมัน ดูอาการมันโคตรน่าเป็นห่วงเลย มันจะลอยได้แล้ว ฮ่า ๆ ๆ"
"ฝ้ายมึงน่ะหยุดเลย คริสก็ด้วย ขืนแซวมันมาก ๆ เผลอ ๆ มันเขินจนเดินตกเวทีขึ้นมาจะทำยังไง"
"โอ๊ย!! พี่โม!! พี่น่ะหนักสุดเลย พอกันทุกคนนั่นแหละ!! คอนเสิร์ตจบไปขอเบอร์น้องให้ได้นะคีย์ กูเป็นกำลังใจให้นะ"
"ขอบคุณนะพู่กัน ขอบคุณนะทุกคน"



คีตาหลับตาคิดถึงความทรงจำในอดีต ที่เธอตื่นเต้นกับการตกหลุมรักสาวสวยตัวเล็กคนหนึ่งจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ซึ่งในอดีตและปัจจุบันกำลังร้องเพลงรักเพลงเดียวกัน และคือคนคนเดียวกันที่เธอรักมาโดยตลอด
"รักแรกพบแท้จริงเป็นอย่างไร เพราะเธอใช่หรือไม่ เปิดใจใครที่ฉันเป็น…"
เสียงร้องประสานกันระหว่างนักร้องนำคนใหม่ และมือกีตาร์ ที่เข้ากันดีราวกับซ้อมกันมาอย่างดี ทั้ง ๆ ที่พวกเธอเพิ่งจะเคยร้องเพลงคู่กันเป็นครั้งแรก ทุกคนต่างยิ้มเคลิ้มไปกับเสียงร้องของทั้งคู่ราวกับโดนมนตร์สะกด บ้างก็โยกตัวไปตามเสียงเพลง บ้างก็โบกไม้โบกมือให้จังหวะ ส่วนเพื่อนรักอย่างนนนทีก็ไม่พลาดที่จะถ่ายวิดีโอเก็บเอาไว้ด้วยความรู้สึกยินดี ที่เพื่อนรักสมหวังกับความรักเสียที


เมื่อคอนเสิร์ตจบลง งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา เหล่าแฟนคลับต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่รักนักดนตรีก่อนจะแยกย้ายกันกลับ
"ยินดีด้วยนะคะพี่คีย์ น้องฝัน เฮ้อ...สมหวังสักทีนะ แอนติดตามมาตั้งนาน ยังไงก็ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะคะ" หญิงสาวรุ่นพี่สาขาของทอฝันกล่าวด้วยความยินดีพร้อมกับกุมมือทอฝันเอาไว้ ทั้งสองจึงหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย
"ขอบคุณนะคะพี่แอน หนูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่ก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับพี่คีตาด้วย"
"ฮ่า ๆ พี่เป็นแฟนคลับเรดเปเปอร์ทุกคนนั่นแหละค่ะ แต่ที่พี่อยู่ในกลุ่มด้อมคีย์เล็กน่ะ เพราะพี่อยากให้พี่คีย์เขาสมหวังสักที แล้วมันก็เป็นความโชคดีของพี่อีก ที่น้องฝันมาเรียนเอกเดียวกับพี่ ไว้แอนจะสอดส่องดูแลน้องฝันให้นะคะ ถ้าใครเข้าใกล้น้องเมื่อไหร่ แอนจะรีบรายงานเลยค่ะ"
"ฝากด้วยนะคะน้องแอน เข้าใกล้ใคร ถ่ายรูปมาเลยนะ"
"พี่แอนอะ!! พี่คีตาก็ด้วย!! โธ่...หนูไม่มีแบบนั้นหรอกค่ะ มีแต่พี่นั่นแหละ ได้ข่าวว่าสาวเยอะไม่ใช่เหรอคะ ระวังไว้เถอะ ถ้าจับได้เมื่อไหร่ หัวหลุดแน่!!"
"ฮ่า ๆ โหดกันทั้งคู่เลยนะ งั้นพี่กลับก่อนนะ ไว้เจอกันที่มอนะคะน้องฝัน สวัสดีค่ะพี่คีย์"
"สวัสดีค่ะพี่แอน"
"กลับดี ๆ นะ"
ทั้งสองกล่าวลาหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกลับเข้าไปเก็บของในร้านต่อ ก็ได้พบหนุ่มหน้าใสยืนยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"ฉันนึกว่าวันนี้มางานแต่งแกกับพี่คีย์นะเนี่ย"
"อะไรนนนี่!!"
"ฮ่า ๆ หวานหยดย้อยไปเลยนะ คืนนี้ฝากเพื่อนผมด้วยนะครับพี่คีย์ ถึงจะดื่มไปบ้าง แต่ก็ยังมีสติครบ"
"แกต้องการจะสื่ออะไรนนนี่"
"เผื่อแกเสียตัว จะได้ไม่ต้องนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งคิดว่าตัวเองพลาดอีกไง ฮ่า ๆ"
"อินนนี่!!!" เมื่อทอฝันได้ยินเช่นนั้น จึงวิ่งไล่ตีเพื่อนรักทันที แต่นนนทีก็ไหวตัวทันด้วยการวิ่งหนีไปหลบหลังแฟนหนุ่ม จนทุกคนถึงกับหัวเราะรุ่นน้องทั้งสอง ที่หยอกล้อกันราวกับเด็ก ๆ
"แฟนมึงนี่น่าฟัดจริง ๆ ว่ะ" คริสพูดพร้อมกับใช้ศอกกระทุ้งที่ท้องของคีตาเบา ๆ เธอจึงหันไปมองตาขวางทันที
"อะไรของมึง น้องฝันแฟนกู อย่ามาพูดแบบนี้นะ!"
"โอ๊ย!! กูไม่ได้ชอบผู้หญิงสักหน่อย มึงหนิ!! แค่กูพูดหยอกนิดหน่อยทำหวงไปได้ ทีนอนกอดกับกูมาตั้งแต่มัธยม ไม่เห็นจะหวงกูบ้างเลย"
"เดี๋ยวกูถีบ!! อย่าพูดแบบนี้ให้น้องฝันได้ยินนะ เดี๋ยวน้องเข้าใจผิดหมด"
"ฮ่า ๆ จ้า ๆ กลับกันเลยไหม จะไปกินอะไรร้อน ๆ มื้อดึกปะ?"
"อืม...ใจจริงก็อยากพาน้องฝันไปกินต้มเลือดหมูนะ แต่ฝนตกแบบนี้ก็กลับเลยแล้วกัน"
"พี่คีย์อยากรีบกลับไปกินเด็กเหรอคะ..." เมื่อเพื่อนรักพูดเย้าแหย่เธอ คีตาจึงง้างแขนทำท่าจะตบ แต่คริสก็กระโดดหลบอย่างรู้ทันแล้วลั่นเสียงหัวเราะออกมา เมื่อแกล้งเพื่อนรักได้สำเร็จ
"หญ้าอ่อนอะ ค่อย ๆ กินนะเพื่อนรัก เดี๋ยวท้องเสีย ฮ่า ๆ ๆ ๆ"
"เชี่ยคริส!!!"
"พอ ๆ เลิกเล่นกันเป็นเด็กสักที"
"โธ่พี่โม ก็ดูมันดิ!! น่าจะโดนต่อยปากสักทีสองที"
"เอาน่า...คีย์...ดูแลน้องดี ๆ นะมึง ถึงจะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็เถอะ แต่กูอยากให้มึงสู้ให้ถึงที่สุด อย่าให้มันต้องจบเหมือนกู"
"ขอบคุณนะพี่โม ที่ช่วยให้คีย์สมหวัง ถ้าไม่มีพี่ คีย์คง…"
"หยุด!! ต่อให้ไม่มีกู กูก็เชื่อว่ามึงจะสมหวังได้อยู่ดีนั่นแหละ เพราะกูรู้จักมึงดี ว่ายังไงมึงก็ไม่ยอมแพ้หรอก"
"ขอบคุณนะพี่"
"ยังไงกูก็ฝากวงด้วยนะ เราสร้างมากับมือ ถ้ามันจะจบ ขอให้เรดเปเปอร์มันเป็นตำนานนะเว้ย!!"
"ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ เชื่อในตัวพวกเรานะ"
"อืม...กูเชื่อในตัวพวกมึงทุกคน พาน้องกลับไปพักผ่อนเถอะ วิ่งไล่กันอย่างกับเด็กประถม ฮ่า ๆ"
แตงโมพูด ก่อนจะหัวเราะร่า แล้วเดินไปขึ้นรถโดยมีฝ้ายและพู่กันเดินตามไปด้วย คีตาจึงหันไปมองรุ่นน้องสองคนที่ยังหยอกล้อกันอยู่ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู


"ฮืม ฮือ ฮึ ฮืม..."
รถยนต์ 5 ประตูคันหรูสีขาวขับฝ่าสายฝนไปท่ามกลางแสงไฟสองฝั่งข้างทาง โดยมีสาวสวยมือกีตาร์ริทึ่มขับรถไปด้วย ฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี เมื่อคริสเหลือบมองที่กระจกมองหลังแล้วเห็นรุ่นน้องหลับซบไหล่คีตาเอาไว้ แม้จะตกหลุมไปหลายครั้งก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น เธอจึงถามออกมาด้วยความสงสัย
"ทำไมน้องฝันหลับเป็นตายแบบนั้นวะ"
"เห็นน้องเคยบอกว่า น้องเป็นคนหลับง่าย เมื่อกี้ก็วิ่งไล่กันกับเพื่อนก็คงเหนื่อยล่ะนะ"
"ฮ่า ๆ มีแฟนเหมือนมีลูกเลยนะมึง กูยินดีด้วยนะมึงที่สมหวังสักที"
"ขอบคุณนะที่คอยอยู่เคียงข้างกูมาตลอดทั้งทุกข์และสุข"
"อืม...ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ กูก็ต้องคอยอยู่เคียงข้างมึงอยู่แล้วไหม"
"แล้วเรื่องมึงล่ะ ไปถึงไหนแล้ว"
"เลิกคุยกันละ ไอ้คิมหวงกูอย่างกับหมาหวงก้างแบบนี้กูคงมีแฟนหรอก"
"ฮ่า ๆ น้องมันดูออกไง ว่าผู้ชายคนไหนสามารถดูแลมึงได้ หรือเข้ามาหวังจะหลอกฟันมึง"
"ฮ่า ๆ ก็ถูกของมึง ไอ้คิมดูใครไม่เคยพลาดจริง ๆ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ กูยังไม่พร้อมจะมีใคร"
"โสดสวย ๆ ไปเถอะมึงน่ะ เดี๋ยวคนดี ๆ ก็เข้ามาเอง เชื่อกู"
"แน่นอนอยู่แล้ว สวย ๆ แบบกู มันก็ต้องเลือกหน่อยล่ะวะ แล้ว...เรื่องที่บ้านมึง..."
"ช่างเถอะ กูยังไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้น ตอนนี้กูขอมีความสุขกับน้องให้มาก ๆ ก่อน"
"เฮ้อ...กูขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะคีย์ มีอะไรให้กูช่วยบอกกูได้เสมอ"
"ขอบคุณนะ…"
คีตาพูดด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับลูบศีรษะแฟนสาวที่หลับพริ้มซบไหล่เธอด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา จนเพื่อนรักที่แอบมองจากกระจกมองหลังอมยิ้มออกมาด้วยความยินดี
'เฮ้อ...ในที่สุดฟ้าก็เข้าข้างมึงสักที หลังจากนี้จะเป็นยังไง กูก็พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างมึงเสมอนะคีย์...ผ่านอุปสรรคทุกอย่างไปให้ได้ เหมือนที่มึงรอน้องมาตลอดนะเพื่อนรัก...'
ม้า
ไรท์แวะมาคุย~`

“วันหนึ่ง...เราจะเจอเพลงที่เราไม่เคยเปิดฟัง จนกลายมาเป็นหนึ่งในลิสต์เพลงโปรดที่ไม่ว่าจะเปิดฟังกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ...ความรักก็เช่นกันค่ะ”