"เอ่อ...น้องกิ๊บคะ พี่จะจบ ม.3 แล้ว พี่เลยมีเรื่องจะบอก"
สาวสวยคนหนึ่งยืนกำกระโปรงนักเรียนสีกรมท่าแน่น มืออีกข้างจับปลายผมม้วนไปมาด้วยท่าทีที่เขินอาย จนรุ่นน้องคอซองมองเธอด้วยความงุนงง
"อะไรเหรอคะพี่ฝัน"
"คือ...พี่ชอบน้องกิ๊บค่ะ!! ชอบมานานแล้วด้วย เราลองมาคบกันดูไหมคะ"
สาวสวยรุ่นพี่กลั้นใจสารภาพรักออกไปแบบซึ่ง ๆ หน้า จนรุ่นน้องถึงกับหน้าเหวอ
"ฮะ!!? พี่ฝัน! พี่คิดแบบนี้กับหนูมาตลอดเลยเหรอคะ!?"
"อะ...อืม"
"พะ...พี่ฝันคะ คือ...หนูไม่ได้ชอบผู้หญิง แล้วหนูก็มีแฟนแล้วด้วย"
"ฮะ!!? เมื่อไหร่อะ!?"
"เมื่อวานค่ะ ขอตัวนะคะ"
เพล้ง!!!
<ม.4>
"พี่เชอร์รี่คะ...หนูชอบพี่"
"เอ่อ...พี่มีธุระกับที่บ้าน พี่ขอตัวนะคะ"
เพล้ง!!!
<ม.5>
"น้องวายคะ...เป็นแฟนกันนะ!"
"พี่ฝัน!! หนูไม่ใช่เลสเบี้ยนนะ!!"
เพล้ง!!!!!
"โอ๊ย!!! อิหยังวะ!? มันอะไรนักหนาวะเนี่ย!!!!"
<ม.6>
"เอ่อ...เราชอบแกนะ เราแอบชอบแกตั้งแต่ที่เราไปค่ายดนตรีด้วยกัน...นี่แหละความในใจที่อยากจะบอกแก แกก็คิดแบบนี้กับเราใช่ไหม...เรามา...คบกันนะ"
"ขอโทษนะ...เราคิดกับแกแค่เพื่อนน่ะ"
เพล้ง!!!!! เพล้ง!!! เพล้ง!!!!!!
'เหอะ!! เป็นการสารภาพรักปิดฉาก ม.6 เทอมสุดท้ายได้ห่วยแตกที่สุด!! แง…!!! ถ้าพระเจ้าฟังอยู่ ช่วยตอบอีเมลที่หนูส่งไปที ทำไมหนูถึงไม่สมหวังสักที แง!!!'
'ฝัน หรือ ทอฝัน มิ่งเมืองเหนือ' สาวสวยตัวเล็ก ดีกรีนักร้องประจำโรงเรียน ที่อกหักจากการสารภาพรักติดต่อกัน 4 ปีซ้อน จนได้ฉายาจากเพื่อนสนิทว่า 'แห้ว' แม้เธอจะมีหนุ่ม ๆ เข้ามาขายขนมจีบมากมายนับไม่ถ้วน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ทอฝันหวั่นไหวแม้แต่น้อย แต่สาเหตุที่ทำให้เธอผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนได้ฉายาพาดหัวมาแบบนั้นก็เพราะว่าเธอชอบผู้หญิงด้วยกันเองน่ะสิ...
'เฮ้อ...ชีวิตสาวสวยอย่างฉัน...ทำไมไม่เคยสมหวังกับความรักสักทีนะ หรือประชากรเลสเบี้ยนบนโลกนี้มันมีอยู่น้อยนิดจนฉันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร แต่ฉันก็ยังคงศรัทธาในความรัก และยังหวังว่าสักวันฉันจะสมหวังกับใครเขาบ้าง…คอยดูเถอะ เข้ามหา'ลัยเมื่อไหร่ ฉันมีแฟนแน่นอน สวรรค์อาจจะรอให้ฉันเจอคนที่ใช่ทีเดียวเลยก็ได้ คิกคิก'
"แห้ว!! วันนี้ไปฉลองสอบเสร็จกัน!!"
"ฉลองกับผีอะไรล่ะนนนี่!! ฉันอกหักอีกแล้วเนี่ย!! ฮือ ๆ"
'นน หรือ นนนที' ที่ทอฝันเรียกว่า นนนี่ หนุ่มหล่อหน้าใส เพื่อนรักคนดี คนเดียวตลอดกาลตั้งแต่สมัยอนุบาล ที่คอยปลอบคอยด่าเพื่อนรักอย่างทอฝันมาตลอดแต่ก็ไม่เคยหลาบเคยจำเรื่องความรักเสียที
"โอ๊ย!! แห้ว! ไปเถอะ แกอกหักมา 4 ปีซ้อนแล้วนะเว้ย! ช่างแม่งบ้างดิวะ ถ้าไม่ไปคืนนี้แล้วจะเสียใจ"
"มันช่างแม่งได้ที่ไหนอะ ฮือ ๆ อิหยังวะ!! ฉันยังสวยไม่พอเหรอ จะหันมามองฉันสักนิดไม่ได้ไง!!?" สาวสวยบ่นออกมาไม่หยุดในขณะที่ใช้คางเกยที่โต๊ะเขียนหนังสือหลังห้องเรียนที่คนอื่น ๆ ทยอยกลับกันบ้างแล้ว บ้างก็ยังเขียนเสื้อและกล่าวอำลากัน บ้างก็กอดคอร้องห่มร้องไห้เพราะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้มาเจอกันในฐานะนักเรียนชั้น ม.6
"ไม่ใช่แกไม่สวย แต่แกเตี้ยจนโดนมองข้ามมากกว่า"
"ฮือ...เจ็บปวดกว่าอกหักก็เจอเรียกว่าเตี้ยนี่แหละ!!"
"แห้ว!! ฉันจะชวนแกเป็นครั้งสุดท้าย! จะไปไม่ไป!?"
"ไม่!!"
"เออแล้วแต่!! งั้นฉันไปดูเรดเปเปอร์กับผู้ก็ได้วะ เป็นผีเฝ้าห้องไปแล้วกัน!!"
"เฮ้ย!!! อะไรนะ!!? ไปดูอะไรนะ!!!?"
เมื่อได้ยินชื่อ 'เรดเปเปอร์' ทอฝันถึงกับหูผึ่งแล้วลุกขึ้นพรวดทันที
"ไม่บอก! ไปละ" เมื่อพูดจบนนนทีก็สะบัดหน้าเดินออกมาทันที ก่อนจะถูกทอฝันกระโดดขี่หลังจนเซถลาไปข้างหน้าโชคดีนักที่ไม่หน้าคะมำไปทั้งคู่
"โอ๊ยแห้ว!! ลงไป!!"
"นนนี่!! บอกมานะ ไปดูอะไรนะ!!?"
"ลงจากหลังฉันเดี๋ยวนี้!!"
"ไม่!! จนกว่าจะบอกฉัน!"
"โอ๊ย!! เรดเปเปอร์!! พอใจยัง!?"
"เฮ้ย!!! อ๊าย!!!" เมื่อได้ยินชื่ออีกครั้งทอฝันก็ก้มลงกรีดร้องออกมาทันที จนนนนทีถึงกับรีบปิดหูตัวเองและสะบัดตัวแต่สาวสวยก็เกาะเป็นปลิงไม่หลุดออกง่าย ๆ
"แห้ว!!!! หูจะแตก!!!"
"ไป ๆ ๆ ฉันไปด้วยนะนนนี่"
"ไม่เว้ย!! หมดสิทธิ์แล้ว ตอนชวนแล้วปฏิเสธ ตอนนี้อย่าหวัง"
"นนนี่จ๋า...เค้าไปด้วยน้า น้า...สุดหล่อ"
"ไม่!!!"
"ฮือ ๆ น้า...เค้าอยากไปดูพี่คีตาอ่า นะ ๆ ๆ"
"เหอะ!! ไม่เว้ย!! ไม่ก็คือไม่ แห้ว! ลงสักทีเถอะหนักโว้ย!!!"
"ฉันตัวเล็กนิดเดียว เบาจะตาย ไม่หนักหรอก คิกคิก ฉันจะไม่ลงจนกว่าแกจะยอมให้ฉันไปด้วย"
"ฉันก็จะไม่ให้แกไปด้วยจนกว่าแกจะลงจากหลังฉัน อิปลิง อิหนวดปลาหมึก!!"
"พี่นนนี่ขา...นนนี่สุดหล่อ...ถ้าไม่ยอมน้องฝันจะหมุดซอกคอพี่แล้วนะคะ"
"แห้ว!!! อย่านะ!! เออ ๆ ไปก็ไป งั้นไปกันสองคน ฉันไม่ชวนใคร โอเคไหม"
"อ๊าย!! น่ารักที่สุดเลย ขอหอมแก้มที" ทอฝันพูดพร้อมกับคล้องใบหน้านนนทีมาหอมแก้มฟอดใหญ่ จนเจ้าตัวถึงกับขนลุกซู่
"โอ๊ยฝัน!! แกก็ชอบแกล้งนนมัน นี่ถ้าแกไม่ใช่เบี้ยนกับเกย์นะ ฉันคงคิดว่าพวกแกสองคนเป็นแฟนกันแล้วนะเนี่ย"
หญิงสาวหนึ่งในกลุ่มนักเรียนที่ยังอยู่ในห้องเอ่ยแซวทั้งสองที่สนิทสนมกันราวกับคนรัก นนนทีจึงเบ้ปากกลอกตามองบนกลับไป
"อย่าไปพูดว่าฉันเป็นเกย์ให้ใครได้ยินนะหัวหน้า เสียภาพพจน์หมด"
"ฮ่า ๆ ไม่มีใครรู้หรอกน่า เขาลือกันทั้งโรงเรียนแล้วว่าพวกแกสองคนเป็นแฟนกันน่ะ"
"โอ๊ย!! ฉันต้องไปตามแก้ข่าวตลอด อยู่กับมัน ผู้ไม่เข้าหาฉันเลย แล้วถ้าฉันได้เป็นแฟนกับมันนะ ฉันคงเหมือนตกนรก!!"
"พี่นนนี่ขา...อย่าพูดแบบนั้นนะคะ ไม่เอาไม่พูด จุ๊ ๆ"
"แห้ว!! ฉันขนลุก แล้วลงจากหลังฉันสักที!! หนักโว้ย!!"
"ไม่หนักค่ะ วันนี้พี่นนนี่ต้องแบกน้องฝันกลับหอ"
"แห้ว!!! อิผี!!"
"ฮ่า ๆ โอ๊ย...วันไหนไม่ได้ยินพวกแกเถียงกัน คงไม่ใช่ห้อง ม.6/1 ล่ะนะ โชคดีนะพวกแกสองคน ไม่ได้เจอพวกแกคงเหงาแย่"
"โชคดีนะเมย์ ขอบคุณที่เป็นหัวหน้าห้องที่ดีมาตลอดนะ ถ้ามีโอกาสไว้นัดเจอกัน ยินดีกับคณะในฝันด้วย ฉันมันคนมีกรรมที่มีมันตามติดชีวิตไปจนถึงมหา'ลัยเลย เฮ้อ..."
"ฮ่า ๆ ก็พวกแกชอบอะไรเหมือน ๆ กันนี่ มีความฝันเหมือนกัน สอบติดที่เดียวกัน แถมยังอยู่บ้านข้างกันอีก อย่างกับเนื้อคู่แน่ะ ยังไงก็กลับกันดี ๆ นะ ถ้าจะไปต่อวันนี้ก็อย่าเมามากล่ะฝัน เดี๋ยวลำบากคนไม่ดื่มอย่างนนเข้า"
"โอ๊ย ฉันไม่ดื่มหรอกน่าหัวหน้า ฉันกลัวนนนี่จะเป็นห่วงน่ะ แค่เป็นรูมเมทกันมันก็กลัวฉันปล้ำจะแย่แล้ว"
"ฮ่า ๆ พอ ๆ เลิกแกล้งนนได้แล้ว ไม่ดื่มแน่นะ"
"แน่นอน ล้านเปอร์!!"
"แห้ว!!! ไหนบอกจะไม่ดื่มไง!!? นี่ฉันลุกไปเข้าห้องน้ำแค่นี้กินหมดไปเป็นขวดเลยเหรอวะ!!?"
นนนทีบ่นเพื่อนรักเสียงแข็งเมื่อกลับมาจากห้องน้ำแล้วเห็นขวดเบียร์เปล่าตั้งอยู่บนโต๊ะ ซึ่งจะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากทอฝัน ที่นั่งยิ้ม ดวงตาหวานเยิ้ม และแก้มแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ นนนทีถึงกับยืนค้ำเอวถอนหายใจด้วยความเอือมระอา
"น่านะ...ย้อมใจอะ ฉันไม่ทำอะไรแกหรอกน่า"
"เออรู้! แต่ฉันต้องแบกแกกลับหออีกแล้วเหรอวะ!?"
"ฮือ ๆ ขอวันเดียวนะ ฮึก ๆ"
"โอ๊ยแห้ว! มานี่มา"
เมื่อจู่ ๆ ทอฝันก็ร้องไห้ออกมา นนนทีจึงดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้ พร้อมกับตบหลังปลอบโยนเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง
"กรี๊ด!!!! เรดเปเปอร์!!!"
เมื่อบรรดาสาว ๆ ในร้านส่งเสียงกรี๊ดออกมา ทอฝันถึงกับลุกขึ้นพรวดแล้วดวงตาเป็นประกายทันทีราวกับไม่ได้ผ่านเรื่องราวทุกข์ใจมาก่อน เธอวิ่งไปที่หน้าเวทีเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับนักดนตรีที่เธอชื่นชอบมานาน ซึ่ง เรดเปเปอร์ ที่ว่านั้นคือ วงดนตรีร็อคหญิงล้วนชื่อดังจากมหาวิทยาลัยที่ทอฝันและนนนทีสอบเข้าได้แบบฉลุย
หนึ่งในสมาชิกวงที่ทอฝันเป็นแฟนคลับถึงขั้นที่เรียกว่าคลั่งไคล้ คือ สาวสวยมือกีตาร์โซโล่ ที่ไม่ว่าจะแสดงอากัปกิริยาออกมาอย่างไร เธอก็แทบจะละลายกองลงไปกับพื้น ด้วยมาดหน้านิ่งกับสายตาที่กระชากใจ จนนนนทีก็แอบสงสัย ว่าท่าทีที่ดูหยิ่งแบบนั้นมันกระชากใจตรงไหนกัน
"เฮ้อ...แห้วเอ๊ย...เห็นผู้หญิงหน่อยก็ลืมความเศร้าเลยนะ"
นนนทีส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาอีกครั้งเมื่อเห็นทอฝันวิ่งไปยืนที่หน้าเวที ที่ยกสูงเพียงแค่หน้าแข้งเท่านั้น จนแทบจะกอดมือกีตาร์สาวสวยได้อยู่แล้ว แต่ก็ดูทีท่าว่าจะเขินจนไม่กล้าทำแบบนั้น ก่อนเขาจะหยิบโทรศัพท์ออกมาบันทึกวิดีโอเอาไว้ให้เพื่อนรักดูตอนสร่างเมา เผื่อจะได้ไม่ต้องนอนร้องไห้กับการผิดหวังอีก
"เพลงสุดท้ายของค่ำคืนนี้ โมเชื่อว่าทุกคนคงเคยมีบาดแผลเรื่องความรักกันมาก่อน บ้างก็ทุ่มเทแต่เขาทุ่มทิ้ง บ้างก็โดนนอกใจ บ้างก็เป็นได้แค่ตัวสำรอง ไม่เป็นไรนะคะทุกคน ทุกบาดแผล เรดเปเปอร์จะช่วยเยียวยาด้วยเสียงเพลงเอง...แต่สำหรับใครที่ถูกกีดกัน ขอให้มาร้องเพลงนี้ไปพร้อม ๆ กับโมนะคะ เพลงนี้มีชื่อว่า...ฉันเข้าใจดี"
"กรี๊ด!!!!"
"ฮิ้ว!!!"
"อ๊าย!!!"
"แม้ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน….รักที่มันจบไปแต่ว่าหัวใจยังเต้นอยู่ เพราะว่าจำใจลากับเหตุผลที่เราก็รู้ ว่าความรักเรา...มันกินไม่ได้~"
เสียงสาวหล่อนักร้องนำร้องเพลงประสานควบคู่กับเหล่าแฟนคลับที่ยืนออกันอยู่หน้าเวที รวมถึงทอฝันที่ส่งเสียงร้องออกมาอย่างเอาเป็นเอาตายทั้งน้ำตาเพราะฤทธิ์แอลกกอฮอล์บวกกับเพลงอกหักที่เศร้าเกินคำบรรยาย จนคนที่ประสบพบเจอกับเหตุการณ์เดียวกันต่างร้องไห้ออกมา
"รักที่โดนกีดกัน...อย่างไรก็ต้องจำนน จะฝืนสักเท่าไหร่...ก็เป็นไปไม่ได้…"
"กรี๊ด!! เรดเปเปอร์!! เอาอีก ๆ ๆ ๆ" เมื่อเสียงเครื่องดนตรีเริ่มเบาลง เสียงกรีดร้องเรียกขอก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือ ทว่า...
ตุ๊บ!!!!
เมื่อไมค์ลอยส่วนตัวที่หลุดจากมือนักร้องนำตกกระทบกับพื้นจนเสียงสะท้อนก้องไปทั่วทั้งร้าน ทำให้ทุกอย่างหยุดชะงักราวกับกดสต็อป พร้อมกับที่ทุกคนในบริเวณนั้นรวมถึงนักดนตรียืนอ้าปากค้าง เมื่อเห็นสาวสวยแฟนคลับคนหนึ่ง คว้าคอเสื้อของมือกีตาร์โซโล่ดึงลงมาประกบริมฝีปากเข้าด้วยกันแบบแนบแน่น ซึ่งแม้แต่เจ้าตัวก็ถึงกับดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ
"แห้ว...แกทำอะไรของแก!!!!!"
