"นี่พวกเธอสามคน ช่วยอาจารย์ยกของไปห้องสาขาหน่อยค่ะ"
"ได้ค่ะอาจารย์"
หลังจากที่การเรียนในคาบบ่ายสิ้นสุดลง สามสาวเพื่อนรักยกกองสมุด และลังเอกสารตามอาจารย์สาขาไปโดยไม่มีอิดออด เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาก็พบประธานนักศึกษาที่คุ้นเคยกำลังง่วนกับการทำงานเพียงลำพังพร้อมกับเอกสารกองโต และแน่นอนว่า เจนดารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่วันนี้ เธอไม่ได้พบพี่รหัสอีกเช่นเคย มันอดคิดไม่ได้เลยจริง ๆ ว่าเจ้าตัวต้องกำลังหลบหน้าเธออยู่เป็นแน่
"เอาไว้ตรงนี้เลยนะ เดี๋ยวอาจารย์ไปสอนต่อก่อน ขอบคุณมากนะคะทั้งสามคน"
"ยินดีค่ะอาจารย์" ทั้งสามตอบรับพร้อมกับยกมือไหว้
"พวกมึง กูไปหาพี่หมีก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่นะคะพี่ฤดี" กบกล่าวลาเพื่อน ๆ พร้อมกับโค้งตัวบอกลาประธานสาวที่นั่งทำงานอยู่ในห้องด้วยรอยยิ้ม
"อย่ากลับดึกนะคางคก"
"เออน่า กูไม่ไปทำอะไรเหมือนมึงหรอกนะ! อิเพื่อนเลว"
"ฮ่า ๆ มึงยังไม่หายงอนกูเรื่องนั้นอีกเหรอ"
"โอ๊ย! กูไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นแล้ว ไปละ ไว้เจอกันพวกมึง"
เมื่อบอกลากันเสร็จ เจนพรจึงเดินไปหาฤดีทันทีเพราะในห้องสาขาไม่มีใครอยู่นอกจากพวกเธอ จึงไม่ต้องวางตัวใด ๆ
"เหนื่อยไหมคะพี่ฤดี ทำอะไรอยู่เหรอคะ"
"ทำกำหนดการศึกษาดูงานตอนสิ้นเดือนน่ะ"
"แล้วพี่ไอกลับแล้วเหรอคะ" เจนดาเอ่ยถามถึงสิ่งที่เธอค้างคาใจ
"ไออยู่ห้องสมุดค่ะ จะไปหาเหรอ"
"เปล่าหรอกค่ะ หนูถามดู ปกติเห็นพี่อยู่ด้วยกัน ถ้างั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ รบกวนไปส่งเพื่อนหนูด้วยนะคะพี่ฤดี"
"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา"
'เฮ้อ...พี่ไอจงใจหนีหรือเปล่านะ...ไม่หรอกมั้ง'
ระหว่างที่เจนดาเดินออกจากห้องสาขาเพื่อที่จะกลับบ้าน บริเวณโถงทางเดินของตึกคณะเงียบสงัด เพราะอาจารย์ส่วนใหญ่ออกไปสอนกันหมด เหลือก็เพียงบางห้องที่ยังเปิดไฟเอาไว้อยู่ เจนดาเดินไปตามทางอย่างไม่รีบร้อนนัก สักพักเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งดังตรงเข้ามาทางเธอ แต่เธอหาได้ยี่หระเจ้าของฝีเท้ากลุ่มนั้น กระทั่งมีหญิงสาวสามคนเดินมาขวางเธอเอาไว้ เธอจึงหยุดชะงัก ก่อนแขนของเธอจะถูกล็อกเอาไว้โดยคนสองคน
"มึงอีกแล้วเหรอ!"
"ฉันน่าจะเป็นคนถามมากกว่า นี่พวกพี่จะมาหาเรื่องฉันอีกแล้วเหรอ"
"มึงแย่งไอจากกูไปไม่พอ มึงยังจะมาควบน้องกายของเพื่อนกูอีก มึงนี่มันมักมากจริง ๆ"
"เดี๋ยวนะ กายไหนวะ!?"
"อิตอแหล!! ครั้งที่แล้วมึงรอดไปได้ ครั้งนี้มึงอย่าหวังเลย!!"
เพี้ยะ!! เพี้ยะ!!
สิ้นสุดคำพูด หญิงสาวง้างมือตบเข้าที่ใบหน้าของเจนดาเต็มแรงจนชาไปทั้งหน้า พร้อมกับใช้หลังมือตบกลับอีกครั้ง จนมีเลือดซิบที่แก้มข้างขวา จากแรงกระแทกของหลังแหวน ทำเอาเจนดาถึงกับซี๊ดปากด้วยความเจ็บ
"เชี่ยอะไรวะเนี่ย!!!"
"ปิ๊ก! เหมือนอิเจนมันจะยังไม่รู้ตัว ตบมันอีกสักทีเรียกความจำมันหน่อยสิ สงสัยมันกกผู้ชายมาเยอะ จนลืมว่าใครเป็นใคร"
"เหอะ! น้องกายเดือนคณะ ตาต่ำมาชอบมึงได้ยังไงวะ ได้ข่าวว่าขับรถไปส่งกันดึก ๆ ด้วย มึงคงไปนอนกกกันมาแล้วสินะ ไอก็อีกคน มึงนี่ทำให้กูหงุดหงิดจริง ๆ"
"กาย!!? อย่าบอกนะว่า..."
เพี้ยะ!!
ยังไม่ทันที่เจนดาจะพูดจบก็โดนตบซ้ำไปอีกทีจนตอนนี้เธอได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งอยู่ในปากก่อนผมสีน้ำตาลของเธอจะถูกกระชากอย่างแรง จนสามารถมองตัวการที่มาทำร้ายเธอได้ชัดขึ้น
"เฮ้อ...พอเห็นหน้าพวกพี่ชัด ๆ แล้วรู้สึกขำจริง ๆ อยากจะมาหาเรื่องเขา แต่ยังโง่หาเรื่องผิดคนอีก" เมื่อพูดจบเจนดาแสยะยิ้มออกมาแล้วก็ถีบคนตรงหน้าอย่างเต็มแรง ตามด้วยยกข้อศอกกระทุ้งกลับไปที่ท้องของคนที่ล็อกแขนเธอเอาไว้ ก่อนจะจับทั้งสองเหวี่ยงไปชนกันจนล้มพับกองกับพื้นทั้งสามคน
"มาหาเรื่องกูเรื่องพี่ไอ กูไม่ว่า แต่จะมาหาเรื่องเจนเพื่อนกู เรื่องที่มันไม่ผิด กูไม่ยอม!!" เจนดาไม่ว่าเปล่า เธอลงไปคร่อมร่างคนที่ตบเธอแล้วกระชากผมอย่างแรงจนเต็มมือข้างซ้าย ส่วนมือขวาง้างตบไม่ยั้งมือก่อนที่อีกสองคนจะตะเกียกตะกายลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อแล้วจับเหวี่ยงร่างของเธอไปชนกับผนังแล้วเข้ามารุมทำร้ายจนเธอล้มไปกองกับพื้น
"หยุดนะ!!!! อาจารย์คะ!!! ช่วยด้วยค่ะ!!!"
"เวรเอ้ย!!" เมื่อได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวาย ทั้งสามคนชะงักแล้วก็รีบวิ่งหนีไปทันที คนที่ตะโกนเมื่อสักครู่จึงรีบวิ่งมาดูร่างที่นอนอยู่กับพื้นด้วยความตกใจ
"น้องมุกดา!!!" เมื่อรู้ว่าคนที่ถูกทำร้ายเป็นใคร เจ้าตัวถึงกับตัวสั่นเทา ก่อนจะรีบประคองร่างรุ่นน้องขึ้นมาอย่างทุลักทุเล สภาพของเจนดาสะบักสะบอม ผมยุ่งเหยิง ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด เสื้อนักศึกษาของเธอก็ยับยู่ยี่แถมยังมีเลือดเปรอะไปหมด
"พี่ไอ แค่ก ๆ"
"ไหวไหมคะ เกิดอะไรขึ้น!!"
"โอ๊ย...พี่ไอ หนูเจ็บไปทั้งตัวเลย"
"ฤดีอยู่ห้องสาขา เราไปที่นั่นก่อนนะคะ เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน ค่อย ๆ ลุกนะ" ไอค่อย ๆ ประคองร่างเจนดาขึ้น โดยให้แขนข้างหนึ่งมาพาดไว้ที่คอของเธอ แล้วใช้มืออีกข้างกอดเอวพยุงรุ่นน้องให้ลุกขึ้นยืน
"ไหวไหมคะ"
"เจ็บ ๆ ๆ" เมื่อลุกขึ้นได้ขาก็พาทรุดลงไปอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด ไอจึงพยายามที่จะอุ้มอีกคนขึ้นมาให้ยืนขึ้นอีกครั้ง
"ขี่หลังพี่!!" เมื่อเห็นสภาพอีกคนดูสะบักสะบอมคาดว่าคงจะเดินไม่ไหว ไอจึงโน้มตัวลงแล้วดึงแขนของเจนดาให้ตัวเข้ามาแนบกับแผ่นหลังของเธอ แล้วออกแรงแบกอีกคนขึ้นหลัง จากนั้นก็รีบเดินไปยังห้องสาขาทั้งที่ตัวของเธอยังคงสั่นเทาด้วยความตกใจ
"ฤดีช่วยด้วย!!!"
"เฮ้ย!!!"
"เชี่ย!! เจนดา!! ใครทำอะไรมึงวะ!!" เมื่อเจนพรเห็นสภาพของเพื่อนรัก เธอถึงกับอุทานลั่นแล้วรีบวิ่งเข้ามาหาทันที พร้อมกับฤดีที่วิ่งเข้ามาช่วยประคองร่างของเจนดาให้นั่งลงที่เก้าอี้อย่างระมัดระวัง
"โอ๊ย...เจ็บ ๆ เบา ๆ"
"เกิดอะไรขึ้นน้องเจน!?" ฤดีถามอย่างร้อนรน
"มีคนจะมาหาเรื่องเจนพรน่ะค่ะ แต่มันเข้าใจผิดเพราะชื่อเจนเหมือนกัน แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะเจนพรก็จะได้ไปประกวดดาวต่ออีก ถ้ามันมาทำร้ายคงแย่แน่"
"เชี่ยอะไรวะ!!! ใครทำมึง!! บอกกูมา!!"
"อย่าเลยมึง มันแค่เข้าใจผิดคิดว่ากายชอบมึงอะ อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นเลย กูไม่อยากให้มึงเจ็บตัว"
"มันทำเพื่อนกูเจ็บ กูไม่ปล่อยเอาไว้แน่ กูพอจะรู้แล้วว่าใคร เดี๋ยวมึงเจอกู!!!"
"อิเจนพร อย่า!!!"
"น้องเจนอย่านะ!!"เจนพรโกรธจนถึงขีดสุดไม่ฟังแม้แต่คำห้ามปราม เธอรีบวิ่งออกไปตามหาคนที่ทำร้ายเพื่อนของเธอทันที พร้อมกับฤดีที่รีบวิ่งตามออกไปด้วยเช่นกัน
"เอ่อ...ทำแผลเบื้องต้นก่อนนะคะ แล้วค่อยไปโรงบาลกันนะ" เมื่อภายในห้องสาขาเหลือเพียงเธอและพี่รหัส ไอจึงรีบไปหากล่องยาเพื่อมาปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้รุ่นน้องก่อน ทว่าเธอเป็นห่วงเสียจนลนลาน ทั้งเนื้อทั้งตัวสั่นเทา จะหยิบจับอะไรก็ร่วงหลุดมือ เมื่อหาสิ่งที่ต้องการเจอก็รีบกลับมาหารุ่นน้องทันที
"เดี๋ยวพี่จะค่อย ๆ ทำนะคะ" ไอเปิดกล่องทั้งที่มือยังคงสั่นอยู่ พร้อมกับควานหาสำลีและน้ำเกลืออกมา
"พี่ไอคะ...ใจเย็น ๆ หนูไม่เป็นไร"
"เฮ้อ...เดี๋ยวนะ พี่ขอตั้งสติก่อน" เจนดานั่งมองดูรุ่นพี่ที่สั่นเทาจนทำอะไรไม่ถูก แต่ก็พยายามที่จะบีบน้ำเกลือใส่ที่สำลีแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อที่จะซับเลือดที่ใบหน้าของเธอ
"ซี๊ด!! เจ็บค่ะพี่ไอ ถ้าพี่มือสั่นอยู่แบบนี้ ยังไม่ทำแผลก็ได้นะคะ"
"พี่ขอโทษนะคะ"
"พี่ไอ...มองหน้าหนู แล้วตั้งสตินะคะ" เจนดาเอื้อมมือไปจับมือที่กำลังสั่นอยู่เอาไว้ เจ้าตัวค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเธอช้า ๆ จนสายตาของทั้งสองประสานกัน ทำให้รุ่นพี่สงบลงได้ราวกับต้องมนตร์
"ขอโทษนะ ขอทำแผลใหม่อีกครั้งนะคะ รอบนี้จะเบามือลง"
"ได้ค่ะ" เจนดาตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม ไอจึงค่อย ๆ ซับเลือดที่ใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบาอีกครั้ง
'สายตาและท่าทีแบบนี่ของพี่ไอ...ดูก็รู้ว่ายังรักเราอยู่ แสดงว่าที่พูดไปวันนั้น โกหกให้เราสบายใจสินะ...'
"อิหมาเป็นยังไงบ้าง!! เจนพรมันเพิ่งโทรมาบอก กูตกใจมากเลยนะรู้ไหม" เมื่อกบเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นสภาพเพื่อนรักที่นอนอยู่บนเตียงของห้องพิเศษที่โรงพยายาบาลก็รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดด้วยความเป็นห่วง
"โอ๊ย ๆ ๆ กูเจ็บ อิคางคกอย่าเพิ่งกอดกู"
"เชี่ย! มึงเป็นขนาดนี้เลยเหรอวะ หมอว่าไงบ้าง"
"ก็ไม่เป็นไรมาก แค่ให้นอนดูอาการคืนนึงน่ะ"
"ไม่เป็นไรมากเชี่ยอะไรวะ สภาพมึงขนาดนี้ มันเป็นใคร บอกกูมา กูจะไปซัดมันเอง!"
"เจนดา เป็นไงบ้างมึง!" ยังไม่ทันที่เจนดาจะได้ตอบกบ เจนพรก็เปิดประตูพรวดเข้ามาก่อนจะโผเข้ามาหาเพื่อนรักทั้งสองทันที
"ฤดี! มือไปโดนอะไรมา" เมื่อไอเห็นมือของฤดีมีผ้าพันแผลราวกับมัมมี่ จึงพุ่งเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง
"พี่ฤดีเขาซัดพวกนั้นไปซะหมอบเลยค่ะ เอาซะเลือดอาบมือเลย" เจนพรตอบ
"หนูนึกว่าพี่ฤดีจะตามไปห้ามเจนพรซะอีก ไหงไปซัดเขาแทนล่ะคะ"
"ก็มันจะมาทำร้ายแฟนพี่ พี่ยอมไม่ได้หรอกนะ ถามยังมาพูดดูถูกว่าเจนไปนอนกกกับผู้ชายอีก พี่ต่อยจนปากแตกเลยล่ะ" ฤดีตอบอย่างหัวเสีย จนเจนพรเดินไปโอบเอวเอาไว้เพื่อให้อีกคนใจเย็นลง
"พี่ฤดีเหลือที่ไว้ให้กบซัดมันบ้างไหมคะ ใครมันกล้าทำเพื่อนกบขนาดนี้ จะตามไปซัดมันอีกแน่"
"พอเถอะมึง กูเบื่อจะทะเลาะ ดีแค่ไหนแล้วที่กูโดนแทนเจนพรอะ ไม่งั้นเพื่อนกูประกวดดาวไม่ได้แน่"
"เจนดากูขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุทำให้มึงต้องเจ็บตัวแบบนี้"
"มึงไม่ผิดซะหน่อย จะมาขอโทษกูทำไมวะ โชคดีที่เป็นกู เพราะกูไม่อยากให้มึงเป็นอะไร โอ๊ย!! กูเจ็บ อย่ามากอด!!" เจนพรได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูดจนร้องไห้โฮเข้าไปกอดเพื่อนจนอีกคนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดแล้วก็รีบผลักเธอออกทันที เจนพรจึงทำได้แค่หันไปกอดฤดีแทน
"น้องมุกดาคะ ไหวไหม"
"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพี่ไอ ขอบคุณมากนะคะที่เข้าไปช่วยหนู"
"อย่าขอบคุณสิ พี่ช่วยอะไรน้องมุกดาไม่ได้เลยนะ ขนาดทำแผลก็ยังทำไม่ได้"
"อย่าว่าอย่างนั้นสิคะ พี่ช่วยได้เยอะเลย ทั้งแบกหนู ทั้งทำแผลที่หน้าจนเสร็จ ถ้าไม่ได้พี่ช่วย หนูอาจจะตายตรงนั้นล่ะมั้ง ฮ่า ๆ"
"อิหมา!! อิปากเสีย!!"
"เออนี่ไอ...พอจะอยู่ต่อสักหน่อยได้ไหม กำหนดการศึกษาดูงานออกแล้วนะ"
"เสร็จแล้วเหรอฤดี อืม ยังพอมีเวลาอยู่นะ"
"เรื่องนี้...พี่คงต้องขอความช่วยเหลือน้อง ๆ ทุกคนแล้วล่ะ"
"เรื่องอะไรเหรอคะพี่ฤดี" เจนพรถาม
"พี่อยากให้ช่วย...สลับตัวฝาแฝดน่ะ…"
"สลับตัวฝาแฝด!!?"
เมื่อรุ่นน้องทั้งสามพูดพร้อมกัน ฤดีจึงพงกศีรษะพร้อมกับลากโต๊ะมาวางข้าง ๆ เตียง ตามด้วยเก้าอี้อีกสามตัว ทุกคนจึงนั่งลงล้อมวง ส่วนไอนั่งอยู่บนเตียงข้าง ๆ เจนดา ก่อนที่ฤดีจะหยิบกระดาษออกมาวางไว้บนโต๊ะ
"แผนนี้ พวกพี่คงต้องรบกวนน้อง ๆ ทั้งสามคนแล้วนะ คืองี้ สิ้นเดือนปีสองต้องไปดูงานที่กาญจนบุรี แน่นอนว่าต้องไปทุกคน แล้วเราจะต้องได้พักที่นั่นหนึ่งคืน"
"อะไรนะคะ! ถ้างั้นพี่ยูกับพี่ไอก็…" เจนดาถามโพล่งออกมาทันทีที่ฤดีพูดจบ
"ใช่ เพราะงั้นถึงต้องวางแผนสลับตัวไง พี่เลยจะขอให้น้อง ๆ มาช่วย ดูจากกำหนดการแล้ว ไม่ใช่แค่ไปดูงานอย่างเดียว แต่ยังมีอบรมและกิจกรรมต่าง ๆ แทรกเข้าไปด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าหนักใจมาก เพราะกิจกรรมยิงยาวถึงเที่ยงคืน วันนั้นยูจะต้องไปเปลี่ยนตัวกับไอให้ทันเวลา ก่อนที่ไอจะหลับไปก่อน" ฤดีพูดด้วยท่าทีจริงจังสวมบทประธานในทันที ทุกคนตั้งอกตั้งใจฟังแผนเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรผิดพลาด
"แต่สิ้นเดือนนี้เจนมีเก็บตัวดาวเดือนนะคะพี่ฤดี คงไปช่วยไม่ได้" เจนพรพูดสวนขึ้นมาจนกบถึงกับกุมขมับ
"โอ๊ยเชี่ย...มาเก็บตงเก็บตัวอะไรวะ ทำอย่างกับนางสาวไทยไปได้"
"ทำไงได้ล่ะน้องกบ มันเป็นธรรมเนียมน่ะ เฮ้อ… ถ้างั้นก็เหลือน้องกบกับน้องเจนดา จะไหวกันหรือเปล่า"
"แล้วแผนที่ว่า พวกเราต้องทำยังไงกันบ้างคะ" เจนดาถาม
"พี่ดูแล้ววันเดินทางมันตรงกับวันเสาร์ ตอนเย็นให้พวกน้องไปรับยูอยู่บ้าน พี่คุยกับแม่ไว้แล้ว แต่เพราะวันอาทิตย์แม่ต้องไปสัมมนาต่างจังหวัดตอน 5 โมงเย็น เลยต้องเตรียมของ ทำให้มาช่วยเราไม่ได้ แต่พี่จะเหมารถแท็กซี่ไว้ให้ แล้วพวกน้องก็ต้องกลับมาให้ทันก่อนแม่จะเดินทางด้วย เมื่อรับเสร็จแล้วให้มาจอดรอใกล้ ๆ ที่พัก แล้วให้พายูไปรอที่ห้องน้ำ ห้ามพาไปชั้น 1 เด็ดขาด เพราะเราจัดกิจกรรมที่ห้องประชุมชั้น 1 คนอาจจะไปออกันที่ห้องน้ำ ให้เลือกไปชั้นอื่น สูง ๆ เลยยิ่งดี ตอน 4 ทุ่มจะเป็นเวลาพักเบรก ไอจะต้องไปเปลี่ยนชุดกับยู ส่วนฉันจะดึงความสนใจคนอื่น ๆ เอง ระหว่างที่รอพวกเธอเปลี่ยนตัว"
"แล้วทำไมไม่ให้เพื่อน ๆ เจนเปิดห้องไปเลยล่ะคะ จะสะดวกกว่าไปรอในห้องน้ำนะคะพี่ฤดี"
"ก็ห้องพักในโรงแรมเป็นของเอกเราหมดแล้วน่ะสิ นอกซะจากว่า จะต้องมีใครสักคนมาเอากุญแจห้องกับพี่ ซึ่งพี่จะออกไปยากมาก เพราะพี่เป็นคนดำเนินกิจกรรมทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะออกไปไม่ได้เลย มันต้องดูสถานการณ์ตอนนั้นด้วย ที่แย่ไปกว่านั้นคือ พี่ใช้มือถือติดต่อกับพวกน้องไม่ได้แน่นอน"
"โอ้โห!! พี่ฤดี โคตรเสี่ยงเลย ติดต่อกันก็ไม่ได้ แถมยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไง ถ้าพวกกบพาพี่ยูไปเปลี่ยนตัวไม่ทันจะทำเป็นยังไงคะ"
"ก็คงต้องรอให้ไอหลับไปเลย แล้วค่อยไปเปลี่ยนตัวที่ห้อง แต่อย่าลืมว่ามันจะยิ่งชุลมุนหนักกว่าเดิม เพราะอาจารย์จะตกใจแล้วต้องตามดูแลไอแน่นอน เพราะอาจารย์สุนีย์เห็นโหดแบบนั้น แต่อาจารย์เป็นที่ปรึกษาห้องพี่ ถ้าไอหลับไปกลางคัน อาจารย์คงเกาะติดคอยดูแลไอชัวร์ คืนนั้นอาจจะเปลี่ยนตัวไม่ได้เลย"
"หา!! ไม่อยากจะเชื่อเลย แบบนั้นก็เสี่ยงเหมือนกันสิคะพี่ฤดี" เจนดาถึงกับหน้าเสียเมื่อรู้ว่าทั้งสองทางก็เสี่ยงพอ ๆ กัน
"มันก็เสี่ยงทั้งสองทางแหละนะ เอาเป็นว่าแผนสลับตัวง่ายกว่า เพราะพี่ไม่รู้ว่าถ้าปล่อยให้ไอหลับ สถานการณ์จะเป็นยังไง เพราะพี่เองก็ยังต้องดูแลกิจกรรม คงไปช่วยอะไรไม่ได้เลย"
"โอ๊ยเครียด!!" กบถึงกับขยุ้มผมตัวเองเมื่อได้ยินแผนทั้งหมด
"ขอโทษที่ต้องให้ลำบากนะคะ หรือเราจะไม่เปลี่ยนตัวดี แกล้งว่าป่วย แล้วก็ให้ฉันหลับไปทั้งแบบนั้นเลย"
"ไม่ได้น่ะสิไอ วันที่สองต้องไปดูงานอีกบริษัทนึง ซึ่งอาจารย์ย้ำนักย้ำหนาว่าต้องให้ไอรดามาดำเนินกิจกรรมร่วมกับฉัน เพราะชื่อเธอถูกอาจารย์สุนีย์หมายหัวว่าขาดกิจกรรมบ่อยน่ะ เธออาจจะไม่จบเลยก็ได้ อาจารย์เลยจะช่วยเธอด้วยการให้เธอรับผิดชอบกิจกรรมดูงานร่วมกับฉันแทน"
"เพราะพี่ยูชอบโดดกิจกรรมสินะคะ" เจนพรถาม
"เฮ้อ...ทำไงได้ล่ะคะ ก็ยูเข้ากิจกรรมของคณะที่คนเยอะ ๆ มากไม่ได้นี่นา เลยเข้าได้แค่ของสาขา ซึ่งกิจกรรมบางอย่างที่สำคัญ ๆ ก็ดันเป็นวันที่ยูตื่นด้วย"
"เป็นพี่สองคนก็ลำบากเหมือนกันนะคะเนี่ย" กบพูดพร้อมกับถอนหายใจ
"เพราะงั้นการสลับตัวถึงเป็นทางเดียวที่จะช่วยทั้งสองได้ไงคะ พี่ก็อยากช่วยเพื่อนให้จบไปด้วยกัน พวกเราช่วยพี่ได้ไหมคะ" ฤดีขอร้องด้วยท่าทีที่ดูจริงจัง รุ่นน้องทั้งสามจึงหันมามองหน้ากันก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ
"ถึงจะดูยากก็เหอะ แต่เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เพื่อพี่ยูกับพี่ไอ กบจะช่วยเอง"
"หนูก็จะช่วยให้ได้ค่ะ พี่ฤดีไม่ต้องห่วง" เจนดาพูดอย่างมั่นใจ
"เฮ้อ...ถึงพี่จะไม่อยากรบกวนก็เถอะ แต่ก็ขอบคุณทุกคนมากนะคะ"
วันศึกษาดูงาน
"เวรเอ้ย! ทำไมอาจารย์ต้องมานัดควิซวันหยุดด้วยวะ แถมยังนัดตอนเย็นอีก รถแม่งก็ติด โอ๊ยกูเครียด!"
"ใจเย็นสิวะอิคางคก แค่นี้กูก็เครียดจะตายอยู่แล้ว"
"จะ 2 ทุ่มแล้วยังไม่ถึงบ้านพี่ยูเลย!!"
"เออน่ะ!" เจนดาบีบมือตัวเองแน่นด้วยความกังวล ทั้งสองนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ที่กำลังจอดติดไฟแดงยาวเป็นหางว่าว แม้จะไปที่บ้านรุ่นพี่ก็ลำบากนัก
เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านของรุ่นพี่ เจนดาและกบก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที ซึ่งผู้เป็นแม่ได้พาร่างลูกสาวมารอที่โซฟาแล้ว เจนดาจึงใช้แขนทั้งสองช้อนร่างของรุ่นพี่ขึ้นแล้วรีบอุ้มออกจากบ้านทันที ส่วนกบวิ่งไปคว้ากระเป๋าสัมภาระของพี่น้องฝาแฝดตามมาติด ๆ
"ฝากไอกับยูด้วยนะเจน"
"ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ พี่ ๆ ปลอดภัยแน่นอน" เมื่อได้ยินเสียงจากผู้เป็นแม่ดังตามหลังมา เจนดาจึงหยุดเดินแล้วหันกลับมาตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะได้รอยยิ้มที่อบอุ่นตอบกลับมาด้วยเช่นกัน ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งขึ้นมาบนรถแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน
"จะไปไหนกันครับเนี่ย อย่างกับลักพาตัวแน่ะ"
"ลุง!! ลักพาตัวบ้าอะไร นั่นก็แม่พี่เขา แล้วก็ไม่ต้องถามนะคะ แค่พาพวกเราไปให้ถึงเป้าหมายปลอดภัยก็พอ!" กบตอบอย่างหัวเสียเมื่อถูกถามเช่นนั้น
'22:00' นาฬิกาบอกเวลาในรถแท็กซี่ ที่ทำให้หญิงสาวทั้งสองกระวนกระวายจนสติแทบกระเจิง เพราะเวลาล่วงเลยมาถึงเวลานัดพบแล้ว แต่พวกเธอกลับยังไม่ถึงที่หมาย แต่เมื่อโทรศัพท์ในมือสั่นครืด จึงเรียกสติเจนดากลับมาในทันที
อืด อืด อืด~
"สวัสดีค่ะพี่ไอ!"
"น้องมุกดา!! ตอนนี้อยู่ไหนคะ พี่อยู่ที่ห้องน้ำชั้น 4 นะคะ"
"พอดีมีควิซตอนเย็นน่ะค่ะ เลยได้ออกเดินทางช้า รถก็ติดด้วย...ลุงคะ อีกไกลไหมคะกว่าจะถึง?" เจนดาคุยโทรศัพท์อย่างลนลาน ก่อนจะหันไปถามคนขับรถเพราะไม่รู้เส้นทาง
"ใกล้แล้วครับ อีกประมาณ 300 เมตร"
"อ๋อค่ะ พี่ไอคะ หนูใกล้ถึงแล้วรออีกหน่อยได้ไหมคะ"
"อีก 30 นาทีพี่ต้องกลับเข้าไปห้องประชุมแล้ว...ยังไงก็เดินทางปลอดภัยนะคะ ถ้ามาไม่ทันก็ไปรอที่ห้องน้ำหญิงชั้น 4 นะคะ พี่จะพยายามแยกตัวไปหา แต่อย่าโทรเข้ามานะ เพราะอาจารย์ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ พี่แอบเก็บไว้ติดต่อน้องมุกดาน่ะ"
"โอเคค่ะ ถ้ายังไง หนูจะส่งข้อความไปนะคะ"
"พี่ฝากด้วยนะคะน้องมุกดา" เมื่อพูดจบปลายสายก็กดวางไปทันที
เมื่อรถแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาจอดภายในโรงแรม ทั้งเจนดาและกบนำหมวกจากเสื้อแขนยาวมาคลุมศีรษะทันที ก่อนจะดึงหมวกมาคลุมให้ร่างของรุ่นพี่ที่กำลังหลับใหลด้วยเช่นกัน จากนั้นเจนดาก็ค่อย ๆ แบกร่างของเธอขึ้นมาไว้ที่หลัง กบจึงวิ่งออกไปดูต้นทางให้ ก่อนที่เจนดาจะรีบวิ่งตามไปติด ๆ
"เชี่ย! ทำไมโรงแรมซับซ้อนจังวะ!? ทางไปห้องน้ำทางไหนวะเนี่ย!"
ทั้งสองยืนดูแผนผังของโรงแรมพลางกับกุมขมับ เพราะมันดูซับซ้อนเกินกว่าที่ควรจะเป็น หนำซ้ำเวลายังเหลือน้อยลงทุกที ทำให้พวกเธอกังวลเสียจนอยู่ไม่สุข
"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ"
"ไม่ค่ะ!!" กบหันไปตอบอย่างหัวเสีย ก่อนจะเห็นว่าเจ้าของเสียงทุ้มที่เอ่ยถามนั้นคือใคร ทำเอาเธอถึงกับดวงตาเบิกโพลงและรีบคว้าข้อมือเพื่อนรักวิ่งหนีออกไปทันที
'อิพี่หมี!!!! จะโผล่มาทำไมตอนนี้วะ!!!'
"อิคางคก!! หยุดก่อน!!! เชี่ย กูแบกพี่ยูอยู่นะ ขอกูพักก่อนกูจะตายแล้ว แฮก ๆ" เจนดาถึงกับหอบแฮกเพราะต้องแบกร่างของอีกคนวิ่งหนีมาทั้งอย่างนั้น
"เมื่อกี้พี่หมีเห็นพวกเรา แม่งมาถูกจังหวะตลอด กูจะเกลียดอิพี่หมีก็คราวนี้แหละ!!"
"แฮก ๆ โอ๊ย ตอนนี้กูไม่ไหวแล้ว แฮก ๆ"
"แล้วเราหลงมาอยู่ไหนแล้ววะเนี่ย ถ้ามีคนรู้ว่าเราหลงอยู่ในโรงแรมนะ อายฉิบหาย!"
"ตัวเอง!! ตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ไง แฮก ๆ" เสียงทุ้มของแฟนหนุ่มร่างหมีดังตามมาจากโถงทางเดิน ทำให้สองสาวถึงกับสะดุ้งโหยง ก่อนจะรีบเปิดประตูห้องเก็บของใต้บันไดเพื่อเข้าไปหลบหนี
ภายในห้องแคบและมืดสนิท มีเพียงแสงที่เล็ดลอดผ่านช่องประตูเข้ามาเพียงน้อยนิดเท่านั้น
เจนดาค่อย ๆ ย่อตัวลงเพื่อให้ร่างของรุ่นพี่เอนพิงกับผนัง ก่อนที่ตัวเธอจะทรุดลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
"ตัวเอง! วิ่งหนีเค้าทำไมเนี่ย แฮก ๆ"
"อิพี่หมี อิแฟนบ้าเอ้ย!" กบพึมพำเบา ๆ เพราะกลัวคนข้างนอกจะได้ยิน
อืด อืด อืด~
ดูเหมือนความกังวลจะไม่หมดไป เพราะทั้งสองเห็นเงาคนด้านนอกที่ส่องเข้ามาผ่านช่องใต้ประตูกำลังยืนอยู่ไม่ไกลจากหน้าประตูนัก ก่อนที่โทรศัพท์มือถือของกบจะสั่นครืดทำทั้งสองสะดุ้งความตกใจ กบจึงรีบตัดสายทันที
"จะโทรมาทำไมวะ..."
"ตัวเอง! อยู่แถวนี้ใช่ไหม!?" รุ่นพี่ร่างหมียังคงร้องเรียกหาคนรักของตน เพราะเขาเห็นว่าพวกเธอต้องวิ่งหนีมาทางนี้เป็นแน่ แต่เพราะเหตุใดจู่ ๆ ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
อืด อืด อืด~
"เชี่ยโทรมาอีกแล้ว" กบรีบตัดสายโทรศัพท์อย่างร้อนรนเมื่อแฟนหนุ่มยังคงโทรหาเธออยู่
"อิคางคก มึงปิดโทรศัพท์สิวะ" เจนดากระซิบบอก
"ตัวเอง เค้ารู้นะว่าอยู่แถวนี้!" เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ขึ้น จนเจนดาและกบถึงกับกลืนน้ำลายดังอึกพร้อมกับเหงื่อที่ไหลท่วมตัว
"ไอ้อ้วน!! มึงวิ่งมาทำไมวะ จะถึงเวลาเข้าห้องประชุมแล้วนะเว้ย!!"
"เออ ๆ เดี๋ยวกูตามไป กูเคลียร์ตรงนี้แป๊บ"
"เคลียร์อะไรวะ เดี๋ยวพวกกูอยู่เป็นเพื่อนละกัน"
'เชี่ยเอ้ย จะแห่กันมาทำซากอะไรวะ!!!'
เสียงจากด้านนอกที่ดูเหมือนมีคนมาเพิ่มจำนวนขึ้นอีก ยิ่งทำให้พวกเธอตกอยู่ในสถานการณ์อันเลวร้ายกว่าเดิม เพราะภายในห้องเก็บของนั้นคับแคบจนอากาศไม่สามารถถ่ายเทได้ การที่เจนดาต้องแบกอีกคนวิ่งมาหลบข้างในนาน ๆ แบบนี้คงไม่ใช่การดีแน่ ตอนนี้เธอจวนจะหมดสติอยู่แล้ว
"เอาไงดีวะคางคก จะให้วิ่งหนีตอนนี้กูก็วิ่งไม่ไหวแล้วนะ" เจนดากระซิบถาม
"เดี๋ยวกูออกไปรับหน้าเอง มึงพาพี่ยูไปที่ห้องน้ำให้ได้นะมึง"
"แล้วมึงล่ะ!"
"เออเดี๋ยวกูแก้ไขสถานการณ์เอง มึงระวังตัวด้วยนะ แล้วกูจะโทรหานะมึง" กบค่อย ๆ แง้มประตูออกช้า ๆ เผยให้เห็นแฟนหนุ่มของเธอที่ยืนหันหลังอยู่จึงกระโดดเข้าใส่ทันที
"เซอร์ไพรส์!!!!"
"โอ๊ย ตัวเอง!! ตกใจหมด ตัวเองมาทำอะไรที่นี่ แล้ววิ่งหนีเค้าทำไม"
"เค้าก็มาเซอร์ไพรส์ตัวเองไงคะ จะไม่ได้เจอกันตั้งสองวัน เค้าอดคิดถึงตัวเองไม่ไหวอะ"
"ตัวเองเค้าดีใจมากเลยนะ เค้าก็คิดถึงตัวเองเหมือนกัน"
"แล้วทำไมตัวเองไม่เข้าห้องประชุมล่ะคะ ปะ เดี๋ยวเค้าเดินไปส่งนะ" กบรีบจูงมือแฟนหนุ่มออกไปทันทีเพื่อเปิดทางให้กับเพื่อนรัก เจนดาที่นั่งฟังอยู่ข้างในถึงกับถอนหายใจเฮือก เมื่อเสียงฝีเท้าเดินไกลออกไปจนบริเวณโดยรอบเริ่มเงียบสงัด เหลือแค่เพียงเสียงหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ สลับกับเสียงหอบหายใจของตัวเอง
เจนดาหันไปมองร่างของคนรักที่ยังคงหลับไม่ได้สติโดยอาศัยแสงไฟอันน้อยนิดที่สาดเข้ามา ตอนนี้เธอเป็นกังวลเหลือเกินกับแผนการสลับตัวพี่น้องฝาแฝด เหตุการณ์ทุกอย่างดูชุลมุนและผิดแผนไปเสียหมด แต่ถึงกระนั้น...เธอก็จะต้องช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีให้ได้!
"เฮ้อ…ไม่ต้องห่วงนะยู เจนจะช่วยยูกับพี่ไอให้ได้..."
