"เธออยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม?" ขวดแก้วเอ่ยถาม ขณะที่ลิฟต์กำลังเคลื่อนลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นสาวสวยอีกคนกะพริบตาปริบ ๆ ตัวแข็งทื่อราวกับว่ากลัวลิฟต์อย่างไรอย่างนั้น
"เรากินอะไรก็ได้ แล้วเราก็ไม่ค่อยหิวด้วย แต่อยากออกไปข้างนอกกับเธอ"
"เธอเคยออกไปข้างนอกไหม"
"ไม่เลย แค่เคยเห็นน่ะ"
"ปะ...จะพาไปดูโลกภายนอกนะ"
ติ๊ง!
เมื่อประตูลิฟต์จะเปิดออก ขวดแก้วจึงเดินนำออกไปก่อน โดยมีสาวสวยอีกคนเร่งฝีเท้าตามเธอมาติด ๆ ทันทีที่ก้าวออกมาข้างนอกคอนโดมิเนียม บู้บี้ถึงกับอ้าปากค้างตกตะลึงกับสิ่งอยู่ตรงหน้าราวกับเด็กที่ได้มาเที่ยวสวนสนุกเป็นครั้งแรก ทำเอาขวดแก้วถึงกับหลุดขำพรืด
"ฮ่า ๆ เธอเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย เดี๋ยววันนี้พาเดินไปกินใกล้ ๆ ก่อนแล้วกัน ไว้ชินเมื่อไหร่เราค่อยไปไกล ๆ นะ"
"อะ...อืม" บู้บี้ตอบด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น ขวดแก้วจึงอมยิ้มมองเธอก่อนจะเดินนำไป สาวสวยต่างดาวจึงรีบคว้าหมับที่มือของเธอทันที
"อะไร!?"
"จับมือเธอได้ไหม เราไม่ชิน เราไม่เคยออกมาข้างนอกมาก่อน" บู้บี้พูดพร้อมกับใช้สายตาออดอ้อนทำเอาขวดแก้วถึงกับใจสั่นในความน่ารักของเธอ
'เฮ้อ...ฉันอยากเกลียดเธอจริง ๆ เลิกทำให้ฉันหวั่นไหวสักทีเถอะ!'
"อย่ามาใช้สายตาแบบนี้นะบู้บี้ ไม่ต้องจับมือฉัน แค่เดินตามฉันมาก็พอ"
"จับไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้!"
"ทำไมอะ?"
"โอ๊ย!! เลิกถาม แล้วเดินตามฉันมา!" ขวดแก้วรีบเดินหนีออกมาทันทีเมื่อเห็นทีท่าของอีกคนที่ดูออดอ้อนจะจับมือเธอไว้ให้ได้ ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังตามหลังมา
ตุ๊บ!!
"โอ๊ย!!! เธอเดินมาชนฉันทำไม!!? ไม่มีตาเหรอ!!?"
หญิงดูมีอายุคนหนึ่งตวาดสาวสวยต่างดาวอย่างหัวเสีย คาดว่าเธอคงเดินไปชนโดยไม่ได้ตั้งใจ ขวดแก้วเห็นท่าไม่ดีนักจึงรีบเดินเข้าไปทันที
"เอ่อ...ขอโทษนะคะ เพื่อนฉันสายตาสั้นค่ะ เขาคงมองไม่เห็นคุณ"
"สายตาสั้นก็ใส่แว่นสิ!!"
"ขอโทษจริง ๆ นะคะ บู้บี้เธอก็ขอโทษเขาสิ!!"
"ขอโทษค่ะ"
"เหอะ! ทีหลังก็ระวังแล้วกัน!!" หญิงมีอายุเดินจากไปอย่างเร่งรีบ ทำเอาขวดแก้วถึงกับถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งใจ โชคดีแค่ไหนแล้วที่อีกฝ่ายไม่เอาเรื่อง
"ทำไมไม่เดินระวัง ๆ ล่ะบู้บี้"
"ก็คนมันเยอะ เราขอโทษที่เราไม่ทันระวัง"
"เฮ้อ! เธอนี่มันจริง ๆ เลย!!!" ขวดแก้วเอ็ดเสียงแข็งก่อนจะคว้าหมับไปที่มือของบู้บี้ และเดินจูงมือพาอีกคนไปตามทาง ทำเอาบู้บี้อมยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
"อยากกินเค้กไหม?"
"กินได้หมดค่ะ"
"ค่ะอะไร อย่ามาพูดเพราะกับฉันนะ"
"ก็เมื่อกี้เราเห็นเธอพูดแบบนั้นกับคนอื่นนี่นา ตอนคุยโทรศัพท์กับบอกอเธอก็พูดแบบนี้ เราอยากพูดกับเธอบ้าง"
'บ้าเอ๊ย!! ความไร้เดียงสาของเธอมันจะทำให้ฉันหลงเธอน่ะสิ!!'
"ไม่!! ฉันไม่ต้องการให้เธอพูดเพราะกับฉัน!"
"ทำไมเธอเป็นคนแปลกจัง"
"เลิกสงสัย เลิกถามสักที กินร้านนี้แล้วกัน" ในขณะที่ขวดแก้วเดินจูงมือบู้บี้เข้าไปที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เธอก็พบเพื่อนสาวคนสนิทของเธอ เธอจึงรีบปล่อยมือออกทันที ก่อนที่เพื่อนสาวจะโผเข้ามาสวมกอดเธอ แล้วใช้มือทั้งสองข้างประกบใบหน้าบังคับให้หันซ้ายหันขวาเพื่อสำรวจดูรอบ ๆ
"แก้ว! แกเป็นยังไงบ้าง ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่ นี่มาแวะซื้อเค้กจะเอาไปให้แกพอดีเลย กินอะไรบ้างหรือยัง แกโอเคไหม ไม่ใช่ร้องไห้จนไม่ได้กินอะไรเลยนะ" เธอร่ายยาวด้วยความเป็นห่วง ไม่แม้แต่จะเปิดช่องว่างให้อีกคนได้ตอบกลับ
"ฉันไม่เป็นไรน่ามีนา"
"เฮ้อ...ให้ตายสิ ทำไมซีมันทำแบบนั้นกับแกได้วะ แล้วเรื่องมันเป็นยังไง"
"เดี๋ยวฉันไปสั่งกาแฟก่อนแล้วกัน บู้บี้ เธออยากกินอะไรไปสั่งได้เลยนะ ฉันเลี้ยงเอง"
"ขอบคุณนะ แต่สั่งยังไงเหรอ?"
"เฮ้อ...ตามฉันมา!" ขวดแก้วเดินนำบู้บี้ไปที่เคาน์เตอร์ ทำเอาเพื่อนสาวมองตามด้วยท่าทีที่งุนงง
"ใครวะแก้ว?" มีนากระซิบถาม เมื่อทั้งสองเดินมานั่งที่โต๊ะ
"เอ่อ...จะว่าไงดีอะ เขามาเป็นแบบให้ฉันน่ะ" ขวดแก้วกระซิบตอบ
"เฮ้ย! คนนึงเปิดตัวแฟนที่คบกันมานาน อีกคนเปิดตัวกิ๊กใหม่เหมือนกันเหรอวะเนี่ย ถึงว่า ทำไมแกดูไม่เสียใจเลย"
"ไม่เสียใจบ้าอะไรวะ!! แล้วนี่ก็ไม่ใช่กิ๊กใหม่ฉัน ก็บอกว่าเขาเป็นแบบให้ฉันไง"
"แต่เขาสวยแล้วก็หุ่นดีมากเลยนะ ตรงสเปกแกเลยนี่แก้ว แกไม่จีบเขาเหรอ"
"มันเป็นไปไม่ได้หรอก"
"ทำไมวะ?"
"ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเค้าเพอร์เฟกต์จนฉันเอื้อมไม่ถึงแล้วกัน"
"เฮ้ย! บ้าน่า ถึงแกจะเตี้ยกว่าเขา แต่สำหรับแกเคยเอื้อมไม่ถึงใครด้วยเหรอวะ นางแบบ คนดัง ดาวมหา'ลัย แกก็ได้มาหมดแล้ว"
"มีนา! คนนี้ไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้ด้วย เลิกกระซิบกันสักที เขากำลังสงสัยเรานะ"
"เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
"เปล่าค่ะ ฉันชื่อมีนานะคะ เป็นเพื่อนขวดแก้วตั้งแต่สมัยมหา'ลัยน่ะค่ะ"
"สวัสดีค่ะ เรารู้จักคุณแล้ว...อะ...เอ่อ...ไม่รู้จักหรอกค่ะ" เมื่อบู้บี้กำลังจะบอกว่ารู้จักเพื่อนสนิทของเธอ ขวดแก้วจึงถลึงตากลับไป สาวสวยต่างดาวจึงรีบเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็วจนมีนาถึงกับงง
"เอ๋ สรุป รู้จักหรือไม่รู้จัก?"
"ไม่ค่ะ แค่หน้าคล้าย"
"เขาจะไปรู้จักแกได้ยังไงวะมีนา!"
"เออว่ะ แล้วชื่ออะไรคะ"
"บู้บี้ค่ะ"
"ชื่อเหมือนหมาแก้วเลยนะคะ ฮ่า ๆ"
"มีนา!!" ขวดแก้วถึงกับหันไปเอ็ดเพื่อนสาวทันทีเมื่อพูดแบบนั้นออกมา แต่เมื่อหันไปทางบู้บี้ เธอกลับหัวเราะชอบใจเสียอย่างนั้น
"เธอไม่โกรธเพื่อนฉันหรือไง?"
"ทำไมเราต้องโกรธด้วยล่ะ ก็เขาพูดจริงนี่นา"
"โอ๊ยแก้ว! เขาน่ารักจังวะ แกจะปล่อยให้เขาหลุดมือไปไม่ได้นะเว้ย! แกต้องจับเขาไว้" มีนาหันมากระซิบขวดแก้วอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทีที่เป็นมิตรของบู้บี้
"ก็บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิวะ!!"
"อะไรไม่ได้เหรอขวดแก้ว"
"ก็จับเธอไว้ไม่ได้ไง!! เฮ้ย!! ปะ...เปล่า!!" เมื่ออีกคนพูดสวนขึ้นมา ขวดแก้วรีบหันไปตอบอย่างคนลืมตัว ก่อนที่จะรีบแก้ตัวแบบเลิ่กลั่กจนเพื่อนสาวหัวเราะลั่น
"ฮ่า ๆ ๆ แก้ว...แกชอบเขา"
"มีนา!! ฉันไม่ได้ชอบ!!!"
"เธอชอบเราเหรอขวดแก้ว"
"ใช่ เพื่อนฉันชอบเธออะ ขวดแก้วมันหลงใหลผู้หญิง ยิ่งแบบเธอนะ สเปกเล...อือ!!!" ยังไม่ทันที่มีนาจะได้พูดจบ ขวดแก้วก็รีบลุกขึ้นแล้วเอื้อมมือไปปิดปากเธอเอาไว้เสียก่อน และเมื่อเธอหันไปทางสาวสวยต่างดาว เธอก็ต้องมองค้อนกลับไป เพราะอีกคนเอาแต่นั่งยิ้มหน้าระรื่น
"ยิ้มอะไร!!? เพื่อนฉันมันพูดเล่น เธออย่าไปเชื่อนะ!!"
"ก็ถ้าไม่จริงทำไมเธอต้องมีท่าทีแบบนั้นด้วยล่ะ เธอจะปล่อยผ่านก็ได้นี่นา"
"โอ๊ย!! ก็บอกว่าไม่ได้ชอบไง!!"
"แก้ว!! แกชอบเขา!!"
"ฉันไม่ได้ชอบ!!!"
"เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้ววะ ชอบก็แค่บอกว่าชอบ มันยากอะไร!!"
"ก็บอกว่าไม่ได้ชอบ เธอก็เลิกยิ้มสักทีได้ไหม ขัดหูขัดตา!!"
"โอ๊ย! ชอบก็ยอมรับสิวะ แกก็เป็นแบบเนี้ย! กลัวแต่อีกฝ่ายจะรู้ว่าชอบ พอเขารู้ แกก็ได้เขาทุกคนไหมวะ จะกลัวทำไม!!?"
"เออ!! ชอบก็ชอบ ชอบแล้วทำไรได้วะ ยังไงก็เป็นไม่ได้อยู่ดี!!" ขวดแก้วพูดจบก็รีบถือกระเป๋าเดินออกนอกร้านทันที บู้บี้กับมีนาจึงรีบคว้าแก้วกาแฟแล้ววิ่งตามออกไป
"อย่าตามฉันมา!!!"
"แก้ว!! แกจะหนีออกมาทำไมวะ!!?"
"บู้บี้!! เธอหยุดอยู่ตรงนั้น!! ไม่ต้องตามมา!! ส่วนแก เลิกพูดสักที พอใจแกยัง!!?"
"แกเป็นอะไรของแกวะ เขาก็ดูสนใจแกหนิแก้ว เพราะแกแคร์ซีเหรอ มันทำร้ายแกนะ แกจะไปแคร์มันทำไม!!"
"ฉันจะแคร์ไม่แคร์มันก็ไม่เกี่ยวกับแกปะมีนา! แกก็เชียร์ฉันกับทุกคน สุดท้ายเป็นยังไง ทุกคนก็ทิ้งฉันไป ทุกคนก็ทำเหมือนฉันไม่มีค่าเหมือนกันหมด!!"
"แล้วแกจะโกรธฉันทำไมวะ ฉันก็อยากให้แกมีความสุขนะเว้ย แล้วใครจะไปรู้ว่าพวกนั้นมันจะทำร้ายแก ฉันผิดเหรอวะ ที่อยากให้แกสมหวังอะ!!"
"แต่กับบู้บี้มันเป็นไปไม่ได้!!"
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้วะ ชัดเจนหน่อยดิแก้ว!?"
"ก็เพราะเขาไม่ใช่คนไง!! เราคบกันไม่ได้!! ชัดพอไหม!?" เมื่อมีนาได้ยินสิ่งที่ขวดแก้วพูด เธอถึงกับชะงัก ก่อนจะรีบวิ่งตามขวดแก้วไป
"แก้ว...ฉันขอโทษ แต่ที่แกพูดมันหมายความว่าไงวะ"
"เฮ้อ...ถ้าฉันบอกแก รับปากกับฉันนะว่าแกจะไม่บอกใคร"
"อืม...ฉันเป็นคนยังไงแกก็รู้ แกไว้ใจฉันได้อยู่แล้วนี่"
"บู้บี้เขาเป็นมนุษย์ต่างดาว เฮ้อ...เพราะงี้ไง ถึงเป็นไปไม่ได้" ขวดแก้วตอบ ก่อนจะถอนหายใจเฮือก พร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาด้วยความหนักใจ
"เฮ้ย!!!! จริงเหรอวะ!?"
"อืม...ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อหรอก แต่เพราะฉันเห็นกับตาน่ะ มันก็เลยต้องเชื่อ"
"ให้ตายสิ มนุษย์ต่างดาวมีจริงเหรอวะ"
"ก็เขานี่แหละ ตัวเป็น ๆ เลยล่ะ"
"แล้วอะไรยังไง ทำไมเขามาอยู่กับแกได้วะ"
"เรื่องมันยาวอะ เดี๋ยวไว้ฉันเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกัน ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอก รู้แค่ว่าเขาต้องมาอยู่กับฉัน"
"เฮ้ยแก้ว...การที่แกสองคนมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ แกจะห้ามใจตัวเองได้เหรอวะ"
"ฉันเองก็หนักใจเรื่องนี้เหมือนกัน นอกจากจะสวย หุ่นดี ตรงสเปกฉันแล้ว เขายังอบอุ่น อ่อนโยน และใส่ใจฉันด้วย นี่แกรู้ไหม เขาเพิ่งมาอยู่กับฉันวันเดียว ก็ทำหัวใจฉันว้าวุ่นไปหมด ฉันได้แต่เตือนตัวเองอยู่ตลอดไม่ให้ไปเผลอรักเขา แต่สักวันฉันคงล้ำเส้นตัวเองแน่!" ขวดแก้วพูดพร้อมกับนั่งกุมขมับ เพื่อนสาวจึงลูบหลังเธอด้วยความหนักใจไม่ต่างกัน
"ความรู้สึกมันห้ามกันได้ที่ไหนวะแก้ว แกก็ชอบเขาไปแล้วด้วย"
"ฉันหวั่นไหวเพราะความดีของเขา ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย ฉันแพ้ตั้งแต่เริ่มต้นแล้วว่ะมีนา ต่อไปไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงด้วย เขาจะต้องกลับดาวของเขาไหม แล้วถ้าวันนึงฉันรักเขาขึ้นมา ฉันจะอยู่ได้เหรอวะ ขนาดซีไม่ได้มาอยู่กับฉัน แค่เรามีอะไรกัน ฉันยังเสียใจขนาดนี้เลย ทำไมฟ้าต้องส่งเขามาด้วย สุดท้ายคนเสียใจก็ต้องเป็นฉันอยู่ดี"
"งั้นแกก็อย่าให้เขามาอยู่กับแกสิวะ ไล่ออกไปเลย ไม่งั้นความรู้สึกแกไปกันใหญ่แน่"
"เฮ้อ...เขาจะไปอยู่ที่อื่นไม่ได้แน่ แล้วฉันก็ไปอยู่กับแกก็ไม่ได้นี่สิ ฉันจะทำยังไงดี"
"งั้นแกไปอยู่กับซีดีไหม นางเลิกกับแฟนแล้วนี่ แกก็คบต่อ จะได้ไม่ต้องคิดถึงบู้บี้ด้วย"
"เขาทำร้ายฉันนะ แกยังอยากให้ฉันไปอยู่กับเขาอีกเหรอ"
"แต่แกก็รักเขานี่ เริ่มต้นกันใหม่ไง"
"ไม่มีทางอะ"
"เฮ้อ...แกนี่น้า แล้วจะเอายังไงต่อไป"
"ไม่รู้เลยว่ะ อยู่กันไป พยายามห้ามใจตัวเองล่ะมั้ง"
"ทำได้เหรอวะ แล้วบู้บี้เขาไปไหนแล้วอะ"
"เฮ้ย!! ฉันลืมสนิทเลยว่าบอกไม่ให้เขาตามมา!"
"เฮ้ย!! ไปตามสิวะ!!"
ติ๊ง!
ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะออกไปตามหาบู้บี้ก็มีข้อความเข้ามา ขวดแก้วจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาดูอย่างรีบร้อน
'พี่แก้ว...ช่วยซีด้วย'
"อะไรวะแก้ว"
"ซีส่งข้อความมา"
"ว่า?" เมื่อเพื่อนสาวถาม เธอจึงหันโทรศัพท์ไปให้เพื่อนสาวอ่าน ก่อนที่อีกคนจะหน้าเสีย
"หมายความว่าไงวะแก้ว"
"โอ๊ยอย่าเป็นอย่างที่ฉันคิดนะ….วันนี้เขามาหาฉัน เพราะว่าถูกบอกเลิกอะ แต่ฉันไล่เขากลับไป"
"เฮ้ยแก้ว...ซีจะไม่ทำร้ายตัวเองใช่ไหมวะ!!?"
"โธ่เว้ย!! อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะซี!!"
