My Writer | ทฤษฎีจีบคุณนักเขียน
ตอนที่ 15 ใกล้ ๆ เข้ามาอีกนิด

นี่มันหมายความว่าไงวะ

มึงมีอะไรจะอธิบายมั้ยแมรี่

หรือว่านี่ยังไม่ถึงเวลาเซอร์ไพรส์หรอ?

ถึงแล้ว

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน

พะแนงได้เจอเจ้าชายกบน้อยแล้วไง

...

เหี้ยอะไรเนี่ยยยยยยย

มึงอยู่ไหนเนี่ยแมรี่

อยู่นี่แหละ

นี่แหละคือที่ไหน

อยู่ที่ร้านเดียวกันกับที่พะแนงอยู่นี่แหละ

แต่กูอยู่ในห้องกระจก

ที่ข้างนอกไม่สามารถมองเข้ามาได้

แล้วทำไมมึงไม่ออกไปหามัน?

กูกำลังดินเนอร์กับพะแนง

แค่กูไม่ได้นั่งร่วมโต๊ะด้วยแค่นั้นเอง

...

อาหารทุกอย่างเหมือนกัน

การจัดจานทุกอย่างเป๊ะ

เหมือนกูนั่งอยู่กับพะแนงเลยล่ะ

นี่มันอะไรกันวะ

กูกำลังนั่งมองรอยยิ้มของพะแนง

พะแนงกำลังมีความสุขกับชายในฝัน

แค่มีกระจกบางๆกั้นตรงกลางระหว่างกูกับพวกเขา

คนที่พะแนงดินเนอร์ด้วยคือใคร!!?

คนของกูเอง

มึงไม่ต้องห่วง

อีกอย่างกูก็อยู่ด้วย

ไม่มีใครทำอะไรพะแนงได้ทั้งนั้นแหละ

อิควายเอ๊ยยยยย!!!!!!

กูทนไม่ไหวแล้วนะ!!!!!

มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะอิแมรี่!!!!!

นี่มันโอกาสของมึงนะ

แล้วมึงให้ใครไปอยู่แทนที่มึง

มึงทำแบบนี้ได้ยังไง!!!

ถ้านี่คือโอกาสครั้งสุดท้ายของมึง

มึงก็เป็นคนโยนโอกาสทิ้งด้วยมือของมึงเองนะ!!!

เออ

แล้วยังไง

แล้วยังไงหรอ

มึงทำแบบนี้ได้ยังไงวะแมรี่

ไหนมึงบอกว่ามึงเตรียมทุกอย่างเพื่อพะแนง

แต่สิ่งที่มึงทำคือมึงมัวแต่มุดหัวอยู่ข้างหลัง!!!!

ยังไงพะแนงก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเจ้าชายกบน้อยคือใคร

กูก็ทำให้พะแนงสมหวังแล้วนี่ไง

ไม่ดีหรอ

ณรงค์ตรงตามสิ่งที่พะแนงพูดทุกอย่างเลย

สูงสง่า ใบหน้าคม จมูกโด่ง ตัวหอม สุภาพ

ครบ จบ ในคนเดียว

...

แต่มึงก็ตรงตามสิ่งที่มันพูดทุกอย่างนะอิแมรี่!!!!

กูตรงตามทุกอย่างก็จริง

ขาดอย่างเดียว

อะไร

กูไม่ใช่ "ผู้ชาย" ในฝันของพะแนงว่ะ

...

มึงทำทุกอย่างพังเองนะอิแมรี่!!!!!

ไม่นะ

ทุกอย่างมันราบรื่นมาก

มันดำเนินไปในแบบที่มันควรจะเป็น

พะแนงได้เจอเจ้าชายกบน้อย ที่เป็นผู้ชายในฝัน

แล้วมึงล่ะแมรี่

กูก็คือแมรี่ไง

แมรี่เพื่อนพะแนง

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

....

กูหมดคำจะพูดกับมึงจริงๆว่ะแมรี่

กูโคตรผิดหวังในตัวมึงเลย

ทั้งๆที่มึงพยายามสร้างทุกอย่างด้วยตัวเองแท้ๆ

นางเอกของนิยายเรื่องนี้ก็คือพะแนง ซึ่งมันคือความสัมพันธ์ของพวกมึง 2 คน

มึงสร้างโอกาสทุกอย่างจนมันมีวันนี้

แต่มึงกลับโยนโอกาสทิ้งไป

มึงเป็นคนสร้างโอกาส และมึงก็คือคนทำลายโอกาสด้วยตัวมึงเอง

ก็ถ้ามึงยังปอดแหกและติดอยู่ในลูปของคำว่าเพื่อน

มึงก็ให้มันจบแค่นี้แหละ!!!

เชิญมึงมุดหัวอยู่ข้างหลังไปจนตายเลยนะ

อืม

หลังจากวันนี้กูจะปิดเพจแล้ว

มันจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว

เจ้าชายกบน้อยจะไม่มีตัวตนอีกต่อไปแล้ว

รวมถึงมึงด้วย

...

อะไร

มึงออกไปจากชีวิตพวกกูเลยนะแมรี่

กูไม่มีเพื่อนที่ปอดแหกขนาดนี้!!!

มึงมันขี้ขลาด!!!

มึงไม่เป็นกูมึงไม่มีวันเข้าใจหรอก

เออ!!!

เพราะกูไม่ขี้ขลาดเหมือนมึงไง!!!!

ความสุขของกูคือการได้เห็นพะแนงมีความสุข

ซึ่งกูทำสำเร็จแล้ว

แต่เจ้าชายกบน้อยคือมึง!!!!!

พระเอกของเรื่องมันคือมึง!!!!

โซดา

กูเจ็บจนเกินจะทนไหวแล้ว

...

ดินเนอร์สุดหรูที่ rooftop มองวิวทิวทัศน์ได้ 180 องศา

แต่กูกินข้าวทั้งน้ำตา

เพราะพะแนงไม่เคยเหลียวแลกูเลย

...

ชีวิตกูเหมือนมีกระจกใสๆที่กั้นตรงกลางระหว่างกูกับพะแนงมาตลอด

สิ่งที่พะแนงมองมาคือความเป็นเพื่อน

ก่อนถึงเวลาดินเนอร์

กูสร้างความบังเอิญด้วยการยืนรอรับพะแนงลงจากรถ

พะแนงสวยมาก

สวยที่สุดในชีวิตกูเลย

พะแนงเข้ามากอดกู

แล้วบอกว่าขอบคุณที่มาเซอร์ไพรส์

คิดอยู่แล้วว่ายังไงกูก็ต้องมาวันสำคัญของพะแนง

แมรี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดที่เราอยากให้อยู่ข้างๆในเวลานี้นะ

ประโยคนี้กูจำได้ขึ้นใจ

ทั้งๆที่กูแต่งตัวเป็นเจ้าชายเต็มยศขนาดนี้พะแนงยังไม่เอะใจเลย

มึงไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นกูจุกจนไปไม่เป็น

กูกลายร่างจากเจ้าชายเป็นองครักษ์โง่ๆคนนึง

ที่ให้เจ้าหญิงควงแขนแล้วพาไปส่งตัวให้เจ้าชายอยู่ชั้นดาดฟ้าที่จัดสถานที่ทุกอย่างพร้อมแล้วสำหรับดินเนอร์ในคืนนี้

พะแนงมองไปแค่ข้างหน้า

ตั้งหน้าตั้งตาคอยที่จะได้เจอเจ้าชายในฝัน

ทั้งๆที่เจ้าชายตัวจริงคือคนที่พะแนงกำลังควงแขนอยู่ด้วยซ้ำ

กูคิดแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้

กูถึงเรียกให้ณรงค์มา

มึงเพ้อจบยัง?

มึงคิดว่ากูจะสงสารมึงหรอ?

ขอโทษนะ

แต่กูสมเพชว่ะ

อิโซดา

เหอะ

ใจปลาซิวชิบหายเลยว่ะ

อยากจะเป็นตัวจริงจะตายห่า

แม้แต่คำว่ารักมึงยังไม่กล้าพูดเลย

ความสุขของกูคือการได้เห็นพะแนงมีความสุข

แหวะ

ได้ยินแล้วจะอ้วก

มึงยังไม่ได้ทำอะไรเลย มึงก็ยอมแพ้แล้ว

มึงยอมแพ้ทั้งๆที่มึงยังไม่ลงแข่งด้วยซ้ำ

มึงคิดว่าเส้นชัยจะเข้ามาหามึงหรอ?

ไม่นะ

เส้นชัยมันอยู่ที่เดิม

ถ้ามึงไม่วิ่งไป มึงคิดว่ามึงจะเข้าเส้นชัยได้หรอวะ

ตลกว่ะ

อยากเป็นแฟนพะแนง

อยากเป็นตัวจริงของพะแนง

แค่เขาเรียกมึงว่าเพื่อน มึงก็จอดแล้ว

พะแนงมันยังไม่รู้ความรู้สึกของมึงด้วยซ้ำ

มึงก็ตัดสินแพ้ชนะแล้ว

เหอะ!

มึงดูพะแนงเป็นตัวอย่างนะแมรี่

ทั้งๆที่มันไม่รู้ว่าคุณนักเขียนคือใคร และจะมีโอกาสสมหวังมั้ย

แต่มันก็ลงมือทำ

มันลงมือทำจนมีโอกาสได้คุย

มันลงมือทำจนมีโอกาสได้ดินเนอร์ในวันนี้

แต่มึงอะ!!!

มึงไม่ทำห่าอะไรเลยยยยย

แถมยังขว้างโอกาสทิ้งอีก

อิควายเอ๊ยยยยยย

ก็พะแนงเห็นกูเป็นแค่เพื่อน

มึงจะให้กูเสนอหน้าออกไปยื่นช่อดอกไม้ให้เขาหรอ

เออดิ!!!!

ต่อให้มึงจะถูกปฏิเสธมึงก็ต้องทำ!!!

ในเมื่อมึงอยากเป็นตัวจริง แต่มึงยังไม่กล้าแม้แต่จะบอกรักเขาเนี่ยนะ!!?

เฮ้ยยยยย

ให้มันใจๆหน่อยดิวะ

ถ้าใจมึงกากขนาดนี้ก็เลิกหวังเถอะ

ให้ตายมึงก็ไม่สมหวังหรอก

แต่กูเป็นผู้หญิง

ผู้หญิงแล้วยังไง?

มึงไม่เห็นที่มันตอบกูหรอ

มันรักที่ใจมั้ยวะ

ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก!!

...

เชิญมึงแดกข้าวกับน้ำตาต่อไปเถอะ

กูจะไปรับเพื่อนกูกลับ!!!

กูจะไม่ให้เพื่อนกูอยู่กับอะไรที่มันจอมปลอมแบบนี้อีกแล้ว

มึงกำลังหลอกลวงมัน

สิ่งที่มึงทำอยู่น่ะ มันปลอม!!!!

รู้เอาไว้ด้วย!!!

เฮ้ยโซดาาาา

มึงอย่านะ!!

มึงอย่าทำให้ทุกอย่างพังนะเว้ยยย

เรื่องของกู

กูกำลังขับรถไปรับพะแนง

เชิญมึงหดหัวอยู่แต่ในห้องกระจกนั่นแหละ!!!!

เชี่ยแม่ง!!!!

มึง

ตอนนี้มึงอยู่ไหน

คอนโด

ทำไรอยู่วะ

ดู Netflix

sent a photo.

แหมมมมม

มีป๊อปคอร์นด้วย

บรรยากาศสุดยอดไปเลยเพื่อน

5555555

สาวโสดก็เงี้ย

เอาไรมากมายวะ

ก็จริง 5555

มึงดินเนอร์เสร็จละหรอ

ก็ไม่เชิงอะ

หมายความว่าไงวะ

อยู่ดีๆก็มีศึกชิงนางว่ะ

??

กูออกมาเข้าห้องน้ำ

แล้วรองเท้าคัทชูกัด

แมรี่มันโผล่มาจากไหนไม่รู้

มันอุ้มกูออกมาข้างนอก

ว้าววววว

ได้ไงเนี่ยยย

เกิดอะไรขึ้นวะ

กูก็งง

ตอนนี้มันขับรถพากูไปไหนก็ไม่รู้

อ้าวววว

แล้วเจ้าชายกบน้อยอะ

มันบอกว่าเดี๋ยวเคลียร์ให้

สุดยอดไปเรอะ

โอเค กูปิด netflix ละ

กูเอาป๊อปคอร์นมานั่งดูมึงเล่าเรื่องดีกว่า

5555555

แบบนี้ก็ได้หรอ

ได้ดิ

ฟังเรื่องพวกมึงสนุกกว่าเยอะ

โอ๊ยยย มึงนี่มันขี้เผือกอะ

ที่สุดในรุ่นแล้วค่ะ ความเผือกกูน่ะ

5555555

มึงยอมนั่งน้องบลูเบอร์รี่ของมันละหรอ

กูยัง งงๆอยู่เลย

อยู่ดีๆโดนอุ้มขึ้นรถแล้วมันก็ขับพากูออกไปไหนก็ไม่รู้

มันไม่พูดอะไรกับกูเลย

แต่มันแต่งชุดเหมือนเจ้าชายเลยอะ

อู้วๆๆๆ

ศึกชิงนางจริงๆด้วย

ระหว่างเจ้าชายกบน้อยตัวจริง กับเจ้าชายกบน้อยตัวปลอม

โอ๊ยยยย

มึงไปแต่งนิยายมั้ย

5555555

หน้ามันอมทุกข์ปะ

มากกกกก

เหมือนปวดขี้

555555

แล้วเกมทายใจที่กูให้มึงทดลองกับเจ้าชายกบน้อยเป็นไงมั่ง

ที่ให้เขาเลือกลูกอมน่ะหรอ

อ่าหะ

กูหยิบออกมา 4 เม็ด

เจ้าชายกบน้อยแม่งหยิบไปหมดเลยว่ะ

นั่นนนน

โลภมากชิบหาย

55555

เขาขอเพิ่มด้วยนะ

กูก็เลยให้เขาอีก 2 เม็ด

ใจดีอีกละมึงเนี่ยยย

ตอนนี้เหลือกี่เม็ด

3

ยื่นให้อิแมรี่หน่อย

เผื่อมันจะเลิกอมทุกข์

เค

ยื่นทั้ง 3 เม็ดเลยนะ

เออออ

ให้ยัง

ให้ละ

เป็นงะ

มันหยิบกี่เม็ด

เม็ดเดียว

อุ๊ยยยย

คนรักเดียวใจเดียวอะเนอะ

...

มึง

ว่าา

มันขอกูเพิ่มว่ะ

เอ้าอิแมรี่!!!!!

เกือบดีแล้วอิสัดดดดด

เปล่าๆ

มันขอให้กูแกะป้อน

อ๋อออออ

แล้วไป

สรุปว่าเจ้าชายกบน้อยเป็นคนเจ้าชู้หรอวะ

คิดไม่ถึงเลย

มันก็แค่ทริคทายนิสัยอะนะ

เล่นหยิบไปหมดยังไม่พอ มาขอมึงเพิ่งอีก

แสดงว่าคนคนนี้มันพอไม่เป็นว่ะ

มึงโบกมือบ้ายบายเถอะ

ถ้าคบกันแล้วมันอาจจะมีเล็กมีน้อยก็ได้

ก็จริง

ถึงมันอาจจะไม่ตรงแต่มันก็น่าคิด

อย่างน้อยมันก็สื่อถึงมารยาทได้นะ

ใช่ไง

มันคือจิตวิทยาเว้ยมึง

พฤติกรรมมนุษย์มันสามารถทดสอบได้

อิแมรี่เนี่ย รักเดียวใจเดียวชัวร์

แถมยังขอให้มึงป้อนมันอีก

ว้าวววว

โอ๊ยยยย

55555

ก่อนจะอุ้มกูมันแปะพลาสเตอร์ให้ด้วยอะ

น่ารักเนอะ

5555555

อยากจะทดสอบอะไรมันอีกปะ?

ไม่ล่ะ

กูรู้แล้วว่ามันไม่เจ้าชู้

มึงจำบททดสอบที่กูเคยให้มึงลองได้ปะ

ที่ว่าลองสัมผัสโดนตัวมัน

จำได้ๆ

อะ

ลองเลยค่ะ

ตอนขับรถนี่แหละ

ลองจับแขนมันดู

ถ้าคนไม่ได้คิดอะไรมันจะชักมือออกเพราะรำคาญ

ตอนขับรถมันต้องใช้สมาธิ

แต่ถ้ามันคิดอะไรกับมึง มันจะปล่อยให้มึงจับอยู่แบบนั้นแหละ

อืม

กูลองแป๊บ

จัดไปค่ะ

มึง

sent a photo.

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

อิแมรี่!!!!!

มันจับมือมึงเลยหรอ

กรี๊ดดดดดดดดดด

โอ๊ยยยย

กูนี่แหละที่ต้องชักมือกลับ

ใครจะไปคิดว่ามันจะจับมือกูอะ

หันมายักคิ้วให้กูด้วย

ไม่เกรงใจหน้าบูดๆของตัวเองเลย

555555555

ขอสัมภาษณ์ความรู้สึกหน่อยค่ะ

โดนจับมือแล้วเป็นยังไงบ้างคะ

??

อึดอัด

เอ้าอิพะแนงงงงงง

กูบอกมึงแล้วไง ว่าให้ฟังเสียงหัวใจตัวเอง

มึงจะตอบว่าอึดอัดไม่ได้!!!

ก็หัวใจเต้นแรงจนอึดอัด

กูหายใจไม่ทั่วท้องอะแม่ง

กรี๊ดดดดดดดดดด

เฮ้ออออ

นี่กูหวั่นไหวให้มันจริงๆหรอวะ

เชื่อหัวใจตัวเองค่ะเพื่อน

เอออออ

ก็เชื่ออยู่เนี่ยยยย

หวั่นไหวปะ?

อือออออออ

อย่าถามเยอะ

กูหน้าร้อนหมดแล้ว

5555555555

มึง

กูนอนไม่หลับว่ะ

เป็นไรวะ

ตื่นเต้นเรื่องดินเนอร์พรุ่งนี้หรอ

ไม่อะ

เรื่องนั้นกูเฉยๆมาก

แล้วมึงเป็นไร

มึงงงง

กูรู้สึกแปลกๆว่ะ

ยังไงวะ

มึงเคยเป็นปะ

ความรู้สึกแบบโหวงๆ

รู้สึกหวิวๆท้องเวลาเจอหน้าใครสักคน

เคยนะ

มันคืออาการอะไรวะ

มึงกระวนกระวาย

กระสับกระส่าย นอนไม่ได้

กินอะไรก็ไม่ลง เป็นอิ่มทิพย์?

อือ

ประมาณนั้น

...

ว้าววว

พะแนง

มึงจะมีอาการแบบนี้ตอนเจอใคร

แมรี่

จริงดิ

อือ

มันคือไรวะมึง

กูแบบทรมานว่ะ

นอนไม่ได้เลยอะ

กูกระสับกระส่าย พลิกไปพลิกมาตั้งแต่ 4 ทุ่มละนะ

เป็นเพราะกูฝันว่าได้จูบกับมันหรอวะ

กูถึงลบภาพมันออกจากหัวไม่ได้

กูโคตรอึดอัดเลยว่ะ

...

อึดอัดที่ว่าเป็นยังไงวะ

หงุดหงิด รำคาญ?

เปล่า

มันแบบ

หัวใจเต้นแรงจนอึดอัด

เวลามันมาบ้านกู

กูอยากจะเข้าไปนั่งใกล้ๆมันอะ

แบบ

ตัวมันหอม

กูติดกลิ่นมันหรอวะ

กูอยากให้มันได้กินกับข้าวฝีมือกู

ทั้งๆที่อาหารก็มีเยอะแยะจนเลือกกินไม่ถูก

...

พอมันไม่มากูก็ชะเง้อหน้ามองหามัน

พอมันมาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า

พอมันกลับก็ใจหวิวๆ

อาการแบบนี้มันคืออะไรวะมึง

พะแนง

มึงรู้สึกแบบนี้เวลาคิดถึงเจ้าชายกบน้อยมั้ย?

ไม่นะ

เป็นเฉพาะกับอิแมรี่?

ประมาณนั้น

มึงงงงง

กูเป็นอะไรวะ

จะว่าเกลียดมันก็ไม่ใช่อะ

ถ้าเกลียดกูก็ต้องไม่อยากเจอหน้ามันสิถูกปะ

แต่นี่กูมองหาแต่มันอะ

พะแนง

ฮะ?

มึงตกหลุมรักอิแมรี่แล้วแหละ

มึงว่าไงนะ!!!!?