เคยสังเกตไหมว่า
เวลาที่คนอื่นนำปัญหาอะไรก็ตามมาปรึกษา เรามักจะให้ความช่วยเหลือ หรือให้คำปรึกษาได้เสมอ ราวกับว่าคุณคือผู้เชี่ยวชาญในด้านนั้น ๆ
บางครั้ง คุณดูเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรักเสียอย่างนั้น
บางครั้ง คุณดูเป็นผู้รอบรู้ ที่สามารถวิเคราะห์ และแก้ไขจัดการได้เสมอ ๆ
แต่พอปัญหาเหล่านั้นเกิดขึ้นกับคุณ มันกลับกลายเป็นว่า ทุกอย่างมันดูมืดบอดไปหมด จะมองไปทางไหนก็มืดแปดด้าน ไม่ต่างกับโดนปิดตา
คงจะเหมือนกับตอนที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้าตาของคุณจนทำให้รู้สึกเคือง เราไม่สามารถเอามันออกได้ด้วยตัวเอง ไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร มันอาจจะเป็นขนตาก็ได้ เราจึงต้องอาศัยผู้อื่นเอาออกให้ หรือให้ผู้อื่นคอยช่วยเหลือ น้อยนักที่เราจะสามารถนำออกได้ด้วยตัวเอง
ก็เพราะ “ปัญหา” นั้น มันไม่ได้เกิดกับเรานั่นเอง คุณจึงคอยให้คำปรึกษาผู้อื่นได้ หากมองในมุมมองคนนอก ปัญหาเหล่านั้นที่ผู้อื่นเผชิญมันดูเล็กนิดเดียวจริง ๆ
กลับกัน หากมันเกิดขึ้นกับตัวเอง แม้ขนตาเส้นบาง ๆ มันก็ดูเป็นปัญหาร้ายแรงได้ เพราะมันจะทำให้คุณเคืองตาอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะนำมันออก
เพราะฉะนั้น อย่าตัดสินปัญหาของใครว่าเล็กนิดเดียว อย่าบอกว่ามันเป็นเรื่องแค่นี้เลย มันอาจจะเล็กสำหรับคุณ แต่มันอาจจะเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสสำหรับเขาก็ได้
หรือบางครั้งถ้าคุณรู้สึกว่าปัญหาที่คุณกำลังเผชิญ มันดูมืดบอดจนหาทางออกไม่ได้ ลองขอคำปรึกษา หรือคำแนะนำจากผู้อื่นดูไหม เขาอาจจะช่วยแนะนำคุณ จนนำไปสู่การหาทางออกที่ดีกว่าที่คุณคาดไว้เสียอีก
บันทึกหลังกำแพง
- นิลธารา -
