My Writer | ทฤษฎีจีบคุณนักเขียน
ตอนที่ 16 อ่อนหัดเรื่องความรัก

พะแนง

ฮะ?

มึงตกหลุมรักอิแมรี่แล้วแหละ

มึงว่าไงนะ!!!!?

ไม่จริงอะ

เป็นไปไม่ได้

กูกำลังตกหลุมรักเจ้าชายกบน้อยอยู่นะ

กูจะมาตกหลุมรักแมรี่ไปพร้อมๆกันได้ยังไง

แบบนี้ก็เท่ากับว่ากูหลายใจน่ะสิ!!

พะแนง

กูถามมึงจริงๆนะ

มึงไม่รู้สึกว่าบทพระเอกน่ะมันแอบคล้ายใครบางคนเลยหรอ

...

มึงต้องการจะสื่ออะไร

มึงบอกว่านางเอกเหมือนมึงมากอย่างกับเป็นร่างแยกถูกปะ?

อือ

แล้วพระเอกน่ะ

มึงรู้สึกบ้างมั้ยว่าเหมือนใคร

ก็รู้สึกนะ

แต่กูก็คิดไม่ออกว่ามันเหมือนใคร

มึงลองคิดดีๆพะแนง

ไม่รู้ว่ะ

กูคิดไม่ออก

ผู้ชายที่นิสัยเหมือนพระเอกหรอ

ใครวะ

หัวหน้าห้องปะ?

หรือประธานรุ่น

แต่กูก็ไม่ได้สนิทกับทั้ง 2 คนนั้นนะ

ไม่ค่อยเท่าไหร่ว่ะ

ประธานรุ่นมันสาวเยอะ

ส่วนหัวหน้าห้องก็เด็กเนิร์ดพอๆกับกูนี่แหละ

กูไม่เห็นความอ่อนโยนในตัวใครเลย

เฮ้ออออ

กูหัวจะปวด

งั้น

มึงลองหลับตาคิดถึงพระเอกในเรื่อง

แต่จินตนาการว่าพระเอกน่ะไม่ใช่ผู้ชาย

มึงว่านิสัยคล้ายใคร

มึง

ทำไมกูหลับตาแล้วเห็นเป็นภาพแมรี่วะ

กูต้องหลอนแล้วแน่ๆ

ขนาดคิดถึงพระเอกนิยายยังเป็นหน้ามันเลยอะ

หึหึ

มึงเห็นภาพอิแมรี่

ถูกปะ?

อือ

ทีนี้มึงลองจินตนาการว่าแมรี่กำลังเล่นบทพระเอกซิ

สมมติว่ามึง 2 คนกำลังจะเล่นละครเวทีก็ได้อะ

แต่บังเอิญว่าแมรี่มันได้เล่นเป็นบทพระเอก

และมึงคือนางเอก

มึงว่ามันใช่ปะ?

มึงว่าแมรี่จะรับบทพระเอกเหมือนปะ?

มึงงงงงงงงง

ถ้าตัดเรื่องเพศออกไป

พระเอกเรื่องนี้คือแมรี่ชัดๆ

เป็นงะ

โป๊ะเช๊ะมั้ยมึงว่า

แต่กูไม่เข้าใจว่ามึงให้กูจินตนาการตามทำไม

โอ๊ยอิพะแนงงงงงงงง

เราเคยพูดกันไม่ใช่หรอ ว่าคนที่นั่งข้างมึงในวันปฐมนิเทศคือกูกับอิแมรี่อะ

อือ

แล้วยังไง?

มึงค่อยๆคิดภาพตามกูนะพะแนง

นี่กูใบ้ให้มึงจนกูจะบอกความจริงทุกอย่างละนะ

มึงงงงง

มึงจะบอกอะไรกู

มึงบอกมาตรงๆได้ปะ

มึงก็รู้อะว่ากูโง่

5555555

โอ๊ยยยยยย

ฆ่ากูเถอะพระเจ้า

พะแนง

กูจะใบ้ให้มึงอีกเป็นครั้งสุดท้าย

อ่าหะ

มึงคิดภาพตามกู

โอเค

มึงตอบคำถามกูทีละข้อนะ

อืม

พระเอกกับนางเอกเจอกันครั้งแรกเมื่อไหร่?

วันปฐมนิเทศ

พระเอกกับนางเอกนั่งข้างกัน

เพราะเรียนคณะเดียวกันแต่คนละเอก

อืม

แล้วยังไงต่อ

พระเอกเป็นดาวเด่นปะ?

เป็นนะ

ได้เป็นเดือนคณะ

แถมยังได้เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ด้วย

55555555

ทุกอย่างมันชัดเจนขนาดนี้มึงยังไม่รู้อีกหรออิพะแนง

พระเจ้าลืมเติมความฉลาดให้มึงรึไง

โอ๊ยยยยย

อย่าเพิ่งจิกกู

ตอนนี้กูกำลังฟุ้งซ่าน

เฮ้ออออ

อะๆ งั้นมาต่อ

แล้วอินางเอกของเรื่องเนี่ย เป็นคนเด่นปะ?

ไม่นะ

เป็นเด็กเนิร์ดเลยแหละ

อ่านแต่หนังสือเรียนกับหนังสือนิยาย

แล้วพระเอกมองเห็นนางเอกได้ไง

ทั้งๆที่เป็นเด็กเนิร์ด

อะไรทำให้พระเอกสนใจในตัวนางเอกวะ

อืมม

กูคิดแป๊บ

พระเอกไปดื่มกับเพื่อนที่ร้านเหล้า

อ่าหะ

มันมีภูมิหลังพระเอกปะ

มีๆ

เพราะเรื่องนี้ดำเนินเรื่องด้วยตัวพระเอก

ว้าวววว งั้นมึงเล่าให้ฟังหน่อย

กูจะตั้งใจอ่าน

มึงขี้เกียจอ่านเองสินะ

เยสสสสส

มึงนี่น้าาา

เล่าๆๆๆ

พระเอกเนี่ยเบื่อหน่ายกับความรักมากๆ

เพราะชีวิตพระเอกน่ะ มีแต่สาวมาเกาะแข้งเกาะขา ขอนั่นขอนี่

ด้วยความที่พระเอกเป็นคนที่รวยมากๆ โคตะระรวยเลยเพราะมีพ่อเป็นมหาเศรษฐีจากต่างแดน

ชีวิตที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง มีทุกอย่าง ยกเว้นความรักที่ซื่อสัตย์และจริงใจ

คบกับใครก็โดนนอกใจ หรือไม่ก็เจอคนไม่รู้จักพอ เปย์จนเคยตัว

บางคนพระเอกถึงขั้นซื้อรถให้ มันยังกล้าที่จะนอกใจพระเอก

อืมๆ

แล้วยังไงต่อ

พระเอกเลยตามหาใครสักคนที่จะมาเปลี่ยนชีวิตที่แสนน่าเบื่อ

โชคดีว่าตอนเข้ามหาลัยได้เจอเพื่อนเก่าตอน ม.ปลาย

ก็เลยชวนกันไปร้านเหล้าแล้วนั่งดื่มด้วยกันสนุกสนานตามประสาเพื่อน

จู่ๆก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น

เฮ้ยยย เรื่องอะไรอ่าาา

เพื่อนพระเอกที่เป็นผู้หญิงปากหมา กำลังจะโดนผู้ชายในร้านลวนลาม

เดี๋ยวๆๆๆ

นักเขียนบรรยายเพื่อนพระเอกแบบนั้นหรอ

ใช่ๆ

...

อห.

5555555

ต่อนะ

เพราะพระเอกดื่มเยอะจนเริ่มมึนแล้ว ก็เลยคุมสติตัวเองไม่ค่อยได้ ทำให้มีปากเสียงกับอิผู้ชายที่จะมาลวนลาม

ซึ่งบังเอิญมากกกกก ที่นางเอกไปกินเลี้ยงกับรุ่นพี่ศิษย์เก่าที่เคยเป็นบรรณารักษ์ด้วยกันสมัย ม.ปลาย

นางเอกเห็นท่าไม่ค่อยดี นางก็เลยวิ่งเข้าไปอัปเปอร์คัตเสยปลายคางไอ้ผู้ชายบ้านั่นจนสลบคาที่

นางเอกพูดตบท้ายว่า มึงอย่าคิดที่จะมาลวนลามเพื่อนของกูเด็ดขาด ไม่งั้นมึงไม่ได้ตายดีแน่!!

จุดนี้แหละ

ทำให้พระเอกเหมือนเห็นแสงสว่างในชีวิต

ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันตอนปฐมนิเทศแท้ๆ แต่ดันโดนสาวเนิร์ดเข้ามาปกป้อง เหมือนว่าตัวเองเป็นเพื่อนคนสำคัญ

พระเอกสปาร์คกับนางเอกตั้งแต่วินาทีนั้นแหละ

หลังจากนั้นก็เริ่มตีสนิทกับนางเอก และเพื่อนเก่าตอนม.ปลายของพระเอก ก็สนิทกับนางเอกเพราะเกิดเรื่องนี่แหละ

แต่ระหว่างที่พระเอกเริ่มสนใจนางเอกเรื่อยๆ ก็มีผู้หญิงเก่าๆเข้ามาพัวพันและเกาะแกะไม่เลิก

พะแนงมึงหยุด

หือออ

ไม่ให้กูเล่าต่อหรอ

มึงไม่รู้สึกอะไรหน่อยหรอ

รู้สึกอะไรวะ

ไม่รู้สึกว่ามึงกำลังเล่าเรื่องของตัวเองหน่อยหรอ?

ขนาดตอนที่พูดถึงเพื่อนปากหมา กูยังสะดุ้ง

55555555

เออว่ะ

จะว่าไปมันก็คล้ายจุดเริ่มต้นของพวกเราอยู่นะเนี่ย

มึงงงงงง

มันไม่คล้าย

แต่นี่มันเรื่องของพวกเรา!!!!

...

กูเริ่มรู้สึกแล้วว่ะ

ว่าเรื่องนี้มันเหมือนกูจนแทบจะเป็นชีวิตกูแล้วอะ

มึงเพิ่งรู้สึก?

...

นี่มันอะไรกันวะ

หรือว่า...

คนที่เขียนเรื่องนี้จะเป็น 1 ในพวกเรา

ยังไงอีก

เดาอีกๆๆๆๆ

คนคนนั้น

คือแมรี่หรอวะ

ว้าววววววววววววววว

ในที่สุดดดดด

แมรี่คือเจ้าชายกบน้อยหรอวะ!!!!!

ถ้ามึงไม่รู้กูจะเอาหมอนอุดจมูกตัวเองจริงๆละนะพะแนง

มึงงงงงงงง

ที่มึงพยายามจะบอกกู

คือแมรี่เป็นเจ้าชายกบน้อยหรอวะมึง

มึงตอบกูสิ!!!!

กูไม่ตอบมึงตรงๆหรอก

เพราะหน้าที่ในการหาคำตอบมันคือมึงค่ะ

เอ้าอิโซดาาาาาา

มึงจะเทกูแบบนี้ไม่ได้นะ

กูไม่ได้เทค่ะเพื่อน

แต่มึงต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง

มึงอ่านนิยายมาเป็นร้อยเรื่อง มันต้องมีสักเรื่องแหละที่พล็อตเรื่องมันบังเอิญตรงกับชีวิตมึง

ไม่ตรงเป๊ะๆก็มีส่วนคล้ายไม่มากก็น้อย

แต่เรื่องนี้มันเป๊ะทุกอย่างเลยพะแนง

แต่มึงกลับไม่เอะใจในส่วนนี้เลยอะ

มึงงงงง

ก็ตอนแรกกูไม่ได้ตั้งใจอ่านขนาดนั้นด้วยซ้ำ

เพราะกูไม่ชอบอ่านผ่านจอมึงก็รู้

กูก็อ่านผ่านๆอะ

อ่านแบบไม่ได้คิดตามอะไรมากมาย แค่อยากรู้ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไง

จะยิงกันเมื่อไหร่ นี่คือสิ่งที่กูคิดตอนอ่านเรื่องนี้

แต่พอยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ กูยิ่งรู้สึกว่านางเอกนิสัยคล้ายกู

และส่วนใหญ่มันก็เป็นการเล่าเรื่องของพระเอกอะ

ว่าพระเอกมีภูมิหลังยังไง เคยเจ็บปวดกับความรักมาขนาดไหนถึงได้กลายเป็นคนที่เบื่อหน่ายความรักได้

นี่คือสิ่งที่กูรับรู้

อืม

แล้วตอนนี้มึงคิดว่า แมรี่มันคือเจ้าชายกบน้อยกี่เปอร์เซ็น

กูเชื่อ 90% ละตอนนี้

อีก 10% อะ

กูไม่เชื่อว่านางเอกคือกู

เอ้าาาาา

ไมวะ

นางเอกมันโง่เกินไปอะที่ไม่รู้ว่าพระเอกรักนางแค่ไหน

นี่แหละมึงค่ะ

โปรดรู้ตัวด้วย

ว่ามึงโง่ขนาดนั้นเลยอิพะแนง

...

555555

กว่ามึงจะฉลาดได้ขนาดนี้ กูเครียดแทบตายอิพะแนงเอ๊ยยยยยย

แมรี่มันรักกูหรอวะ

กูไม่อยากจะเชื่อเลย

แมรี่คือเจ้าชายกบน้อยหรอวะ

เรื่องนี้กูอึ้งเข้าไปใหญ่

กูไม่อยากจะเชื่อจริงๆอะโซดา

กูไม่ได้จะให้มึงเชื่อ 100% หรอกนะว่าเจ้าชายกบน้อยคืออิแมรี่

พรุ่งนี้มึงจะได้รู้แล้วหนิ

มึงก็รอไปหาคำตอบด้วยตัวเองแล้วกัน

ไปแบบคนไม่รู้นี่แหละ

แล้วมึงจะได้รู้ทุกอย่าง

แล้วถ้าเจ้าชายกบน้อยไม่ใช่แมรี่ล่ะ

เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็รู้

แต่ที่แน่ๆ

ตอนนี้มึงรู้ใจตัวเองแล้วใช่มั้ยว่ามึงรู้สึกยังไงกับมัน

...

กูยังไม่มั่นใจว่ะ

กูจะไม่พยายามบีบบังคับมึงให้เชื่อกูนะพะแนง

สิ่งที่มึงต้องเชื่อ คือหัวใจตัวเอง

มึงต้องฟังเสียงหัวใจตัวเอง

ให้อาการทุกอย่างมันฟ้องตัวมึงเอง

แล้วมึงจะรู้คำตอบ

มึงมันอ่อนหัดเรื่องความรัก มึงต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป

เหมือนเด็กหัดเดินใหม่

และกูจะอยู่เคียงข้างมึงทุกช่วงเวลาเลยพะแนง

ไม่ว่าจะตอนมึงหัดเดิน หรือจะตอนที่มึงล้ม

หรือแม้แต่ตอนที่มึงสุขสมหวังแล้ว

ขอบคุณนะมึง

ตอนนี้มึงควรไปนอน

พักผ่อนให้เพียงพอ

เตรียมตัวที่จะได้เจอคนที่อยู่เบื้องหลังงานเขียนเรื่องนี้

อืม

กูเข้าใจแล้ว

กูขอบคุณมึงมากนะ

กูต้องการปรึกษามึงเพื่อที่กูจะได้คำตอบ

แต่ตอนนี้กูดันได้คำถามมาเพิ่มเยอะแยะเต็มไปหมด

มึงคิดว่ากูจะนอนหลับปะ

555555555555

ช่วยไม่ได้

กูอยากให้มึงคิดเองนี่หว่า

นี่มันเรื่องหัวใจของมึงนะ

มึงจะให้คนอื่นหาคำตอบให้ได้ยังไง

มึงนี่มันใจร้ายโคตรๆเลยอะ

55555555

โทรไปถามอิแมรี่ซะสิ ถ้ามึงอยากรู้คำตอบตอนนี้

เคลียร์ชัดทุกปัญหา

ถามเจ้าตัวให้มันจบๆไปเลยดิ

มึงจะบ้าเรอะ!!!!

กูรอพรุ่งนี้แล้วกัน

ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นใจขนาดนี้ แสดงว่ามันถึงเวลาที่กูต้องไปหาคำตอบด้วยตัวเองแล้ว

ถูกต้องค่ะเพื่อน

สำหรับคืนนี้ นอนนะคะ

โอเคมึง

ยังไงก็ขอบคุณนะ

อะหะ

รักนะจ๊ะ

มึงอย่าพูดแบบนี้

มันทำให้กูคิดถึงแมรี่

....

โถอิพะแนงงงงงงงง

555555555

มายังมึงงง

กูแวะซื้อลูกอมอยู่

อ๋อ

รีบมานะๆ

เออออ

กูซื้อไปให้มึงนี่แหละ

ซื้อมาทำไมวะ

มึงเคยเล่นเกมจิตวิทยาความรักปะ

ไม่อะ

อืม

มันคือเกมทายใจ ว่าคนคนนั้นจะเจ้าชู้รึเปล่า

จริงดิ

ทำไงวะ

ให้มึงลองยื่นลูกอมให้คนที่ต้องการทายใจ 4 เม็ด

แล้วดูว่าเขาจะหยิบลูกอมจากมือมึงกี่เม็ด

ถ้าเขาหยิบ 1 เม็ด = เขาเป็นคนรักเดียวใจเดียว มั่นคงต่อความรัก

ถ้าเขาหยิบ 2 เม็ด = แสดงว่าเป็นคนโลเล ช่างเลือก ถ้ามีคนโปรไฟล์ดีเข้ามาพร้อมกัน 2 คน อาจจะลังเลว่าจะเลือกใครดี หรืออาจจะเลือกทั้ง 2 คนแบบสับรางเอาก็ได้

ถ้าเขาหยิบ 3 เม็ด = เขาเป็นคนมีเสน่ห์ ใครๆก็ตกหลุมรัก และเขาจะรับทุกคนไว้พิจารณา ไม่ปฏิเสธใครด้วย อิพ่อพระในขุมนรก

555555

มึงก็ช่างเปรียบ

55555

และถ้าเขาหยิบ 4 เม็ด หรือมีเท่าไหร่ก็เอาหมด = เขาเป็นคนขี้เบื่อ และเจ้าชู้ พร้อมที่จะหาใหม่ได้ทุกเมื่อ แม้แต่ตอนที่มีแฟนอยู่แล้ว

มันจะใช้ได้ผลจริงๆปะ

มึงต้องลองนะพะแนง

แล้วถ้ากูยื่นให้มึง มึงจะหยิบกี่เม็ด

ไม่น่าถามนะคะ

คนอย่างกูน่ะต้องหยิบหมดห่อ

เชิญมึงไปเจอกับอิผู้ชาย 3 เม็ดในขุมนรกเลยอิโซดา

55555555555

เอาไว้เล่นสนุกๆนะ

อย่าไปซีเรียสขนาดนั้น

มันอาจจะตรงหรือไม่ตรงก็ได้

โอเคมึง

มึงอยากได้ไรเพิ่มปะ?

ไม่ล่ะ

แค่มึงรีบๆมาก็พอ

เคๆ

มึง

ว่า?

ถ้าเจ้าชายกบน้อยคือแมรี่จริงๆกูจะทำตัวยังไงดีวะ

มึงต้องการแบบไหนล่ะพะแนง

ไม่รู้ว่ะ

กูยังอึ้งอยู่เลย

กูไม่อยากจะเชื่ออะ

แม้แต่ตอนนี้มันยังตีเนียนทำเป็นมาตื่นเต้นกับกูเลยอะ

ใครจะไปเอะใจวะ

มีแต่มึงนั่นแหละค่ะที่ไม่เอะใจ

...

555555

กูโง่มากสินะ

ไม่หรอก

มึงก็แค่ไม่เคยมีความรัก

มึงก็เลยคิดไม่ถึงว่าคนเพอร์เฟคแบบมันจะมาสนใจในตัวมึง

อือ

อันนี้ก็ถูกของมึง

กูไม่เคยสนใจความรักมาก่อนจริงๆนั่นแหละ

แต่มันก็เพราะแมรี่มันไม่ยอมพูดตรงๆกับกูมั้ยอะ

จะให้กูเชื่อได้ไง

โทษกูฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ปะ

ที่มึงพูดก็ถูก

แล้วถ้าบังเอิญว่าวันนี้มันเลือกที่จะไม่บอกความจริงกูอีกล่ะ

กูควรทำยังไงอะ

กูก็มีลางสังหรณ์บางอย่างว่ะ

มึงว่ามันจะกล้าสารภาพความจริงปะ

ไม่รู้ว่ะ

แต่กูมองไม่เห็นโอกาสที่มันจะมาสารภาพความจริงกับกูเลย

กูต้องเตรียมแผนสำรองแก้เก้อปะ

ก็ดีนะ 5555

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกูจะลองตามน้ำดูละกัน

อันดับแรกคือกูจะเชื่อว่าคนที่กูกำลังจะได้ไปร่วมดินเนอร์คือเจ้าชายกบน้อยตัวจริง

ไม่ว่าคนคนนั้นจะคือแมรี่หรือไม่ก็ตาม

เอ้าาา ทำไมวะ

เจ้าชายกบน้อย ก็เหมือนคนในภาพฝันว่ะ

เขามีสิทธิ์เป็นใครก็ได้

กูก็จะเชื่อว่าเขาเป็นเจ้าชายกบน้อยที่เขียนนิยายเรื่องหนึ่งให้กูอ่าน

และบังเอิญว่าพล็อตเรื่องมันตรงกับชีวิตกู

แต่ถ้าคนคนนั้นคือแมรี่จริงๆ

กูจะฟังเสียงหัวใจตัวเอง

และจะไม่ปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อมัน

เยี่ยมมากเพื่อนรักกก

เดี๋ยวกูเข้าไปละ

ไว้คุยกันที่นั่น

โอเคมึง

พะแนง

ข้าวญี่ปุ่นไม่มีอะ

เอาน้ำผึ้งมะนาวแทนได้มั้ย

sent a photo.

ได้ๆ

เรากินได้หมด

แมรี่ขอดื่มได้มั้ย

ขับรถไม่ควรดื่มนะแมรี่

แค่กระป๋องเดียว

ไม่เมาหรอก

งั้นเราเอากระป๋องนึงละกัน

...

พะแนงดื่มด้วยหรอ

เด็กเนิร์ดแบบเราดื่มไม่ได้หรอ?

ได้สิ

คนละกระป๋องนะ

ได้ค่ะ

เอาอะไรเพิ่มไหม

ปลาเส้น

กับขนมขบเคี้ยว

แมรี่เลือกมาเลย

เรากินได้หมด

ได้เลย

เดี๋ยวแมรี่ซื้อแอลกอฮอล์ไปล้างแผลให้ด้วยนะ

ขอโทษที่ไม่ได้หารองเท้ามาให้เปลี่ยนนะ

ไม่เป็นไร

ไม่ใช่ความผิดแมรี่สักหน่อย

เราไม่เคยใส่ส้นสูงแบบนี้ด้วยล่ะมั้ง

เจ็บมากมั้ย

แค่นี้เอง

รีบซื้อได้แล้วว

คนมามุงดูรถแมรี่เต็มเลยเนี่ย

โอเคค่ะๆ

เดี๋ยวแมรี่รีบไปนะ

อืม ^^