"เวรเอ๊ย!!! ไม่น่าเอารถยนต์ออกมาเลย ฝนตกทีไร รถติดทุกที!!"
คีตาพูดพลางใช้มือทุบลงที่พวงมาลัยรถยนต์ด้วยความโมโห และเพราะฝนยังคงกระหน่ำตกไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจนพานทำให้รถติดยาวเหยียดไม่ไหวติงมากว่าชั่วโมงแล้ว เธอจึงร้อนใจเป็นห่วงอีกคนจนแทบจะคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่ไหว
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเรียกที่ท่านเรียก…
ยิ่งได้ยินเสียงจากสัญญาณอัตโนมัติก็ยิ่งร้อนใจ อยากให้มันเป็นเสียงของคนที่เธอกำลังเป็นห่วงอยู่มากกว่า แต่เธอก็ยังพยายามโทรหารุ่นน้องอยู่อย่างนั้น
"ทั้งพี่โม ทั้งน้องฝันทำไมปิดเครื่องวะ!!? โอ๊ย!!! อะไรนักหนาวะเนี่ย!!! อย่าเพิ่งทำอะไรน้องนะพี่โม!!"
ตู๊ด...ตู๊ด...ติ๊ด!
"ว่า!!?"
"คริส!! มาขับรถกลับให้กูหน่อย!! กูจะทิ้งรถไว้ไฟแดงแรกแถวบ้านมึงเนี่ยแหละ!!"
"เดี๋ยว ๆ คีย์ มึงจะทิ้งรถไปไหน!!?"
"กูจะไปช่วยน้องฝัน!! ถ้ากูไม่รีบไปตอนนี้ ไม่ทันแน่!!"
"ฮะ!!? เดี๋ยว!!!"
ยังไม่ทันที่ปลายสายจะตอบกลับมาได้จบ คีตาก็วางสายโทรศัพท์ทันทีพร้อมกับส่งโลเคชั่นให้คริสแล้ววางเอาไว้ในรถ ก่อนที่เธอจะรีบเปิดประตูรถวิ่งออกไปอย่างร้อนรนท่ามกลางสายฝนที่เทลงมาอย่างหนัก
'น้องฝัน...ขอร้องล่ะ อย่ายอมพี่โมนะ!!'
ปึ้ง!! ปึ้ง!! ปึ้ง!!
เสียงทุบประตูไม้ห้องซ้อมดนตรีตึกคณะศิลปกรรมศาตร์จากสาวสวยที่เปียกปอนทั้งตัว เธอทุบประตูอยู่ข้างนอกราวกับคนเสียสติก็ไม่ปาน เพราะประตูถูกล็อกเอาไว้ เธอจึงหันซ้ายหันขวาดูลาดเลาว่าไม่มีคนผ่านไปผ่านมา ก่อนจะถอยออกมาตั้งหลัก และกระโดดถีบประตูอย่างแรง จนประตูไม้เปิดออก เผยให้เห็นประตูกระจกสีดำทึบที่ซ้อนอีกชั้น ก่อนจะรีบวิ่งผลักประตูเข้าไป
"กูว่าแล้วมึงต้องมา"
เมื่อผลักประตูเข้าไปได้ คีตาเห็นรุ่นพี่สาวหล่อนั่งขาไขว้ห้างสบายใจเฉิบที่โซฟาสำหรับให้นักดนตรีนั่งพัก โดยที่ข้างกายมีชุดนักศึกษาถอดวางเอาไว้ ซึ่งเธอรับรู้ได้เลยว่าต้องเป็นของทอฝันเป็นแน่ คีตาถึงกับกัดฟันและกำหมัดเอาไว้แน่นด้วยความโกรธ ก่อนจะเดินเข้าไปคว้าคอสั้นของรุ่นพี่ให้ยืนขึ้นตามแรงของตน
"พี่โม!! พี่ทำอะไรน้องฝัน!!?"
"หึ...กูต่างหากที่ควรเป็นคนถามมึง ว่ามึงทำอะไรน้อง เมื่อวานมึงเบี้ยวนัดกู แต่วันนี้น้องมาพร้อมกับรอยดูดที่หน้าอก มึงนี่มันเหี้...จริง ๆ ปากบอกไม่ได้ชอบ แต่มึงไปเอากับน้องก่อนที่จะมาหากูอีก!!!" เมื่อได้ยินเช่นนั้นคีตาถึงกับชะงักจนมือที่กำคอเสื้อเอาไว้คลายออกทันที ก่อนที่แตงโมจะคว้าขอเสื้อของเธอคืนบ้าง
'ที่พี่โมเห็นรอยที่หน้าอกน้องฝัน อย่าบอกนะว่า…'
"มึงมีอะไรจะแก้ตัวไหมคีย์!!? กูจะถามมึงเป็นครั้งสุดท้าย...มึงชอบน้องฝันใช่ไหม!!!?"
"ไม่!!! คีย์ไม่ได้ชอบ!!! แต่คีย์รักน้อง!!! ก็เพราะน้องฝันคือคนเดียวกับคนที่จูบคีย์ที่ร้านพี่เอ็มไง!!!" สิ้นคำพูดของคีตา สาวหล่อจึงยิ้มที่มุมปากก่อนจะผลักเธอออกเบา ๆ
"เหอะ...ในที่สุดมึงก็ยอมรับสักทีนะ...สรุปมึงรู้แล้วสินะว่าน้องฝันคือใคร"
"ใช่...คีย์ขอโทษนะพี่โม เรื่องรอยที่หน้าอก แต่คีย์กับน้องยังไม่ได้มีอะไรกันนะพี่ คีย์พยายามห้ามใจตัวเองสุด ๆ แล้ว พี่ก็รู้ว่าคีย์แอบรักน้องมานานแค่ไหน"
"แล้วที่กูถาม มึงจะปากแข็งทำซากอะไร"
"คีย์ขอโทษ…"
"ขอโทษเหรอ!? มึงขอโทษแล้วมึงจะได้คบกับน้องไหม!? ก็เพราะมึงปากแข็งแบบนี้ไง กูถึงต้องทำแบบนี้!! มึงกลับไปสารภาพกับน้องเลยนะ ถ้ามึงอยากสมหวัง"
"หมายความว่าไงพี่โม ก็พี่กับน้องฝัน..."
"กูกับน้องยังไม่ได้มีอะไรกัน!! แล้วกูก็ไม่ได้ชอบน้องด้วย เพราะกูเห็นสายตาที่มึงมองน้องตอนกูมอมเหล้านั่นแหละ แค่นี้กูก็รู้แล้วว่ามึงคิดอะไร แล้วกูก็รู้ตั้งนานแล้วด้วยว่าน้องฝันคือคนเดียวกันกับน้องคนนั้น ในเมื่อมึงรู้ว่าคนที่จูบมึงกับน้องฝันเป็นคนเดียวกัน ทำไมมึงไม่สารภาพรักกับน้องไปเลยวะ!!?"
"ก็เพราะน้องไม่ได้ชอบคีย์ไง!! แต่น้องชอบพี่!!"
"ถ้าน้องชอบกู น้องจะจูบมึงทำซากอะไรไอ้โง่!! เฮ้อ...วงนี้แม่งโง่กันทุกคนเลยเหรอวะ คู่ไอ้ฝ้ายกูก็ต้องได้ช่วย แล้วกูต้องมาเจอคู่มึงอีก" คีตาถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น
"ที่กูต้องทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้มึงสมหวังสักทีไงไอ้น้องเวร มึงจะปากแข็งไปอีกนานแค่ไหน มึงไม่สังเกตพฤติกรรมน้องฝันเหรอ ว่าเวลาน้องอยู่กับมึง น้องเป็นยังไง จะทำอะไรก็รีบทำ จะพูดอะไรก็รีบพูดนะคีย์ เทอมนี้มึงจะได้อยู่กับน้องเทอมสุดท้ายแล้วนะ ถ้าสมมติว่าเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นจริง ๆ มึงรับได้เหรอคีย์ ที่คนที่มึงรักจะไปเป็นของคนอื่น"
"พี่โม!! แล้วตอนนี้น้องฝันอยู่ไหน!!?"
"กูให้น้องกลับไปแล้ว มีอะไรก็ไปเคลียร์กันเอาเอง หมดหน้าที่กูแล้ว"
"ขอบคุณนะพี่!! คีย์ไปหาน้องก่อนนะ"
เมื่อพูดจบ คีตารีบวิ่งออกจากห้องทันที แตงโมจึงส่ายศีรษะเบา ๆ แล้วจัดเสื้อของตนให้เข้าที่ ก่อนจะเดินไปคว้าชุดนักศึกษาที่ตนพกมาด้วยเก็บเข้าในกระเป๋า
'เฮ้อ...วงนี้มันมีแต่คนโง่จริง ๆ ด้วยว่ะ ต้องได้ช่วยทุกคู่เลยใช่ไหมเนี่ย…'
1 ชั่วโมงก่อนหน้า
"พวกนั้นนี่ไม่มีความรับผิดชอบเลยนะว่าไหม ปล่อยให้รุ่นพี่กับรุ่นน้องมารอที่ห้องซ้อมแบบนี้เนี่ย มา...เปลี่ยนชุดอยู่นี่แหละ ห้องน้ำมันไกลนะ…"
"พี่แตงโมคะ!! คือ...หนูจะไปเปลี่ยนชุดเองค่ะ"
"ฮ่า ๆ โอเค ๆ พี่หยอกเล่นน่ะ รีบไปเปลี่ยนชุดซะนะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"ค่ะ เดี๋ยวหนูรีบมานะคะ" เมื่อพูดจบ ทอฝันรีบวิ่งออกไป แตงโมจึงมองตามเธอพลางอมยิ้มออกมา
"หึ...รอยที่หน้าอกนั่น ไอ้คีย์ต้องเป็นคนทำแน่ ๆ ถือว่าฉลาด ที่ไม่ดูดคอให้คนอื่นมองน้องเสีย ๆ หาย ๆ"
"เสร็จแล้วค่ะพี่แตงโม เอ๊ะ!? พี่ ๆ ยังไม่มากันอีกเหรอคะ"
เมื่อทอฝันผลักประตูกระจกเข้ามาเห็นแค่เพียงสาวหล่อนักร้องนำที่นั่งกอดอกอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี โดยไม่แสดงท่าทีว่าไม่พอใจแม้จะได้รอสมาชิกคนอื่น ๆ เธอจึงเอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวดที่เต็มไปด้วยความสงสัย
"ที่จริงวันนี้ไม่มีซ้อมหรอก เพราะพี่ยกเลิกซ้อมแล้วน่ะ"
"คะ!!?"
"มานั่งนี่มา พี่แค่มีเรื่องจะคุยกับน้องฝันน่ะ" สาวหล่อว่าพลางกับใช้มือตบเบาะด้านข้างดังตุบ ๆ เป็นการเชื้อเชิญ ทอฝันจึงเดินไปนั่งลงข้าง ๆ รุ่นพี่อย่าง่าง่าย
"มีเรื่องจะคุยกับหนู? เรื่องอะไรคะพี่แตงโม"
"อืม...ก่อนอื่นเลย พี่ต้องขอแสดงความยินดีที่ผ่านการคัดเลือกมาเป็นนักร้องนำของวงเรดเปเปอร์นะคะ อาจารย์ทุกคนลงคะแนนแบบสิบเต็มไม่มีหักเลยล่ะ ความสามารถของเราน่ะ พาวงไปได้ไกลแน่"
"จริงเหรอคะ!? ขอบคุณนะคะพี่แตงโม แต่เรื่องที่จะคุยต้องไม่ใช่แค่เรื่องนี้แน่ ๆ ใช่ไหมคะ"
"ฮ่า ๆ ฉลาดเหมือนกันนี่เราน่ะ" แตงโมหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบศีรษะรุ่นน้องด้วยความเอ็นดู จนทอฝันถึงกับยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย
"น้องฝันมีแฟนหรือยังคะ"
"อะ...เอ่อ...ยังค่ะ"
"แต่มีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่ไหมคะ"
"ชะ...ใช่ค่ะ แฮะ ๆ" ทอฝันตอบพลางกับหลบสายตา เมื่อถูกรุ่นพี่จ้องมองพร้อมกับรอยยิ้ม
"คนที่น้องฝันชอบ คือคีย์ใช่ไหม"
"เอ๊ะ!!? ทำไมถึงรู้ล่ะคะ!!? หนูแสดงออกชัดเจนเลยเหรอคะ งั้นพี่คีตาก็ต้องรู้แล้วสิคะว่าหนูรู้สึกยังไงกับพี่เขา!! ไม่นะ!!" เพราะทอฝันมีท่าทีตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด แตงโมจึงลั่นเสียงหัวเราะออกมาทันที
"ฮ่า ๆ ๆ"
"หัวเราะอะไรคะพี่แตงโม!?"
"นี่น้องฝันยังไม่บอกชอบคีย์มันเหรอ"
"เอ่อ...หนูไม่กล้าบอกหรอกค่ะ เพราะหนูกลัวพี่คีตาจะไม่อยู่กับหนู เราได้เป็นรูมเมทกันโดยบังเอิญน่ะค่ะ พี่คีตาบอกว่าไม่อยากอยู่กับคนที่เป็นแฟนคลับ"
"ฮ่า ๆ อ่านะ...พี่ก็พอเข้าใจ แสดงว่าเราชอบคีย์มันมากเลยสินะ"
"จะบอกว่ารักเลยก็ได้ค่ะ หนูให้พี่คีตาทั้งใจเลย แต่หนูก็ไม่กล้าหวัง"
"น้องฝันรู้ไหม...เมื่อก่อนพู่กันกับฝ้ายก็เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน"
"ยังไงเหรอคะ"
"สองคนนั้นแอบรักกันมานานแล้ว แต่ต่างฝ่ายต่างเก็บความรู้สึกเอาไว้ ไม่ยอมบอกให้กันรู้สักที พี่หงุดหงิดมากจนต้องสร้างเรื่องมาให้สองคนนั้นปริปากสารภาพรักออกมาตรง ๆ จนได้เป็นแฟนกันถึงทุกวันนี้นี่แหละ ที่พี่พูดถึงคู่นั้นก็เพราะว่า พี่อยากให้น้องฝันสารภาพออกมาตรง ๆ ดีกว่าเก็บเอาไว้ อย่าปล่อยให้คนที่เรารักไปเป็นของคนอื่น โดยที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ถ้าเป็นแบบนี้คงเสียใจแย่"
"แต่ว่า...หนูกลัวพี่คีตาเขาจะรังเกียจหนู แล้วก็ไล่ตะเพิดหนูออกจากห้อง"
"น้องฝัน...ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน คีย์มันเคยแสดงท่าทีที่รังเกียจเราหรือเปล่า"
"เอ่อ...ไม่ค่ะ แต่พี่คีตาอบอุ่นแล้วก็อ่อนโยนกับหนูมาก ๆ เลยค่ะ"
"อืม...คีย์มันชอบผู้หญิงอยู่แล้ว มันไม่รังเกียจเราหรอก สารภาพรักไปเถอะ บางที...การที่อีกฝ่ายรับรู้ความรู้สึกของเรา มันอาจจะสมหวังก็ได้นะ"
"เฮ้อ...หนูเคยอกหักจากการสารภาพรักมา 4 ปี ซ้อนเลยค่ะพี่แตงโม ถ้าผิดหวังอีกครั้ง ก็ทำลายสถิติเดิมเลยเนี่ย"
"นี่น้องฝัน...พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง เรื่องเพลงรักของเรดเปเปอร์น่ะ"
"เอ๊ะ!? เพลงรัก!!? ทำไมเหรอคะพี่แตงโม! พี่คีตามีปมอะไรเหรอคะ!?"
"เมื่อก่อนคีย์มันไม่เคยศรัทธาในความรัก ก็เลยไม่อินกับการแต่งเพลงรัก จนวันหนึคง คีย์มันตกหลุมรักผู้หญิงคนนึง...มันก็เลยแต่งเพลงให้กับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเป็นเพลงรักที่เนื้อหากินใจมากเลยล่ะ พอมันมารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นชอบผู้ชาย มันเลยเสียใจมาก แล้วก็ไม่แต่งเพลงรักอีกเลย ซึ่งใครในวงบอกให้แต่งยังไง มันก็ไม่แต่ง และไม่ยอมให้ใครแต่งด้วย แต่ยังไง…มันก็ยังรักผู้หญิงคนนั้นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน"
"เดี๋ยวนะคะพี่แตงโม!! ในเมื่อพี่คีตามีคนในใจอยู่แล้ว จะให้หนูไปสารภาพรักกับพี่คีตาทำไมคะ!!?"
"น้องฝัน...ช่วยน้องพี่ออกจากความเสียใจนี้ทีนะ คีย์ต้องการใครสักคนที่รักมันจริง ที่จะช่วยเยียวยาแผลใจนี้ ซึ่งพี่เชื่อว่า...น้องฝันต้องเป็นคนช่วยมันได้แน่นอน"
"จริงเหรอคะ"
"อืม! เชื่อพี่เถอะ อ้อ...พี่ว่าน้องฝันกลับไปอาบน้ำอาบท่าเถอะ ถ้าเราไม่สบายขึ้นมา พี่คงรู้สึกผิด"
"อะ...เอ่อ...ขอบคุณนะคะพี่แตงโม"
'ถึงจะไม่เข้าใจที่พี่แตงโมบอกก็เถอะ แต่ทำไมฉันรู้สึกว่า การสารภาพรักครั้งนี้ฉันจะสมหวังนะ…'
"ฝนตกแบบนี้ให้พี่ไปส่งไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อนหนูนั่งเล่นรออยู่หน้าห้องซ้อมนี่เองค่ะ ถ้างั้นหนูขอกลับไปอาบน้ำก่อนนะคะ ส่วนชุดพี่แตงโม เดี๋ยวหนูรีบซักมาคืนนะคะ"
"จ้า...ไม่ต้องรีบ ยังไงก็จะได้เจอกันตอนซ้อมอยู่แล้วนี่นะ"
แตงโมตอบด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ทอฝันจึงยิ้มตอบพร้อมกับยกมือไหว้แล้วเดินออกจากห้องไป
ปึ้ง!! ปึ้ง!! ปึ้ง!!
"น้องฝัน!!"
ทางด้านของคีตา เธอทุบประตูห้องของรุ่นน้องอย่างแรงราวกับจะพังประตูเข้าไปให้ได้ แต่ทั้งหมดนั้นมันไม่ใช่ว่าเธอกำลังโกรธใคร แต่เธอแค่ตื่นเต้นกับเรื่องที่ได้ยินมาจากปากของรุ่นพี่จนเธอคุมสติตัวเองแทบไม่ไหว อยากเจอทอฝันจะแย่อยู่แล้ว แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้เตรียมการว่าหากพบกันจริง ๆ จะต้องทำตัวอย่างไร หรือจะต้องพูดอะไรบ้าง ตอนนี้เธอจึงทำได้แค่ทุบประตูห้องรัว ๆ จนห้องข้าง ๆ เปิดประตูออกมาดูด้วยความตกใจ
"พี่คีย์ เป็นอะไรครับเนี่ย!!?" หนุ่มหล่อเจ้าของห้องเปิดประตูออกมาถึงกับผงะด้วยความตกใจ คนที่แทบจะพังประตูห้องของเขาคือรุ่นพี่มือกีตาร์สาวสวยนี่เอง
"นน!! น้องฝันล่ะ!!?"
"ผมกับพี่แชมป์ไปส่งที่หอแล้วครับ ทำไมพี่เปียกแบบนี้ครับเนี่ย!?"
"โอ๊ยบ้าเอ๊ย!! พี่ไปหาน้องฝันก่อนนะ!!"
"เอ้าพี่คีย์!!" ยังไม่ทันที่จะได้คุยกันรู้เรื่อง คีตาก็วิ่งออกไปเสียแล้ว ทำเอานนนทีถึงกับคิ้วขมวด
แก๊ก!!
"น้องฝัน!!"
"พะ...พี่คีตา! อ๊ะ!!"
ทันทีที่ประตูห้องเปิดออกเผยให้เห็นร่างหญิงสาวตัวเล็กกำลังยืนเช็ดผมอยู่แล้วก็สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจที่จู่ ๆ เธอก็เปิดประตูพรวดเข้าไป ทั้งสองยืนสบตากันอยู่ครู่หนึ่งราวกับเวลาถูกหยุดเอาไว้ ก่อนที่คีตาจะสาวเท้าก้าวเข้าหาและสวมกอดร่างคนตัวเล็กแน่นเสียจนเจ้าตัวตกใจ
"พะ...พี่คีตาคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ"
"น้องฝัน...พี่มีอะไรจะบอก"
"หนูก็มีอะไรจะบอกพี่เหมือนกันค่ะ"
"พี่ขอพูดก่อนนะ"
"เอ่อ...ได้ค่ะ"
"น้องฝัน...พี่รักน้องฝันนะคะ"
"ฮะ!!?"
ใครล่ะจะไม่ตกใจ จู่ ๆ ก็เปิดประตูพรวดเข้ามา และจู่ ๆ ก็พูดโพล่งในสิ่งที่ทอฝันไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้เธอจะได้ยินประโยคนี้จากปากคนที่เธอแอบรักมานานนับปี
"พี่แอบรักน้องฝันมานานแล้ว คบกับพี่นะคะ"
"เดี๋ยวนะพี่คีตา!! พี่พูดจริงเหรอคะ ไม่ใช่เพราะเรามีอะไรกัน แล้วพี่อยากที่จะรับผิดชอบหนูใช่ไหม" ทอฝันพูดพร้อมกับพยายามผลักร่างของรุ่นพี่ออก จนคีตาถึงกับเอียงคอด้วยความฉงน
"หือ? เรายังไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย ทำไมหนูถึงคิดว่าเรามีอะไรกันล่ะ"
"เอ๊ะ!? อย่าบอกนะคะว่าหนูเข้าใจผิด"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"เฮ้ย!! จริงเหรอคะ!!? แล้วรอยดูดที่หน้าอกหนู มันหมายความว่าไง" เมื่อได้ยินคำถามแบบไม่อ้อมค้อม คีตาจึงก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตา พลางเอามือมาลูบท้ายทอยตัวเองเพื่อเป็นการแก้เขิน
"พี่ขอโทษนะคะ พี่พยายามห้ามใจตัวเองแล้วนะ แต่หนูมาจูบพี่ก่อน พี่ก็ตบะแตกเลย"
"อะไรนะคะ!!?"
'กรี๊ด!!! นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!!!?'
"น้องฝันคบกับพี่นะ ไม่ใช่แค่อยากรับผิดชอบเรื่องรอยจูบ แต่พี่รักน้องฝันจริง ๆ"
คีตาพูดจบก็ดึงร่างรุ่นน้องเข้ามาสวมกอดเอาไว้อีกครั้งพร้อมกับกดศีรษะของทอฝันให้ซบที่หน้าอกของเธอเอาไว้ แต่ทอฝันยังคงอึ้งและไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
"พี่คีตา!! พี่พูดจริงเหรอคะ!!?"
"ฟังเสียงหัวใจพี่สิคะ...ได้ยินไหม...พี่รักหนูนะ"
"พี่คีตา!! ปล่อยหนูก่อน!! หนูเปียกหมดแล้วเนี่ย แล้วพี่ก็ควรไปอาบน้ำก่อนนะคะ เปียกขนาดนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก!!"
เมื่อได้ยินรุ่นน้องดุเสียงแข็ง เธอจึงผละตัวออก พร้อมกับก้มหน้าลงสัมผัสแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา แววตาของเธอบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่า เธอไม่ได้โกหกเป็นแน่ หัวใจดวงน้อยจึงเริ่มสั่นไหว หวังว่ารุ่นพี่จะไม่หลอกให้เธอดีใจเก้อหรอกนะ
"ถ้าไม่เชื่อว่าพี่พูดจริง หนูลองเข้าไปในกลุ่มด้อมคีย์เล็ก แล้วหนูจะเข้าใจทุกอย่าง"
"ด้อมคีย์เล็ก? มีด้วยเหรอคะ"
"มีสิคะ พี่เป็นคนสร้างเองกับมือ"
"หือ!? จริงเหรอคะ!? เอ่อ...พี่คีตาไปอาบน้ำก่อนค่ะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"ลองหาดูนะ พี่ไปอาบน้ำก่อน แล้วพี่จะมาฟังคำตอบจากหนูนะ" พูดจบเธอก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำทันที ทอฝันได้แต่มองตามและเกาศีรษะแบบงง ๆ ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ชาร์จทิ้งไว้เพราะแบตเตอร์รี่หมดขึ้นมาเปิดแอปพลิเคชัน แล้วพิมพ์ค้นหาว่า 'ด้อมคีย์เล็ก' ตามที่รุ่นพี่บอกเอาไว้
"อะไรเนี่ย!! มีกลุ่มนี้จริง ๆ ด้วย ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยล่ะ!!"
มันน่าตกใจจริง ๆ เมื่อกดค้นหาแล้วดันไปเจอกลุ่มที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่ามี ก็เธอน่ะเรียกได้ว่าเป็นแฟนคลับตัวยงของที่รู้แทบทุกอย่างเกี่ยวกับรุ่นพี่ แต่ไฉนเรื่องสำคัญแบบนี้เธอถึงไม่เคยรู้เลย เธอจึงเลื่อนดูเรื่องราวที่อัปเดตล่าสุด ด้วยหัวใจที่สั่นระรัว
Annie Peeraya > ด้อมคีย์เล็ก
ดูสิ น้องตัวเล็ก เด็กพี่คีย์น่ารักจริง ๆ
*รูปภาพ*
"นี่มันรูปฉันนี่!!! แล้วนี่ก็เลสบุ๊กพี่แอน พี่สาขาฉันไม่ใช่เหรอ"
ทอฝันดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เมื่อเห็นโพสต์ล่าสุดเป็นรูปเธอนั่งฟังรุ่นพี่แจ้งตารางเวลาการรับน้องอย่างตั้งอกตั้งใจ ก่อนจะเลื่อนมาอ่านคอมเมนท์ของบรรดาแฟนคลับด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก
คอมเมนท์ที่ 1 > เมื่อไหร่จะสมหวังเนี่ย แฟนคลับใจจะขาดแล้วนะคะพี่คีย์
คอมเมนท์ที่ 2 > สารภาพรักกับน้องตัวเล็กไปยังพี่คีย์ จะชักช้าอยู่ใย!!?
คอมเมนท์ที่ 3 > เฮือก!! น้องน่ารักมาก สมกับที่คุณพี่คีย์ของเรารักและเอ็นดูผู้หญิงตัวเล็ก อยากหวีดดัง ๆ
คอมเมนท์ที่ 4 > กรี๊ด!! น้องทอฝันเอกอิ้งค่าทุกโคน! น้องน่ารัก นิสัยดีมาก คอนเฟิร์ม!!
คอมเมนท์ที่ 5 > ตัวเล็ก น่ารัก ยิ้มเก่ง นี่มันสเปกไอ้ต้าวคีย์เลยเนี่ย เอามือทาบอก...ยินดีกับความรักนะคะ แต่งงานเมื่อไหร่ บอกเราด้วยนะ หุหุ
คอมเมนท์ที่ 6 > วันนี้หนูเห็นเค้าสองคนจูงมือกันวิ่งผ่านหน้าร้านไป
ปล. พี่คีย์ไม่ใส่รองเท้า
ปล.2 ตัวเล็กใส่รองเท้าพี่คีย์อยู่ค่า!! พี่คีย์โซหลัวมาก แต่หนูยินยอมให้พี่คีย์มีความสุขกับตัวเล็กนะคะ
คอมเมนท์ที่ 7 > เฮือก!! เค้ารักกันแล้วค่ะ!! รักโดยไม่มีอะไรกั้น!!
"นี่มันอะไรกันเนี่ย!!?" ทอฝันเลื่อนอ่านคอมเมนท์อย่างใจจดใจจ่อ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นคอมเมนท์เชียร์เธอกับรุ่นพี่ให้สมหวังทั้งนั้น ก่อนที่เธอจะเลื่อนพรวดอย่างลนลานเพื่อที่จะหาโพสต์แรก ๆ และเธอก็ต้องชะงัก
โชกุน เมียมโนพี่คีย์ > ด้อมคีย์เล็ก
กรี๊ดดดดดดดดดด!!! น้องตัวเล็กดึงพี่คีย์ลงไปจูบ ณ ร้าน M Leg อิแม่หัวใจจะวาย สรุปทั้งสองคบกันยังเนี่ย พี่คีย์ชี้แจงที หนูจะได้ไปรำแก้บน ที่พี่สมหวัง 555+
*รูปภาพที่ทอฝันดึงคีตาลงมาจูบ*
คอมเมนท์ที่ 1 > หวีดดดด!!! พี่คีย์สมหวังแล้ว!!! จุดพลุสิคะรอไร!!
คอมเมนท์ที่ 2 > ใจเย็นทุกคน เหมือนน้องตัวเล็กจะมีแฟนเป็นผู้ชายนะ พอเห็นน้องตัวเล็กจูบพี่คีย์ก็อุ้มออกจากร้านไปเลย ฮือ...เศร้า
คอมเมนท์ที่ 3 > ม่ายน้าาาา!! ไม่ร้องนะต้าวคีย์คนสวยของพี่
คอมเมนท์ที่ 4 > สายรายงานมาว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นแค่เพื่อนค่ะ พี่คีย์ยังมีหวังอยู่นะ!!
คอมเมนท์ที่ 5 > ตราบใดที่น้องตัวเล็กยังไม่มีแฟน ก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นแฟนเรานะพี่คีย์!!
"อะไรกันเนี่ย...นี่มีคนเชียร์ฉันกับพี่คีตามาตลอดเลยเหรอ...ถึงว่าล่ะ...ทำไมวันนั้นฉันถึงไม่โดนไล่ตบ"
ทอฝันใช้นิ้วชี้จิ้มที่ขมับพลางทำหน้าครุ่นคิด เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นที่เพื่อนรักได้บันทึกวิดีโอเอาไว้ ก่อนจะเลื่อนหน้าจอพรวดเดียวเพื่อที่จะดูโพสต์เก่ากว่านั้น
Keeta Keerati > ด้อมคีย์เล็ก
สวัสดีค่ะ ขอแจ้งกับทุกคนตรงนี้เลยนะคะ คีย์สร้างกลุ่มนี้ขึ้นมา เพื่อที่จะตามหาน้องผู้หญิงคนหนึ่ง คีย์ขอตั้งชื่อว่าน้องตัวเล็กแล้วกันนะคะ ซึ่งด้อมคีย์เล็ก คือชื่อคีย์กับชื่อน้องรวมกันนั่นเอง ใครพอจะรู้จักน้องตัวเล็กบ้างคะ คีย์ตกหลุมรักน้องตอนที่ไปเล่นดนตรีที่โรงเรียนของน้อง ตอนนั้นน้องร้องเพลงรักแรกพบค่ะ ซึ่งคีย์เข้าใจความหมายเพลงนี้อย่างสุดซึ้งก็เพราะเค้าเลย ช่วยทีนะคะทุกคน คีย์อยากเจอน้องมากจริง ๆ
*รูปภาพทอฝันที่กำลังนั่งร้องเพลงอยู่บนเวที*
โพสต์เมื่อ 1 ปีที่แล้ว
"เฮ้ย!!! นี่พี่คีตาแอบรักฉันตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันเลยเหรอเนี่ย!!"
